Kamienne wzniesienie

[Gvalch'ca]

Widząc, że fenek się go nie boi, ani nie protestuje względem jego obecności tutaj, pozwolił sobie zająć miejsce tuż obok niego na kamiennym wzniesieniu. Oczywiście nie wchodząc mu w przestrzeń osobistą.
- Nie pochodzę z pustkowi, jeśli o to pytasz. - ponownie na jego lico wpełzł zadziorny uśmieszek. - Ale zadomowiłem się całkiem niedaleko stąd. I jestem na tyle długo w krainie, że znam każdy kąt i każdą dziurę.
Przeszył lisiczkę złotym spojrzeniem, zaintrygowany.
- Nie po drodze? Mogłabyś rozwinąć? Chętnie posłucham. - wypowiedział wszystko typowym dla siebie, aksamitnym, wręcz balsamicznym głosem.

[Hiraeth]

Pozwoliła mu się przysiąść obok, doceniając, że nie pakuje się od razu do lizania czy innego froteryzmu, jak to koty miały w zwyczaju. Od razu poznać, która grupa ma więcej kultury. A może zwyczajnie szakale i fenki funkcjonowały podobnie, i dlatego łatwiej było się dogadać?
W każdym razie, zrobiła psowatemu miejsce obok siebie.
- Pochodzę z pustyni, a tam każdy zbiornik wody jest bogactwem - wytłumaczyła. Na dobrą sprawę, tam wszystko było prostsze, a problemy się zaczynały z chwilą wyściubienia nosa poza piaski. - Natomiast odkąd stamtąd wyszłam, albo muszę się przeprawiać przez rzeki, co wcale nie jest proste same w sobie, jeśli się jest fenkiem, albo okazuje się, że mijane przeze mnie jeziora i potoki są obłożone jakimiś klątwami, i nie podoba mi się to. - zerknęła na swojego nowego towarzysza. - Nie byłam w tych okolicach już dawno, i chciałam się przekonać, czy tu też... dzieją się jakieś zjawiska nadprzyrodzone. Jak szeroko może sięgać skażenie. Więc w sumie cieszy mnie, że znasz tu każdą dziurę - faktycznie, tubylec był na wagę złota. - Jestem Hiraeth - przedstawiła się dla porządku.

[Gvalch'ca]

Na szczęście on nie miał do czynienia z lwami, które w tak ordynarny sposób naruszały czyjąś prywatność. Ani lwami, ani jakimikolwiek innymi zwierzętami.
- Ach tak, pustynia. Miałem okazję tam zawędrować, oczywiście przypadkiem. I napotkałem jedynie owady i jadowite gady, żadnych innych stworzeń, które byłyby w stanie tam przetrwać na dłuższą metę. Dlatego podziwiam wasz gatunek, tak niepozorny, a jednocześnie tak pieruńsko niezłomny. - zawiesił wzrok na jeziorku przed sobą.
- Jeziora i potoki obłożone klątwami? Laboga! Ledwo co jedna napatoczyła się z czarnego uroczyska, to teraz więcej się tego wylęgło? - złapał się za głowę.
- Co się musiało stać, skoro bogowie nas tak karzą?

[Hiraeth]

- Sama chciałabym to wiedzieć - mruknął samozwańczy lisi detektyw. To jest wyzwanie... dla fenka pustynnego! *mryg - Pewnikiem zwiastuje to koniec świata - dodała Hiraeth grobowym głosem, zerkając z ukosa na bezimiennego szakala, jakby chcąc sprawdzić, czy natężenie lamentozy wzrośnie.
Zaraz, zaraz... jacy bogowie?! Czyżby szakal też należał do tej oazowej sekty ze specyficznymi poglądami religijnymi? A może sam miał coś wspólnego ze ściąganiem zguby na tę krainę? Musiała być ostrożna...
- Znaczy kto się napatoczył? - złapała szakala za słowo. Mogły to być kluczowe poszlaki!

[Gvalch'ca]

Szakal zreflektował się i uspokoił nieco, ku rozczarowaniu fenka. Jej aż do przesady poważna wypowiedź kontrastująca z uroczym pyszczkiem wywołała efekt odwrotny od zamierzonego.
- Obyś w tej kwestii nie miała racji. - dodał jeszcze, co by temat zakończyć i nie wyjść na zatrwożonego maminsynka, czy siusiumajtka.
- Lepiej będzie, jak przytoczę całą sytuację, byś mogła wszystko sobie dokładnie zobrazować. Parę miesięcy temu spotkałem drugiego fenka i jakąś ciemnoszarą lwicę, właśnie na czarnym uroczysku, o tam. - tu wskazał pazurem na Zachodnią Koronę. - Rozprawiały o jakiejś klątwie oraz o tym, że trzeba ją odczynić. Nie wdały się w szczegóły, nie mówiły, kogo lub czego dotyczy. W ogóle były w tej materii bardzo oszczędne. Później ni stąd ni zowąd pojawił się koło nas - wierz mi lub nie - duch. Tak, dokładnie duch! Zaczął tłumaczyć jak dotrzeć do tamtego rzekomo nawiedzonego miejsca. Uznałem, że obydwie przynależą do jakiejś sekty i wywołują zmarłych zza grobu, toteż pokrótce spektakularnie się stamtąd... oddaliłem. - brązowy nie wiedział jeszcze, w jak głęboką kabałę się wplątał.
- Ach tak, gdzie moje maniery. Mów mi Bor.

[Hiraeth]

- Chyba uwierzę - westchnęła lisiczka. - Duchy zwykle mają dużo wspólnego z klątwami. - Wyglądało to na szerszą aferę. Ale czy należało wiązać lwicę i tą drugą fenkę z klątwą ciążącą na Martwej Rzece? Rzekomo miały odczyniać klątwę - jak twierdził szakal, z drugiej strony, obie były drapieżnikami, i mogły przelewać krew innych drapieżników, jak twierdził duch-strażnik... Albo... coś im się wymknęło spod kontroli.
Tyle pytań.
- Bor - spojrzała prosto na większego od siebie psowatego. - Czy mógłbyś sobie przypomnieć, czy te dwie... nazwijmy je Podejrzanymi... robiły coś szczególnego, zanim objawił się ten duch? Mamrotały modlitwy, robiły dziwne znaki? Posługiwały się jakimiś przedmiotami? - wyglądał na bystrzaka, kiedy już przestawał lobogować, więc może akurat coś mu utkwiło w pamięci. Duchy rzadko kiedy pojawiały się same z siebie, a jeśli nawet, to też stanowiło pewną wskazówkę. - Rozumiem, że w ramach spektakularnego odwrotu, nie śledziłeś ich potem? - zapytała, przekrzywiając łebek.
Wstała, przechadzając się niespokojnie w tę i z powrotem, i zastanawiała się na głos.
- Klątwa na pewno dotyczy środkowego biegu Martwej Rzeki, ale czy wzięła swój początek u jej źródła? Wyglądałoby, że ta rzeka wypływa właśnie z tamtych okolic - przystanęła na chwilę, patrząc na majaczące na nie tak znowu dalekim horyzoncie szczyty Zachodniej Korony. Zaraz potem podjęła swoje dreptanie. - Wtedy skutki faktycznie mogłyby się tyczyć jej dalszego biegu, i okolicznych zbiorników wodnych, o ile Wodopój ma z nią jakieś połączenie... tylko ten grzmot... - znów przystanęła, tym razem przed szakalem. - A tutaj? Coś zmieniło się tutaj od czasu, jak spotkałeś Podejrzane? Jakieś niewyjaśnione śmierci zwierząt w okolicy? Wyludnienie? - pustkowia pustkowiami, ale gdzieś ta zwierzyna z sawanny musiała się podziać - może więc wręcz przeciwnie, wyemigrowała tutaj i znaczyłoby to, że ten akurat teren jest "bezpieczny", a wody nadal pitne.
Zaczekała, aż Bor odpowie, co wie, i w końcu powiedziała patrząc w stronę Czarnego Uroczyska.
- Myślę,że należy to sprawdzić. Idziesz ze mną?

[Gvalch'ca]

- Nie modliły się, nie wykonywały żadnych gestów. Wyglądały jak typowe, przeciętne przyjaciółeczki na ploteczkach. A czy coś miały ze sobą... - szakal zaczął się intensywnie zastanawiać, czy widział u nich jakieś przedmioty, drapiąc się jednocześnie po podbródku. - Nie, też nie. Możliwe, że je starannie pochowały.
Był stuprocentowo pewien swoich wypowiedzi. Nie strzelał na chybił trafił.
- Ano nie, nie śledziłem. Wyglądało mi to na jakąś grubą aferę, w którą nie chciałem się wplątywać. Acz już się w nią wplątałem, wyjawiając ci te szczegóły. - wzruszył ramionami.
- Zaglądam tutaj sporadycznie, ale nie zauważyłem żadnych zmian. Jeśli już ktoś znika, to musi się to dziać naprawdę rzadko i wyjątkowo dyskretnie. - on nie wiedział nic o wyludnieniu sawanny. Gdy ją przemierzał, nadal obfitowała w zwierzynę.
- Mogę pójść.. w charakterze ochrony. Mam wrażenie, że z nas dwojga ty zdecydowanie lepiej znasz się na tych wszystkich rytuałach i gusłach. - uśmiechnął się niewinnie i wstał.

[Hiraeth]

Ona już była na nogach, więc tylko zamachała ogonem, zadowolona.
- Zaprowadź mnie proszę do miejsca, gdzie rozstałeś się z Podejrzanymi, i gdzie ukazał się duch. Zrobimy wizję lokalną. - Skoro ukazał się samoistnie, może był duchem związanym ściśle z daną miejscówką, i uda się z nim nawiązać kontakt?
- No,może się to okazać grubszą aferą, faktycznie - przyznała, drepcząc za przewodnictwem mniej lub bardziej miejscowego szakala. - Albo moją paranoją - uśmiechnęła się krzywo fenka. Jak to powiedział Bor, oby w tej kwestii nie miała racji.
- Gdybyś chciał... znów dokonać spektakularnych czynów... nie czuj się uwiązany - powiedziała z lekkim przekąsem. - Niemniej miło będzie mieć towarzystwo. - Nie wiedziała, czy właściwym będzie omawianie zadośćuczynień za przysługę.
A do znajomości guseł nijak się nie odniosła.
Na razie.
Z.T., gdziekolwiek poprowadzi szakaleł

I would like to hold my little hand
How we will run away, how we will crawl -
Send me on my way

[Gvalch'ca]

- Robi się. - zasalutował przed lisiczką.
- Żartujesz? Skoro coś obiecałem, to słowa dotrzymam! A teraz - ruszajmy. - rzekł i dostosowując krok do tego fenkowego, pomaszerowali na zachód.

/zt + Hiraeth

[Tabiri]

Wedrowala naprawde dlugo, jak na dorastajace lwiatko. Ale do przodu gnala ją zlosc. No, i nuda. Juz nawet podczas burzy piaskowej w Oazie bylo wiecej zycia... Niz po niej. Wtedy wszyscy gdzies poznikali, pozapowiadane zajęcia z polowania sie nie odbyly, faraoniatka bawily die jedynie we wlasnym gronie, a jej osobisty rodzony brat w ogole gdzies przepadł.
Nie udalo sie go Tabiri znalezc, ale znalazla wode. Jezioro nie bylo tak zachwycajace jak turkusowe wody zbiornika na pustyni, ale no cóż, bylo mokre. I tylko to w tej chwili sie liczyło.
Szara lwiczka pila, jakby zaraz mial sie skonczyc swiat.
A kiedy ugasila pragnienie, wyszla na wzniesienie, zeby rozejrzec sie po okolicy.