Kamienista plaża

[Sethel]

Sethel pogrążyła się w myślach i kompletnie przestała zwracać uwagę na otoczenie. Z zamkniętymi oczami wsłuchiwała się w szum rzeki. Podskoczyła zaskoczona czując czyjś dotyk. Odwróciła głowę i zauważyła przyjaźnie wyglądającą lamparcicę, która zajęła miejsce obok niej. Uspokojona zachowaniem nieznajomej Sethel wróciła na swoje miejsce przyglądając się nowej towarzyszce.
- Cześć, jestem Sethel. Zgubiłaś się ? Potrzebujesz czegoś ? - zapytała chcąc znać powód pojawienia się lamparta. Do tej pory nie zdarzyło się, by ktoś zaczepiał samotną lwicę.

[Tao]

Na reakcję ze strony lwicy, centkowana nie musiała długo czekać gdyż kiedy tylko ją dotknęła, ta momentalnie podskoczyła. Co prawda Tao wcale nie miała zamiaru jej wystraszyć. No ale cóż, była w końcu lampartem tak więc chyba każdy zdziwił by się na jej widok. Tym bardziej na środku sawanny. Wszak jak wiadomo, jej gatunek powinien raczej przebywać w dżungli niż szlajać się po bezdrożach. Lecz jak widać ona była zupełnie odmienna w tych zachowaniach i nie zważała na stereotypy.
Wracając jednak do sedna, gdy @Sethel już się nieco uspokoiła, lamparcica przeciągnęła się po czym widząc, że nieznajoma coś do niej mówi, skupiła się na ruchu jej warg. Następnie gdy już odczytała co zostało powiedziane, chwilę się zamyśliła aby zaraz spróbować się przedstawić. - Taaoo... - odparła powoli ale jak to zwykle z niemałą trudnością. Aczkolwiek nie przejmowała się tym gdyż bardziej przejeło ją to, jak odpowie na dalszą część pytania. Niestety nic nie wymyśliwszy, kocica po prostu poraz kolejny się uśmiechnęła, licząc iż towarzyszka przyjmmie to jako słowa wszystko w porządku, nic mi nie trzeba... Jednak czy tak właśnie się stanie? Nie widziała...

[Sethel]

Sethel zmarszczyła pysk w zadumie słysząc imię lamparcicy. Czy to imię naprawdę wymawia się w taki sposób, czy lamparcica ma jakieś problemy z wymową? Otrzymawszy jedynie uśmiech w odpowiedzi na resztę pytań, lwica stwierdziła, że nowa znajoma prawdopodobnie ma trudności z mową.
- Tao? - mimo wszystko wolała się upewnić co do wymowy jej imienia. Uśmiechnęła się chcąc wyglądać równie przyjaźnie jak lampart.

[Tao]

Z tego co centkowana szybko dostrzegła, nowo poznana lwica nieco się zdziwiła słysząc w jaki sposób wypowiedziała swe iimię. Co za tym szło, musiała chyba podejrzewać iż komunikacja z nią będzie nieco utrudniona. Tak więc, Tao zachęcona tym jak łatwo towarzyszka wszystko zrozumiała, postanowiła czym prędzej rozwiać jakiekolwiek wątpliwości i spróbować przekazać z czym dokładnie się boryka. Jednak jeszcze za nim do tego przystąpiła, została poproszona o potwierdzenia swojego imienia. Zatem kiwnęła głową na potwierdzenie po czym zaczęła swój występ. Oczywiście najpierw wskazała @Sethel na siebie aby ta w ogóle wiedziała, żeby na nią spojrzała. Następnie gdy ta już to zrobiła, powoli chwyciła się za uszy, zatykając je. Z kolei po kilku sekundach zsunęła swe łapy na usta i również je zakryła. Bardzo liczyła, że te drobne kalambury pomogą zrozumieć drugiej samicy dlaczego tak dziwnie się zachowuje.

[Sethel]

Okej. Czyli jednak Tao. Sethel z zaciekawieniem zaczęła się przyglądać pokazowi lamparcicy. Patrzyła na zatykane uszy i usta, co znaczyło, że dobrze trafiła zakładając, że kocica ma jakąś niepełnosprawność. Ciekawe, czy ma tak od urodzenia? - to pytanie jednak zostawiła dla siebie, gdyż wydawało jej się nie na miejscu.
Czy jak mówię wolno to mnie rozumiesz? - te słowa Sethel wypowiedziała wolno i wyraźnie patrząc wprost na nową znajomą. W końcu wcześniej zrozumiała jej pytanie, więc musiała w jakiś sposób odczytywać wypowiadane słowa.

[Tao]

Jest, udało się! Właśnie takie słowa pojawiły się w głowie lamparcicy, kiedy pojęła iż ciemnofutra zrozumiała jej przekaz. Cieszyło ją to wszak rzadko kiedy ktoś tak szybko pojmował informacje przez nią przekazywane. A tu proszę, tym razem trafiła się tak rozumna duszyczka. Centkowana była tak tym zaaferowana, że jak żadko kiedy chciała dalej prowadzić tą konwersacje. I jak się okazało, chyba nie tylko ona gdyż po chwili milczenia, @Sethel ponownie się odezwała. Oczywiście Tao tego nie usłyszała ale przez to, że ciągle wpatrywała się w lwice, momentalnie odczytała to z ruchu jej pyska. Pewnie, że rozumiem... Odparła w myślach po czym pokiwała łbem potwierdzając przypuszczenia towarzyszki.

[Sethel]

Przypuszczenia Sethel potwierdziły się, gdy Tao kiwnęła głową. Lwica popatrzyła z podziwem na lamparta. Wykształcenie takiej umiejętności pewnie kosztowało ją niemało wysiłku. Z drugiej strony Sethel bardzo ciekawiło jak na co dzień udaje się jej funkcjonować z tą przypadłością. Gdyby byłą roślinożercą pewnie nie długo udałoby się jej przetrwać bez zmysłu słuchu. Przyjrzała się jeszcze raz lamparcicy. Dlaczego cętkowana ją zaczepiła? Być może miała jakiś ważny powód?
- Co tu robisz? - Sethel starała się formułować w miarę proste i zwięzłe pytania, by Tao nie miała problemu ze zrozumieniem jej. Gorzej pewnie będzie z uzyskaniem odpowiedzi. Utworzenie i zrozumienie niemych przekazów wymagało nie lada wyobraźni.

@Tao

[Tao]

Tao zrobiło się bardzo miło, gdy lwica po jej odpowiedzi popatrzyła na nią z podziwem. Żadko kto postrzegał jej zdolność nietypowej komunikacji jako coś niezwykłego. Jednak jak widać były jeszcze na tym świecie, które potrafiły to docenić, czego właśnie najlepszym przykładem była postawa @Sethel. Zatem lamparcica ucieszona tym, że faktem z jeszcze większą chęcią chciała kontynuować. Aczkolwiek nie ma nic za darmo i za swoje dobre samopoczucie, centkowana musiała zapłacić. Mianowicie ciemnofutra postawiła przed nią kolejne pytanie, które owszem nie było takie trudne lecz udzielenie na nie odpowiedzieć bez użycia słow było nie lada wyzwaniem. No ale cóż, nie pierwszy i nie ostatni raz, musiała coś wymyślić. Tak więc na chwilę się zamyśliła po czym zaczęła coś bazgrolić pazurem po piasku.
Nie minęło nawet kilka minut gdy na wyschniętym kawałku ziemii, pojawiło się coś przypominającego nikogo innego jak właśnie lamparta, przemierzającego jakieś bliżej nieokreślone trawiaste tereny. Cały ten rysunek może i nie był jakimś arcydziełem ale Tao liczyła iż jej towarzyszka zrozumie co miała na myśli.

[Sethel]

Sethel lubiła zabawę. Rozmowę z Tao traktowała trochę jak grę w kalambury. Z ciekawością przyglądała się temu, co lamparcica rysowała.
- Lampart? To pewnie jesteś ty - ta część rysunku nie sprawiła jej większych problemów. Niezbyt natomiast rozumiała, co narysowany kot robił.
Polowałaś w pobliżu? - po każdej opcji patrzyła chwilę na Tao, szukając potwierdzenia swoich słów.
- Zgubiłaś się? Wracasz skądś? - Sethel czekała, czy któreś z jej założeń okaże się prawidzwe.

[Tao]

Jest... znowu się udało! Odparła zadowolona w myślach, jednocześnie uważnie obserwując pysk @Sethel i wyłapując każde jej słowo. Cieszyło ją iż towarzyszka nie tylko rozumiała co rysuje a również wyciągała z tego więcej niż sama chciała jej przekazać. Mianowicie rysują swoją podobiznę na ziemi, miała na celu przekazać, że chodzi to po prostu o nią i nic więcej. Jednak lwica na tym nie po przestała i bardzo szybko wywnioskowała iż zwierzęciem na obrazku jest lampart. Owszem Tao bardzo się starała by jak najbardziej swoją naturę ale w życiu nie oczekiwała, że ciemnofutra zdołała domyślić się jej podgatunku. Tym bardziej jeśli była lwem, które przecież z natury rzadko kiedy zapuszczały się na tereny dżungli więc nie, mogła kojarzyć centkowanych stworzeń. Ale wracając... Odczytawszy pierwsze pytanie, Tao uśmiechnęła się i pokiwała głową na potwierdzenie po czym ponownie skierowała wzrok na lwicę. Wszak ta nie dając jej ani chwili przerwy znowu się odezwała. Czy polowałam? Tak... Oczywiście, może i nie było to wcale tak blisko ale nie kłamała. W razie czego Laishia mogła to potwierdzić.
Z kolei na ostatnie zapytanie do niej skierowane, nie udzieliła już żadnej odpowiedzi gdyż tak naprawdę sama nie do końca wiedziała jak się tu znalazła. Te wszystkie poprzednie wydarzenia, które się jej przytrafiły tak bardzo namieszały jej w głowie, że czuła się nieco zagubiona. Tak więc spuściła głowę licząc, że towarzyska nie będzie drążyć tego tematu.