Jezioro lawy

[Mistrz Gry]

Gepard ponownie miał minę jakby wolał, żeby to pytanie nie padło.
- Nie mogę powiedzieć. Tajemnica. - odpowiedział, uciekając wzrokiem w bok. Zaczął się zastanawiać, czy pomoc lamparcicy to na pewno taki dobry pomysł. Zadawała za dużo pytań, a nie był pewien jak by zareagowała na odpowiedzi.
Pospiesznie zaczął przeszukiwać kości w poszukiwaniu naszyjnika. Pamiętał tą, która miała go na sobie. Właścicielce na pewno się już nie przydadzą błyskotki. Za to być może przekonają one lamparcicę, żeby nie wtykała nosa tam gdzie nie trzeba.
Pochłonięty gorączkowymi poszukiwaniami gepard nie widział co w tym czasie robi lamparcica. Założył, że szuka rogu nosorożca w stercie kości, w końcu była to cenna zdobycz dla medyka.
W tym czasie Tunu zakradła się do miejsca, obok którego przechodziła wcześniej. Początkowo nie zauważyła tu nic dziwnego, kolejna sterta kości. Przyglądając się dokładniej, lamparcica mogła dostrzec ślady świeżej krwi na suchych kościach. Coś znajdowało się pod nimi. Choć nie było dobrze widoczne wydawało się, że to futro.

@Tunu

[Tunu]

Tajemnica. Oczywiście.
- Mhmm.. - Odpowiedziała krótko, bo nie chciała, żeby podejrzewał coś przez to, że jest za cicho.
Przeglądając stertę już z daleka wyczuła zapach krwi, świeżej w dodatku. W krótce po tym ją też zobaczyła.
Zmarszczyła czoło zaintrygowana, lecz też lekko zaniepokojona. Jeszcze raz odwróciła się za siebie, żeby spojrzeć na geparda, ale ten nadal grzebał w kościach.
Postanowiła działać szybko, do póki nie widzi. Gdy zobaczyła futro, wstrzymała odruchowo oddech i kątem oka znów spojrzała na kropkowanego.
Czy pod tymi kośćmi było futro, czy może całe ciało? Czy taki strachliwy gepard byłby w ogóle zdolny do zamordowania kogoś? W sumie zdawał się lekko szalony. A może jednak nie byli tu tylko we dwoje? Powoli podnosiła kości i odkładała je bezdźwięcznie, żeby zdobyć jeszcze troszeczkę czasu na odkrycie prawdy.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Gepard nie zorientował się co robi Tunu. Może i słyszał dźwięk poruszanych kości, ale sądził, że lamparcica szuka rogu. Sam był zresztą zbyt pochłonięty szukaniem naszyjnika, by zwracać na nią uwagę. Miał nadzieję, że da jej kilka cennych przedmiotów i ta sobie pójdzie. Zapewne błyskotki będą musiały być odpowiednio cenne, żeby powstrzymać ją przed rozgadaniem wszystkiego.
Tunu tymczasem kostka za kostką zbliżała się do tego, co było ukryte w stercie. Widziała, że futerko było w kolorze jasnego brązu, oprócz czerwonych plam krwi. Odsłaniając je dalej, Tunu zauważyła łapki, o wiele mniejsze niż jej własne.
- Ej, co tam robisz? Tam nic nie ma! - zawołał gepard. Trzymał w łapie bursztynowy naszyjnik, który wreszcie znalazł.

@Tunu

[Tunu]

Było to jakieś małe zwierzę, zapewne drapieżnik patrząc po łapach i wyglądzie futra.
Kot pustynny? Nubijski? Błotny...? Czarnołapy? To mógł być nawet młody karakal, trudno poznać po samych łapkach. Zdecydowanie za dużo było tych gatunków małych kotów.
Nie było jej zbytnio szkoda tego osobnika, nie miała pojęcia kto to jest, ale i tak chciała odkryć prawdę związaną z "demonami". Słysząc za sobą głos geparda odwróciła się w jego stronę z napiętymi w gotowości mięśniami i wyszczerzonymi kłami.
- Co to jest?! - Warknęła po czym pociągnęła za małe, brązowe łapki i wyciągnęła ciało z pod reszty kości, rzucając je przed kropkowanego. Nie spuszczała z niego wzroku dokładnie obserwując reakcje i czy może znowu nie będzie próbował zwiać. Pazury były w gotowości, tak tylko, żeby zachęcić go do odpowiedzi oczywiście.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Tunu pociągnęła za łapki. Kości grzechocząc rozsypały się po podłodze. Rzuciła ciało w stronę geparda i sama zobaczyła je teraz w całości. To był karakal. Miał rozpruty tułów, z którego wypływały krew i wnętrzności. Gepard spojrzał na niego, a następnie na lamarcicę.
- Karakal. Znalazłem tego trupa na cmentarzysku. Jakbym go nie zabrał, to hieny by go zeżarły. - gepard cofnął się o krok od ciała karakala. Patrzenie na niego sprawiało mu wyraźny dyskomfort.
- Znalazłem naszyjnik, zobacz jaki ładny. - wyciągnął przed siebie łapę. Rzeczywiście, naszyjnik był porządnie wykonany. Bursztyny były wycięte w kształty gwiazdek i równo nawleczone na sznurek. Widać było w tym łapę kompetentnego rzemieślnika.
- Znaleźć ci jeszcze róg? - zapytał.

@Tunu

[Tunu]

Czyli jednak karakal. Teraz jego zapach był jeszcze gorszy, aż na jej pysku pojawiło się lekkie obrzydzenie, dobrze, że jest jeszcze dosyć świeży, bo inaczej chyba by musiała stąd wyjść. Szczególnie, że widok był makabryczny, może jako medyk powinna być przyzwyczajona do takiego czegoś, a nawet jeśli nie przez zawód to przez to, że była w Bractwie gdzie też nie rzadko to się widywało. Mimo wszystko nadal nie była.
Przyjrzała się ciału przez chwile, po czym wróciła wzrokiem na geparda słuchając jego durnego wytłumaczenia. Dobrze wiedziała, że jakby go znalazł na cmentarzysku to już nie byłby taki krwisty, kropkowany kręcił.
Zanim zdążyła odpowiedzieć, zaczął machać przed jej pyskiem naszyjnikiem, mimowolnie jej wzrok padł na ozdobę, bujającą się to w jedną to w drugą, a jej oczy razem z nim. Faktycznie był ładny... nie, nie można dać się zmanipulować! Ale to taki dobrze zrobiony wyrób... i te gwiazdki! Zdecydowanie ją kupiły. Wyciągnęła przed siebie łapę i wyrwała mu błyskotkę, kładąc ją na ziemi przed sobą.
Co ty robisz kobieto? Są rzeczy ważne i ważniejsze! No ale chyba jednak to zagadkowe ciało może poczekać...
Bez słowa przytaknęła głową na jego pytanie potwierdzając, żeby znalazł róg. Jej wyraz twarzy wyraźnie złagodniał, przyglądała się naszyjnikowi z wielkimi źrenicami niczym po kocimiętce, a jej końcówka ogona przesuwała się wte i we wte po ziemi.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Gdy lamparcica wyrwała mu naszyjnik, gepard ruszył pospiesznie ku jednej ze stert i zaczął przerzucać kości.
- Mam! - zawołał, wyciągając triumfalnie ku górze łapę z rogiem nosorożca. Róg był nieco poplamiony krwią, ale przecież wystarczy zeskrobać.
- Dla ciebie, proszę. położył róg przed lamparcicą z szerokim uśmiechem na pysku.
- A teraz pozwolisz, że odprowadzę cię do wyjścia? W świetle słońca bursztyny będą pięknie błyszczeć. - mówił, próbując ją zachęcić do zapomnienia o całej sprawie.

@Tunu +naszyjnik z bursztynów, +róg nosorożca

[Tunu]

Ten dureń szybko się uwinął ze znalezieniem rogu, aż nawet lekki uśmiech pojawił się na pysku lamparcicy, co było rzadko spotykane.
Założyła naszyjnik na łapę, wzięła róg w pysk i grzecznie ruszyła w stronę wyjścia. Utrzymywała pozory zadowolenia do póki nie wyszli z groty i nie zobaczyli ponownie lawy, wtedy też przepuściła geparda przodem tak, żeby nie mógł uciec z powrotem do siebie, odłożyła róg na bok i zatrzymała się.
- To bardzo ładne błyskotki i chętnie je sobie zatrzymam, ale nadal nigdzie nie idę. - Zachichotała patrząc z rozbawieniem na geparda który naprawdę uwierzył, że tak łatwo jej się pozbędzie. Czy on myślał, że była kompletnie głupia? Czy wyjątkowo zapatrzona w biżuterie? Co prawda to drugie było prawdą, ale nie przesadzajmy. Podeszła powoli w jego stronę tak, żeby być przed nim, a mieć za nim jezioro - tym sposobem za bardzo nie miałby gdzie biec, chyba, że na boki, ale była na to przygotowana.
- Teraz powiedz mi skąd naprawdę jest to ciało, zabiłeś tego karakala? Ten twój "demon" to zrobił? Jeśli znowu wyminiesz odpowiedź, skończysz tam. - I tu wskazała głową na źródło ciepła w pomieszczeniu.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Gepard szybkim krokiem kierował się do wyjścia, ciesząc się, że lamparcica przestała węszyć. Zaskoczyło go, że lamparcica nagle się zatrzymała, a do tego zaczęła się śmiać. Gepard obejrzał się za siebie na jezioro wypełnione lawą.
- No dobrze, ja go zabiłem. I co z tego? Jestem gepardem, nie jakąś zebrą żeby jeść trawę. Sam tutaj przylazł, i tak ktoś by go dopadł prędzej czy później. - na chwilę się zawahał. - Czy to ktoś kogo znałaś? - w takim przypadku lamparcica mogłaby rzeczywiście mieć do niego pretensje za śmierć karakala.

@Tunu

[Tunu]

Jestem gepardem bla bla bla sam tutaj przylazł bla bla.
Potrząsnęła głową nie mogąc słuchać tych głupot. Drapieżnicy jedzą innych drapieżników tylko w skrajnych przypadkach, wszyscy wiedzą, że ich mięso jest obrzydliwe.
- Nie zjadłeś go, tylko wyjąłeś serce do swojej kolekcji. - Zrobiła jeszcze krok w jego stronę.
- Zabicie setek zwierząt może dosyć poważnie naruszyć Krąg Życia, szczególnie jeśli to jakaś ofiara dla demona. - Przyglądała mu się uważnie, przeszywającym wzrokiem. Może powinna jakiegoś szamana tu zaprosić, na pewno by się lepiej znał na rzeczy.
- Ile już tego nazbierałeś? I gdzie ten cały demon? - No i nadal pozostaje pytanie jak on upolował nosorożca, kto mu w tym pomógł? Nie da się od niego nic wyciągnąć po prostu, Tunu zaczynała powoli tracić pomysły. Może powinna sobie faktycznie odpuścić, wziąć fanty i udawać, że tego nie widziała...


@Mistrz Gry