Nora Shauku

[Hiraeth]

Zmrużyła oczy, jakby to miało pozwolić jej zobaczyć więcej, niż szakal chciał pokazać. Jak gdyby mogła w ten sposób odczytać, co mu chodzi po łbie.
Gdyby tylko trzepanie jej własnym łepkiem sprawiło, że pozbędzie się wrażenia, że coś zepsuła... to pewnie trzepałaby. A tak - musiała z tym żyć.
Zmęłła ochotę rzucenia mu w pysk, że jak tak mu się śpieszy, to ona go przymusem nie ciągnie za sobą. Mogła się wymknąć jeszcze przed świtem, nawet by nie zauważył, kłamca przebrzydły. Mogłaby go nie narażać na śmierć z łap bytów, o których istnieniu nie miał pojęcia. Pobłogosławić na drogę, niechby załatwiał bezpiecznie swoje szakalowe sprawy, i już nigdy nie pokazywał się jej na oczy.
Na dnie ciemności jej ślepi coś błysnęło.
- Nic nie wiesz, Bor - rzuciła w końcu, i odwróciła głowę, jakby dłużej nie mogła wytrzymać spojrzenia złotych ślepi, których nie dało się przeniknąć.
Tak naprawdę rozwścieczała ją własna niewiedza. Co do szakala, i tego, jakie zaczynał mieć znaczenie. Dla niej.
Wybiegła z jaskini, nie oglądając się, czy lezie za nią.
Może była pewna, że tak jest?

Z.T. (x2???) (+ duszek kacperek uwiązany do kamyka, to ewentualnie x3)

[Gvalch'ca]

Nie baczył na jej zmiany humoru. Nie baczył na to, co mówi. Nie baczył, że właśnie wybiega z jaskini. Przez chwilę w jego oczach pojawiło się coś, czego nie było widać do tej pory. Coś złowrogiego, nieprzyjemnego. Ale nie mogła tego zauważyć, bo była już na zewnątrz. Potem, jak gdyby nigdy nic, ruszył spokojnym krokiem za nią, jednak nie mając zamiaru iść z nią bok w bok. Wolał trzymać się z tyłu, na uboczu.

/zt + Hir

[Mistrz Gry]

Gdy tylko fenka zaczęła zbierać swoje rzeczy rozwinął się do swej zwyczajowej wielkości. Jednak sytuacja któą zastał... no cóż, nieco go zaskoczyła. Zdecydowanie coś go ominęło... Pokłócili się o coś czy jak?
Nie żeby miał zamiar mieszać się w ich prywatne sprawy życiowe, w końcu to nie jego broszka - nie mniej, jeśli miał ich prowadzić wolał wiedzieć na czym stoi. Choćby po to by określić czy nie powinien zniknąć na kilka dni i dać im czas na ułożeniem sobie wszystkiego jak należy - w końcu prowadzenie pokłóconej pary tam, gdzie mieli właśnie zmierzać miało całkiem realne szanse ma zakończenie się śmiercią dla któregoś z nich, a przecież nie chciał mieć ich na sumieniu.
Zanim skończył orientować się w sytuacji, lisiczka zmierzała już ku wyjściu, szakal zaś rzucał za nią złowrogie spojrzenia - zaś to, co zobaczył w jego oczach sprawiło że zaczął poważnie zastanawiać się nad bezpieczeństwem szamanki. Rozcapirzył więc dwa palce u jednej łapy i wskazał nimi najpierw na swoje oczy, potem zaś na szakala, by uzmysłowić mu, że będzie go miał na oku. Fenkę z resztą też.
Następnie wyleciał z jaskini za właścicielką Kamienia i wzniósł się na wysokość kilku metrów by obserwować z góry ich dwuosobowy orszak, jednocześnie wypatrując w okolicy ewentualnych zagrożeń. Jeszcze tylko brakowało żeby na ich drodze pojawił się jakiś typ z pod ciemnej gwiazdy. Choć może pomogło by się im to dogadać...?

/zt za resztą.