Niecka pełna palm

[Bomvu]

Ciągle był w fazie rozciągania się, więc wydawał z siebie różne pomruki, niby to ziewanie, niby to jakieś tam mruczenie. W końcu ostatni raz westchnął głęboko i podniósł się na nogi.
- Bardzo dobrze, dziękuję. Ty też widzę w dobrym nastroju. - otrzepał się z całego ewentualnego piachu i pyłu, jaki mógł się znaleźć na jego futrze i w grzywie. Tego drugiego bardzo nie lubił.
Pomysł miała naprawdę intrygujący i kolejny raz wykazała się innowacyjnym myśleniem. Uśmiechnął się i spojrzał na nią z podziwem.
- Sądzisz, że spodoba im się taki dar? Raczej nie nakarmimy całego ich stada rybkami, ale na pewno docenią ten gest. Może dzięki temu będą chcieli więcej powiedzieć o sobie. - spodobał mu się ten plan, nie musieliby zwlekać już więcej, a przy okazji mogliby tylko zapulsować u obcych. Inną sprawą jest, że wspólne łowienie ryb z Ember też było bardzo nęcące.

[Ember]

- Darmowy pokarm zawsze jest mile widziany, w górach gdy tego pokarmu nie było za wiele i moje byłe stado z pewnością byłoby zadowolone z takiego podarku. - Po prostu sugerowała się doświadczeniem, obszary pustynne porównała do gór. Ciężkie warunki klimatyczne, mała ilość łownej zwierzyny to wszystko sprawiało, że w pewnym sensie to miejsce przypominało jej dom. W obu przypadkach życie nie należało tu do najłatwiejszych i zapewne wymagało od lwów sporej dawki umiejętności i szczęścia by zasiedlać teren.
Nie chcąc zbytnio zwlekać przyniosła długi patyk i kilka długich, sztywnych liści, w których na końcach zrobiła otwory by przełożyć kij. Tym sposobem z łatwością przetransportują ryby.
Weszła potem do wody, przybierając pozycję na "czaplę" i czekając na ofiary.

[Bomvu]

Przytaknął na jej słowa i uśmiechnął się doń.
- Dobrze, nie obrażą się na pewno. Może nawet spojrzą przychylniejszym okiem? - spoglądał się co też ona działa. Dopiero po chwili zrozumiał, że to taka mała siateczka, no może nie siateczka, bo lwy w Afryce tego pojęcia nie znają. No to pomyślał, że to przenoszowiec. Wszedł za Ember do wody i usiłował naśladować jej ruchy. Nieco skrzywił łeb, żeby móc widzieć co też ona robi.
- Tylko się nie śmiej. To dopiero mój drugi raz. - uśmiechnął się przesłodko.

[Ember]

- Też na to liczę. - Odparła spoglądając w taflę wody.
- Z nauki śmieją się tylko gbury. Zresztą każdy kiedyś zaczynał- Skupiała całą swoja uwagę oczekując pojawienia się ryby. Pomilczała tak dobry kwadrans zanim nadarzyła się okazja by mogła uderzyć łapą w wodę i podrzucić rybę do góry, prosto na brzeg.
Przeniosła się kawałek w inne miejsce i czekała aż woda się uspokoi i ofiara kolejna podpłynie.
- Opowiadałam ci może o inicjacji jakiej przechodził każdy członek stada? Chodziło o pierwsze polowanie w praktyce. - Patrząc na swoje odbicie przypomniała sobie dawne dzieje. - Pokolenie młodych, posiadających w łebku samą teorie miało kilka dni na przyniesienie zdobyczy. -Wydawało jej się że podpłynęła ryba ale był to tylko kawałek drewna na wpół zanurzony w wodzie.
- Schodziło się wtedy z gór na niższe partie. Ten kto przyniósł najokazalszą zdobycz miał gwarantowane przydzielenie do grupy łowieckiej, reszta musiała się wykazać lub zajmowali się innym fachem. A ci którym się nie udało opuszczali stado. Ale nie przypominam sobie by komuś się nie powiodło nawet złapać chociażby zająca.

[Bomvu]

On aż tyle cierpliwości nie miał, żeby aż kwadrans wyczekać. Nie próbował co kilka sekund, ale tak ze trzy razy dał sobie szanse. Skutki były te samo co za pierwszym razem. Może z wyjątkiem tego, że nie chlapał aż tak wodą na boki. Lwicy udało się za pierwszym razem. Spojrzał na miotającą się rybkę z zazdrością.
Dał sobie chwilę na odpoczynek od tego polowania i wysłuchał jej historii. Mieli naprawdę surowe reguły.
- Brzmi nieźle. Pewnie dlatego lwy z gór są takie silne. Słabeusze tam szybko padają, albo odstają od reszty i odchodzą. Niezły sposób, choć trochę brutalny.

[Ember]

Nie przypatrywała się Bomvu skupiona na bardziej na swoim celu. Przez co nie dostrzegła zazdrości. Tym razem ryba jej jednak czmychnęła. Nie zniechęciła się tylko przemieściła i ponownie stanęła w bezruchu kontynuując opowieść.
- Czasami ten stres i parcie na bycie najlepszym wykańczał dobrych wojów i łowców. -Ciągła rywalizacja potrafiła nie jednego przyprawić o depresję. Dla Ember pięcie się w górę po szczeblach kariery było wszystkim. Marzeniem o zasłużeniu i posiadaniu własnej grupy łowieckiej.
- Wróciłam z pierwszego polowania ostatnia, prawie się spóźniłam. Dzierzyłam w pysku krokodyla. W tej walce straciłam ogon ale pękałam z dumy, że udało mi się przywlec tak niebezpieczny okaz. W ten oto sposób dołączyłam do grupy łowieckiej i mogłam dalej się szkolić pod okiem znakomitych łowców. Znasz to uczucie gdy spełnia się część twojego marzenia? To coś niesamowitego, ciężko to opisać słowami.

[Bomvu]

Spróbował jeszcze raz, ale i tym razem rybka była szybsza. Aż prychnął niezadowolony z siebie. Skupiał wzrok dokładniej na wodzie, mrużąc przy tym oczy. Odpowiedział jej, jednak jakby instynktownie, bo umysł miał skupiony na polowaniu.
- Chyba każdy wcześniej czy później załamie się presją. Jest dobra, ale do czasu. - postanowił zmienić miejsce, bo to było chyba jakieś feralne. Miał już zaatakować, ale lwica rozpoczęła swoją historię. Było widać jak na jego pysku rodzi się coraz większe zdumienie, stopniowo przekształcające się w jakieś zakłopotanie połączone ze wstydem.
- Krokodyla? A ja czułem dumę, że sam małą antylopkę upolowałem... - odpowiedział wręcz z rezygnacją w głosie.

[Ember]

- Uwierz mi miałam dużo szczęścia. Mogłam nie tylko przypłacić to życiem lub co gorsza zostać kaleką. -Tak, kalectwo uważała za coś gorszego od śmierci. Byłaby całkiem zależna od innych a takich jej stado nie chciało. Posłała Bomvu uśmiech. - I wydaje ci się, że mała antylopa to nic? One są strasznie szybkie i zwinne. Może i gabarytem nie dorównują zebrze ale to i tak bardzo dobrze jak na pierwsze polowanie. - Dodała na pokrzepienie. - Ty się wykazałeś rozsądkiem ja zaś postawiłam wszystko na jedną szalę. Wtedy tego nie rozumiałam, pomimo zdanego testu zostałam przez opiekunkę zrugana. Teraz dojrzałam do pewnych kwestii i nie powtórzyłabym tego. -Spudłowała ponownie z łowieniem.

[Bomvu]

Westchnął tylko na to jej pokrzepienie. Ileż to razy bywało, że czuliśmy się wyjątkowo z naszych osiągnięć, po czym przybył ktoś inny i... zrobił to lepiej, a dodatkowo też szybciej. Ale mimo tego nie zamierzał popadać w melancholię czy depresję. W końcu była lwicą, a one zawsze będą najlepsze w polowaniach.
- Ale opłaciło się, co prawda kosztem ogona. Młodzieńcza fantazja i ryzyko tak mają. - pluskał dalej łapą w wodę, ale i te próby nic nie dały. Co prawda parę razy zdawało mu się, że musnął już rybę, ale te nie chciały wskoczyć do ich przenoszowca.

[Ember]

- Opłaciło na krótka metę. Już nie należę do stada. Wychodzi na to, że to na czym nam zależało w danej chwili i na ile potrafiliśmy wydobyć z siebie poświęcenia czy włożyć trud z pracy to w końcowym rozrachunku można wyjść z tym źle. Wiedza mi pozostała ale nie mam gdzie i z kim jej dalej praktykować oraz szlifować umiejętności. Życie w pojedynkę na dłuższą metę jest przygnębiające.
Znowu zjechała na jakieś emocjonalne wywody. Postanowiła więcej tematu swojej osoby i własnych odczuć nie poruszać. W końcowym rozrachunku złapała tylko trzy ryby na dziesięć prób.
- Jak ci idzie? -Zapytała podchodząc bliżej samca ale nie na tyle by nie zmącić mu wody i nie wystraszyć zdobyczy.