Zbocze

[Sestendelzat]

Sest powoli podniósł łeb rytmicznie bujając się na boki. Przyglądając się krewniakowi, ci jakiś czas tylko zerkając naokoło czy aby na pewno są tu sami.
- Witaj o łussssskowy kuzynie.
Skinął lekko pyskiem po czym powoli pełznąc tak by jego rozmówca znajdował się pomiędzy nim a przepaścią, dodał:
- Jak Cię zwą? I czy możesz mi powiedzieć, cóż to za ziemie, jeśśśli łasssska?

[Dabin]

- Ussszanowanko. - Pochylił nieznacznie łeb na powitanie. -Jessstem Dabin a ciebie jak zwą ssszanowny panie? - Przyjrzał się w tym czasie na spokojnie nowemu a potem rozejrzał dookoła i zaczął wskazywać ogonem kierunki.
- Na północy zassstaniesz tylko piach, morze gorącego piachu. Sssam, zmierzam ku wielkiej wodzie na południu. Tam jessst mój dom. - Nazw oczywiście nie znał, nie liczyło się dla niego jak kępka piachu czy trawy ma nazwę. Liczyło się co zawierało.

[Sestendelzat]

Sessstendelzat. - odrzekł na pytanie o imię tak krótko jak mógł nie streszczając swego miana.
- Wobec tego nie ma tam nic interessssującego. Jednak wielka woda to co innego... Czy nie poszukujesz towarzysza w ssswej wędrówce? Od bardzo długiego czasssu nie miałem okazji ssspotkać się sss kimś ssswego rodzaju. - Sest spojrzał ku słońcu, później na północ a w końcu na południe gdzie miała być właśnie wielka woda.
- Byłbym wielce kontent sss possiadania kogośś do którego mógłbym kłapnąć od czasu do czassu pysssskiem.
Faktycznie, bycie nowym w rejonach zamieszkanych ponoć przez liczne lwie stada, nie jest wspaniałym początkiem jakiegokolwiek planu. Aczkolwiek od czegoś, trzeba zacząć. I Sest wiedział o tym doskonale.

[Dabin]

- Miło mi cię poznać Sssessstendelzat.- Przybrał przy tym najłagodniejszy wyraz pyska na jaki potrafił się zdobyć.
- Jeśssli twa droga będzie sssię pokrywała z moim torem nie będę mieć nic przeciwko. Wręcz przeciwnie, uwielbiam towarzyssstwo. Nie częsssto ssspotykam chętnych do rozmów. - Aktualnie wręcz mógłby narzekać na brak towarzystwa. Nawet wśród stada, którego żył czuł się wyobcowany.
- Opuśssciłem bezpieczny dom, ssszukając przyjaciółki z dziecińssstwa. Niessstety sssłuch po niej zaginął.- Po cichu żywił nadzieję, że jak wróci do domu to ją tam zastanie i uściska. Brakowało mu jej.

[Sestendelzat]

- Ja również.... Utraciłem blisskie mi osoby. Tym chętniej pomogę Ci odnaleźć przyjaciółkę. O ile będzie tylko jakaś okazja czegoś się dowiedzieć, zapytam. - i wcale nie kłamał. Krewniak który również cierpi z braku bliskiej persony, jak mógłby nie pomóc!
Sest jednak nie mógł sobie teraz pozwolić na bycie tylko pomocnikiem. Szybko więc dodał - Po drodze mam nadzieję, że nie czycha na nasss jakieś niebezpieczeństwo. Podobno dużo tu lwów...
Powoli trzeba poznać wszystkich wokół. A Dabin wydawał się być idealnym łącznikiem z innymi gatunkami, wnioskując po jego poczciwej aurze.

[Dabin]

- Żyłem wśssród lwów, wychowywałem sssię razem z przyjaciółką. - Według niego to był najwspanialszy okres czasu. Beztroskie dzieciństwo. -Także nie martwiłbym sssię na twoim miejssscu o lwy. Częsssto nasss nie dossstrzegają wśssród traw a wyssstarczy sssyknąć i już myśsslą żeśss jadowity.- Wskazał raz jeszcze końcówka ogona na to dokąd Dabin zamierzał się udać. - Popełzniemy ku oczku wodnemu, potem w lasss drzew... potem będzie z górki bagnissste tereny, moje ulubione. -uwielbiał pływać a przemieszczenie się w podmokłym terenie było dla niego nadzwyczaj proste. Sestendelzatowi również nie powinno przysporzyć problemów, w końcu należeli do tej samej rodziny.

[Sestendelzat]

Żył wśród lwów. Wąż który zamieszkał z ssakami musi być albo szalony albo bardzo pewny siebie.
-Ssskoro tak twierdzisz...
Westchnął. Nie widziało mu się bratanie z lwami. Ale może w tym szaleństwie jest metoda?
-Prowadź wobec tego. Będę tuż za tobą.
I ruszył tam gdzie Dabin prowadził.
Z/t

[Laishia]

Wędrowali już jakiś czas razem, Laika nawet zdążyła podrosnąć i jazda na grzbiecie brata już nie była dla nich obu aż tak wygodna. Znaczy... Laika by sobie miejsce znalazła, ale choć zdecydowanie mniejsza niż inne lwice w jej wieku, nie była już tylko puchatą leciutką kuleczką.
Wędrowała więc u boku brata, co jakiś czas trącając go w bok. Nadal po prostu się od niego odbijała, nawet jeśli powinno przybyć jej trochę siły.
- Weźmiesz mnie na polowanie? - Wyszczerzyła się w uśmiechu i zrobiła do niego słodkie oczka. To przecież zawsze działa... na brata powinno zawsze działać, jest jego uroczą małą siostrą. Jakby śmiał jej odmówić?

[Shamar]

-hehe no dobra ale dasz rade?- Zrobiłem lekko cwana mine patrząc się na nią. Nie jest juz taka mała jak kiedyś ale dla mnie będzie zawsze tą mała kuleczką.
Nie wątpiłem w nią ani chwile, w końcu to lwice sa lepszymi łowczyniami. Sama młódka cos umiała i nie byle co. W końcu od małego starałem sie ją przygotowywać do życia i polowania nie były czymś rzadkim.

[Laishia]

- Ja nie dam rady? - Pokazała mu język i tym razem skoczyła na jego bok, tak by użyć dodatkowo ciężaru swojego ciała. Coś tam już ja nauczył i choć z nim szans w walce by nie miała, to z jakąś niewielką kopytną sierotką da radę.
- Z resztą mój brat służy pomocą... prawdaaaaa? - Kolejny szeroki uśmiech i szczenięce spojrzenie. Jak wejdzie jej to w nawyk to będzie słabo. No, chyba, że trafi się jeszcze ktoś, kto na to pójdzie.