Popielny step

[Praojciec]

Znajduje się przy wulkanie i obsypany jest ciężką warstwa popiołu. Może kiedyś ten teren odżyje i zacznie coś tutaj rosnąc. Na razie jest to miejsce bez jakieś wiekszej roślinności. Gdzieniegdzie rośnie mała trawa. Jest zbyt marna jednak i mała aby roślinożercy chcieli zapuszczać się w te tereny. ~Ragir

[Jinamizi]

Przez step wędrowała młodziutka lwica. Choć była już zmęczona i oddychała ciężko, szła szybkim krokiem, nie zwalniając nawet na chwilę. Już od wielu dni na tropie na zabójcy swej matki, lecz niedawno zgubiła ślad i teraz desperacko próbowała go odnaleźć. Jak dotąd bez skutku. Miała przeczucie, że morderca doskonale wie o pościgu i umyślnie jej się wymknął. A ona nawet nie wiedziała kto to jest.
Rozglądała się dookoła czujnie, węsząc i nasłuchując najcichszego dźwięku, który zdradziłby jej położenie ewentualnej zasadzki. Podejrzewała, że jeśli zabójca wie o pogoni, to teraz szykuje się gdzieś do ataku z zaskoczenia. W końcu skoro był zdolny był do morderstwa, to raczej nie skorzysta z tego, że jego prześladowczyni straciła trop i nie ucieknie na dobre. Będzie chciał ją dorwać.
Albo chciała, dodała Jinamizi w myślach. To może być przecież lwica.
Kimkolwiek by nie był jej wróg, niebieskooka wiedziała, że go zabije. Albo sama zginie.

[Bjørn]

Sprawa z tym popiołem był uporczywa, białe futro szybko przypruszyła na brzuchu ciemnosiwa warstwa, łapy Bjørna były szare aż po kolana i łokcie. Samiec zdawał się tym niezbyt przejmować, obejrzał się za siebie raz, kolejny. Mieli się tutaj zebrać? Czy pomulił okolicę? Wulkan jak nie patrzec jest, w okolicy był raczej tylko jeden. Szykował się do tego, by usiąść, tylko znajdź teraz skrawek ziemie na którym nie będzie odłamków pumeksu i innych ostrych skał, które wbiją ci się w zad tylko gdy nadarzy się ku temu okazja. Pokręcił się chwilę w miejscu, nie, tu nie ma jak usadowić zadka na ziemi.
Podniósł łeb i rozejrzał się po pustej okolicy, dostrzegając jakąś postać. Członka Złej Ziemi?

[Jinamizi]

Czuły słuch Jinamizi szybko wychwycił odgłos kroków, póki co odległy, ale wciąż się przybliżający. Lwica szybko odwróciła się z warknięciem w kierunku źródła dźwięku i napięła mięśnie, dostrzegając lwa o białym futrze. Białym futrze... Czyżby był to jakiś krewny jej matki, czy zwykły zbieg okoliczności? A może to morderca?
Nie widziała, ale świadoma, że to może być próba odwrócenia jej uwagi od prawdziwego zagrożenia, pozostała czujna, gotowa odskoczyć w bok na jakikolwiek sygnał, że ktoś się próbuje do niej podkraść. Jednocześnie obserwowała białofutrego samca zimnym wzrokiem. Już nie warczała, ale wciąż pokazywała kły w groźnym grymasie, a jej pazury były cały czas wysunięte. Nie da się zaatakować. Jeśli ten napuszony kiciuś sądzi, że będzie łatwą ofiarą, to srogo się myli.

[Nyeusi]

Przywódczyni czekała na resztę stada ukryta za stertą głazów. Niby przypadkiem prześlizgująca się między jej łapami jaszczurka zwróciła jej uwagę na kierunek, z którego przybiegła i jej oczom ukazała się nieznajoma sylwetka.
Nyeusi była pewna, ze wyraziła się jasno co do czasu i miejsca spotkania, mimo to na razie zjawiła się jedna lwica, i to w dodatku obca. Wykorzystując element zaskoczenia ciemnofutra wskoczyła na skałę i ryknęła, nie tylko by zwrócić jej uwagę, ale też w nadziei, ze spóźnialscy się pospieszą. Jednocześnie dostrzegła też białego samca niedawno przyłączonego do stada.

[Bjørn]

Przyglądał się młodej lwicy z niewielkim zaciekawieniem, nie wyglądał ani jakby miał ją zaatakować, ani nawet jakby zamierzał zrobić pierwszy krok w tej znajomości. Był pod wszelkimi względami bierny, a jedyną zmianą jaką dało się zaobserwować na jego pysku- w odpowiedzi na szczerzenie kłów przez Jinamizi, była uniesiona brązowa brew. Otworzył pysk, bo może tamta się po prostu zgubiła, wiedział że z ich Hersztem nie ma przelewek i może być gorąco kiedy się zjawi. Własnie wtedy najgorsze obawy Bjørna postanowiły się ziścić.
Nyeusi wparowała na skałę, ryknęła tak donośnie i niespodziewanie że podkulił ogon, sądząc że to z jasnego nieba walnął piorun! Zadarł łeb rzucając przywódcy pytające spojrzenie. Teraz miał już zmarszczone obie brwi.
- Witaj... ekhmym.- Odchrząknął, pierwsze słowo wypadło mu z pyska ciche i wątłe, trzeba to poprawić. - Witaj! Melduje swoją obecność. - Odparł już znacznie pewniejszym tonem i wyprostował się, zerkając jeszcze w bok bez poruszania głową na tamtą młodszą obcą pannę.

[Jinamizi]

Czujność Jinamizi się opłaciła, gdyż dzięki niej na czas usłyszała szelest i zdołała odskoczyć w bok. Zwróciła się z warknięciem w kierunku źródła dźwięku, chcąc odeprzeć atak, ale lwica, która ukazała się jej oczom, wydawała się nie zainteresowana potyczką. Zamiast tego wskoczyła na leżącą nieopodal skałę i zaryczała. Jinamizi patrzyła podejrzliwie na ten pokaz siły, który najwyraźniej miał pełnić również rolę wezwania, gdyż białofutry samiec od razu postanowił się u nieznajomej zameldować.
Pewnie odbywać się tu będzie jakieś stadne zebranie, a ja, nie dość, że wkroczyłam na teren obcego stada, to jeszcze wparowałam na ich zgromadzenie... Cudownie, pomyślała sarkastycznie, na wszelki wypadek cofając się ostrożnie przed dwojgiem lwów, tak aby żadne z nich nie mogło jej zajść od tyłu. Chciała wierzyć, że ma przed sobą mordercę swojej matki i jego sługę, ale podczas podróży bardzo dobrze poznała zapach tropionego wroga - ani biały samiec, ani jego towarzyszka nie pachniało w znajomy sposób.

[Nyeusi]

Skinęła porozumiewawczo do Bjorna. Rozmowa poczeka, na razie trzeba zająć się intruzem. Niestety poza białym samcem nikogo innego nie dostrzegła, ale we dwójkę i tak stanowili przewagę nad młodą i niedoświadczoną lwicą.
Nyeusi zeskoczyła we skały i podeszła do młodej pewnym krokiem, nie spuszczając z niej wzroku.
- Zgubiłaś się moja droga? - Zaczęła wyzywającym tonem -A może czegoś tu szukasz? - Utkwiła wzrok w niebieskich oczach dając jej jasno do zrozumienia, że tak łatwo się nie wywinie. Starsza lwica była napięta i gotowa na każdą ewentualność.

[Bjørn]

Wzrokiem sledził poczynania Herszta, kiedy lwica minęła go postanowił też się ruszyć i podejść od przeciwnego boku osaczając powoli młodą.
Jeśli zgubiła się, miała naprawdę sporego pecha. Było kilka innych miejsc w okolicy, na snucie się. Mógł podejrzewać że jest szpiegiem, ale jakie zdesperowane stado posyła dziecko na tereny takiego stada jak Zła Ziemia?
Kilka myśli stłoczyło mu się we łbie, zajmując Bjørna na chwilę dłużej. A może to podstęp? Rzucił oskarżycielskie spojrzenie Jinamizi.
- Co z nią zrobimy? Mieliśmy jakieś plany na dziś?- Najłatwiej byłoby się pozbyć problemu tu i teraz, odprowadzanie lwicy do lochu zajmie sporo czasu. Nie do niego jednak należy decyzja, dlatego stał w gotowości czekając na rozkaz, a skryte pod jasnym futrem mięśnie napięły się czyniąc go, gotowym do ataku.

[Tadji]

Tadji ruszył w kierunku stepu idąc ciężkim krokiem z podniesioną głową ku górze. Był dumny ze swojego pochodzenia tym bardziej że jest rodowitym złoziemcem od pokolenia. Charakterek odziedziczył bezwątpienia po swojej babci Zirze, a co do wyglądu bez wątpienia po ojczulku jedynie nie był chudy jak on. Spokojnie westchnął wtedy zauważył przywódczynię stada i jak członków.
- Witam - wypowiedział do każdego. Spojrzał się zielonymi oczami w nieznajomą, która pewnie zabłądziła chcąc pewnie biedna wydostać się stąd. Co za ironia losu pomyślał, obnażając białe kiełki w uśmieszku.