Wśród skalnych zakamarków [Bjorn]

[Mistrz Gry]

Zmachany Bjorn w końcu dysząc z wysiłku zakończył budowę i rozpoczął jej testowanie. Wszystko wydawało się być odpowiednio solidne i stabilne, więc po krótkiej chwili samiec wspiął się po stworzonych schodach. Kilka kamieni opadło sprawiając, że serce podskoczyło mu do gardła, ale na szczęście na strachu się skończyło i konstrukcja wytrzymała. Lew dostał się do skupiska białych gwiazdek, zaparł się mocno łapami o skalne podłoże i po sekundzie wyrwał kwiatki wraz z korzeniami. Był gotów by powrócić do rzemieślnika.

[Bjørn]

Prawie jak górska kozica, bo zdecydowanie z mniejszą finezją wspinał się do góry krok po kroku będąc bliżej celu i tylko na moment stracił czujność, na co kilka kamieni o mało nie przyprawiło go o zawał, wbił pazury w skały i zamarł. Na szczęście nic poważnego się nie stało i mógł po chwili zebrać rośliny. Z ich pękiem w pysku ruszył w dół rakiem ze zdwojoną czujnością. Bo ot nie wiadomo czy głazy znowu nie wykręcą mu figla, dopiero będąc na dole będzie mógł odetchnąć i bez dalszej zwłoki ruszyć do pracowni rzemieślnika. Tam, pod jej wejściem złoży zdobycz i wywoła go, jakoś nie przepada za wchodzeniem do czyjejś, nieznanej mu groty.

[Mistrz Gry]

Po krótkiej chwili oczekiwania przed jaskinią z wnętrza groty wychylił się małpi rzemieślnik. Był cały pokryty jakimś dziwnym pyłem i wyglądał na potwornie zmęczonego. Jednocześnie uśmiechał się od ucha do ucha. Bez słowa skinął głową Bjornowi chwycił pęk roślin i z powrotem zniknął we wnętrzu swej pracowni. Natychmiast ze środka zaczęły dobiegać hałasy i wesołe nucenie małpy. Bjornowi pozostało jedynie oczekiwanie. Siedział przed wejściem do jaskini i wsłuchiwał się w odgłosy pracy zbrojmistrza. Słońce zniknęło już za jakimś wysokim szczytem i powoli robiło się naprawdę zimno, tak jak tylko w górach być może. Wreszcie po warcie ciągnącej się w nieskończoność, małpa wypełzła z kryjówki po raz kolejny. Tym razem dzierżąc jednak w dłoni całkiem spory skórzany pancerz. Bjorn musiał przyznać, że zbroja robiła wrażenie. Płaty dość grubej skóry niewiadomego pochodzenia połączone były cienkimi elastycznymi włóknami z korzenia białych roślin.
- Gotowe, przymierz i oceń -wysapał, widocznie wyczerpany pracą rzemieślnik.

[Bjørn]

Najgorsza była nuda, do zimna nawet przywykł, w zasadzie to gorąco okolic było mu bardziej uciążliwe, gdyby miał ciemne futro chyba by tu zwariował!
Odgłosy z jaskini zdawały się być na tyle monotonne, że po jakimś czasie przysnął na siedząco i jak posąg pilnował wejścia do środka. Dlatego gdy rozległ się głos rzemieślnika drgnął nerwowo i popatrzył na niego trochę rozbieganym wzrokiem, aż ten nie spoczął na zbroi.
Wyglądała solidnie.
- Nie mam zwinnych łap, mógłbyś pomóc mi ją założyć?- Wstał i podszedł bliżej niuchając co to też za dziwny pył spowija mistrza, popiół? Gips? Sadza?

[Mistrz Gry]

Rzemieślnik skinął głową na znak zgody. Podszedł bliżej i delikatnie zaczął montować zbroję, przywiązując ją w kluczowych miejscach elastycznymi korzeniami. Jego zręczne dłonie uzbrojone w przeciwstawne kciuki poruszały się z gracją prawdziwego wirtuoza. Widać było, że już wielokrotnie pomagał lwom zakładać tego typu pancerz. Bjorn nawet nie zauważył, kiedy zbrojmistrz skończył swoje zadanie. Płaty skóry były dopasowane wręcz idealnie i wydawały się w ogóle nie ograniczać jego ruchów. Jednocześnie grubość skóry gwarantowała ochronę przed lżejszymi z ciosów. Małpa wycofała się parę kroków i popatrzyła na swoje dzieło z dumą widoczną w głębi ślepi.
- I jak? Powinno zapewnić ci wyższą przeżywalność niż gdybyś był jej pozbawiony. Oczywiście któregoś dnia się rozpadnie, ale niech do tego czasu służy ci dobrze. Klnę się na małpią radę z nieba. Mam nadzieję, że jesteś zadowolony - mruknął i złożył ręce na piersi.

[Bjørn]

Stał cierpliwie czekając aż przymiarka dobiegnie do końca, a gdy to nastąpiło czuł się ciut dziwnie. Wcześniej niczego poza piórami za uchem nie nosił, poruszył mięśniami łap i reszty ciała czując jak pancerz przylega do nich dość ściśle. Zupełnie jak druga skóra, czy coś w tym stylu.
- Inaczej, ale nie źle, myślę że można powiedzieć, że jest dobrze, tak jak się umawialiśmy, obiecuję nie niepokoić tutejszych zwierząt. - Efekt końcowy był zadowalający, małpa włożyła w wykonanie pancerza calkiem sporo wysiłku i nie miał jej do zarzucenia nic swoim okiem laika w tych sprawach.
- Pozostaje nam się pożegnać. Bywaj więc... - Zrobił mały krok w by nawrócić, ale zatrzymał się. - Z pewnością będę musiał wspomnieć jak nabyłem zbroję, mogę o tobie wspomnieć członkom mojego stada? - Być może naczelny w przyszłości będzie mieć więcej klientów.

//jakby nie był to problem, da rade zrobić jakiś obrazek poglądowy jak ta zbroja wygląda? Może być taczpadem na tym z podpisu nawet. Chciałbym zlecić grafikowi dorysowanie jej.

[Mistrz Gry]

Małpa wyprostowała i skinęła Bjornowi głową. Widać było, że rzemieślnik cieszy się z dokonanej transakcji.
- Miło mi, że zbroja przypadła ci do gustu -odpowiedział dość zadowolonym głosem.
- Bywaj i ty, nie zrobię nic by powstrzymać cię przed wspominaniem o moim interesie innym, ale miej na uwadze, że zwykle preferuję interesy, w których na szali nie leży życie moje i mych przyjaciół -dodał z uśmiechem na ustach. Po czym wycofał się do swojej jaskini. Zostawiając Bjorna na półce skalnej. Tak skończyła się historia zdobycia zbroi przez lwa.


//Dzięki za przygodę. Niestety ja jestem artystycznym beztalenciem, ale mam nadzieję, że ktoś ci zbroję dorysuje.