Kamienista plaża

[Długoszpon]

Donikąd zaprowadziła go ryba porwana z wody dla pięknej lwicy. Dosadniej okazał zainteresowanie, co to miał wobec starszej wiekowo samicy, a że ta liznęła jęzorem go to otarł łbem o jej ucho.
- Podobasz mi się. Jesteś pięknym duchem? Bo chyba spadłaś z gwiezdnej krainy. - Cicho rozległ się głos w uszach wybranki zalotów, dobijając do bram miłości Długoszpon czynił kroki dalsze. Nie baczył na małpę i lisa, co to uwagi mieli nieznane. Namiętniej ocierał polikiem o grzbiet i szyję niewiasty, co to dopełnił jęzora wysunięciem i lizał ją za uszami.

[Sigrun]

Sfera seksualna była dla szarej całkowicie obcą rzeczą, tudzież ani jego gorące słowa ani zachowanie nie wpłynęły na lwicę. Żadnego dreszczu emocji, podniecenia tylko czysta aseksualnosć. Popatrzyła tylko na niego zdziwiona nie rozumiejąc dokąd to wszystko zmierza. Oddała mu rybę kładąc na ziemi bo chyba to nie był prezent tylko jakaś swego rodzaju formę zapłaty za dziwną zabawę. Mandryl i fenek były zajęte sobą i oddalały się coraz bardziej. Jedynie na pytanie Uran o partnerstwo pokiwała przecząco łbem. Odsunęła wolnymi łapami od siebie samca i przyśpieszyła kroku by znaleźć się wśród towarzyszek.

[Uran]

Zignorowała widok samca, gdy Sigrun kiwnęła przecząco głową. Mają do czynienia z miernym podrywaczem, który obrał sobie za cel niemą lwicę. Na całe szczęście idą sobie stąd, ale najpierw Uran przyjrzała się żywokostowi. Wie jaką nazwę nosi zioło i zna wygląd kwiatu. Zdecydowała się sama spróbować. Opadła na cztery kończyny i przeszła się parę kroków w pobliżu brzegu.

Uran wyrzuca 3d100:
69, 90, 39

W pobliżu nie znalazła poszukiwanego zioła, a korzystanie ze źródła Hirusi to kiepski pomysł. Jeszcze wyczerpię lub je w jakiś sposób uszkodzi. Przeszła kolejnych parę kroków kontynuując poszukiwania.

Uran wyrzuca 3d100:
59, 13, 21

Znalazła identyczne rośliny, które obwąchiwała Hirusia. Wyrwała korzeń, a uczyniwszy to wróciła do znajomych. Najpierw przedstawiła pozyskane zioło szamańskie fenkowi.
- Do czego służy ten cały żywokost? - zapytała zaciekawiona, jeśli chce zostać szamanem to musi więcej coś więcej o ziołach niż tylko jak wyglądają. Uran dała nieco czasu na odpowiedź fenkowi i spojrzała w kierunku południa.
- Chodźmy stąd. Znając moje szczęście to za chwilę przyjdzie kolejny lew i nas zatrzyma. - oznajmiła. Im więcej tu czasu spędza tym większą uwagę zwrócą wśród innych osobników, w tym kiepskich podrywaczy. Uran ruszyła na przodzie prowadząc Sigrun i Hirasie do Upendi.

//zt
//+1 żywokost

[Długoszpon]

Gorzkim smakiem porażki oddech przepełnił i na płuca przeniósł, co to za lwica. Nie widzi i nie dostrzega, ślepa jest na mężnego Długoszpona, wybawcę, bohatera, romantyka. Odpuścić nie pozwoli. Marszem łapy przeplatając podążył za lwicą, która wkrótce mu ulegnie. Działań nie podejmować będzie, albowiem da spokój w słowach i zbliżeniach lwicy.

{zt, jeśli Sigrun też

[Hiraeth]

- No, do rytuałów - odpowiedziała mandrylce, jakby stwierdzała oczywistą oczywistość. - Wzmacniania sił witalnych i takie tam. Wyznaczania granic. Tobie może by się przydał na niektóre powierzchowne rany, ale za słabo się na tym znam, żeby powiedzieć coś konkretnego - w sensie że na medycynie. Rzucała ogólnikami trochę celowo, bo nie widziała potrzeby ani warunków do głoszenia wykładu o istocie szamanizmu, który nijak się miał do samego zbieractwa. Nie był to dla niej temat na popołudniową pogawędkę ze świeżo poznanymi zwierzętami. A na to, ze ktoś mógłby ją chcieć na nauczyciela, zwyczajnie nie wpadła.
Zebrała dobytek i zaczęła dreptać w kierunku nadawanym przez Uran, ale obejrzała się jeszcze na lwy. Było w nich - albo tylko w jednym - coś, co mimowolnie przyciągało jej wzrok. Szli za nimi?
- Prowadź zatem - powiedziała do małpki. //Z.T. za Uran, choć jeśli Sigrun stanie w miejscu, to będzie na nią czekać/

[Sigrun]

Przysłuchiwała się fragmencie rozmowy pomiędzy fenkiem a mandrylem. Jej również żywokost był obcy ale jakoś nie zamierzała zawracać sobie łba światem zmarłych. wystarczy, że widzi poległe dusze. Ruszyła razem z nimi z/t

p.s. mogliście od razu uznać, ze z wami poszłam po moim poprzednim poście. Nie bylibyście zblokowani.

[Ferimalkia]

Po swoim dalszym zwiedzaniu postanowiła powrócić na te tereny, by móc się jeszcze raz nacieszyć tym widokiem, i mając nadzieję, że nie spotka tu kolejnego samca, który użalałby się nad sobą. Zaczęła podziwiać duże otwarte przestrzenie oraz rzekę płynącą aż do wielkiej skały. Nagle poczuła uczucie pragnienia, więc podeszła do rzeki i zaczęła pić.

[Nyeupe]

Lew w połowie drogi zrobił sobie krótką przerwę, był środek dnia i słońce niemiłosiernie paliło, dlatego Nyeupe szedł ze spuszczoną głową, skierował się w kierunku rzeki, gdyż miał bardzo dużą ochotę się napić. Podszedł do brzegu, przykucnął i zaczął pić, nagle po chwili usłyszał kogoś obok siebie. Momentalnie odskoczył na bok i krzyknął. - Na boga! - Złapał łapą za serce z szoku. Gdy tutaj podchodził nawet tej lwicy nie zauważył. Westchnął tylko głośno. - Przepraszam ciebie najmocniej, w ogóle cię nie zauważyłem.

[Ferimalkia]

Piła sobie spokojnie, w pewnym momencie usłyszała trochę ciężkie kroki. Lecz tak jak poprzednim razem postanowiła poczekać aż jegomość podejdzie bliżej.
Kiedy ta postać podeszła bliżej, zauważyła kątem oka, że to jest kolejny samiec. Lecz tym razem dojrzały, a w dodatku rzadkiego białego umaszczenia. Gdy zakończyła pić, podniosła się, by się przywitać, lecz to sprawiło, że wystraszył się. Tak głośno krzyknął, że zmrużyła oczy i spuściła nisko uszy. Ale na całe szczęście nie było to nic takiego.
-Nie szkodzi, każdemu może się przytrafić. Zresztą, witaj na imię mi Ferimalkia, a jak zwą ciebie?- Wpatrywała się w niego jak zaczarowana, zresztą nie dziwne to, przecież pierwszy raz od dłuższego czasu widzi dorosłego samca z grzywą.

[Nyeupe]

Miał tylko nadzieję, że nie przestraszył zbytnio lwicy. - Witaj ja jestem Nyeupe. Co robisz tutaj tak zupełnie sama? - Pytając się obejrzał się, aby się upewnić, ale tak okolica była pusta, więc lwica była tutaj zupełnie sama.