Czarny lampart i Świątynia Zagłady [Noir]

[Mistrz Gry]

Lampart nie pomylił się, identyfikując sowę jako samicę. Ona nie miała podobnych problemów z gościem, gdyż jego głos jasno wskazywał że ma do czynienia z kocurem.
Na wzmiankę o małpach sowa rozejrzała się nerwowo i gestem wskazała lampartowi, by mówił ciszej.
- Ja tam z tymi małpami nie chcę mieć nic wspólnego. - przyciszyła głos. Nigdy nie wiadomo kto czai się w mroku i słucha.
- Słyszałam, że mają miejsce w głębi dżungli gdzie odprawiają swoje podejrzane rytuały. Nie byłam tam jednak nigdy, trzymam się mojego terytorium i wolę nie wychylać. -przybliżyła dziób do ucha lamparta.
- Podobno mają konszachty z duchami i potrafią zrzucić na kogoś klątwę jednym słowem. Na twoim miejscu bym się tam nie zbliżała. Ostatnio te małpy mają bzika na punkcie kotów. Słyszałam, że chcą dorwać jakiegoś lwa czy tam lamparta. Chodziły, pytały czy ktoś coś widział. - spojrzała podejrzliwie na gościa.
- Ale ja tam mam w kuprze te ich śledztwa. - prychnęła, strosząc przy tym piórka.

[Noir]

Słuchał tego co ta rozgadana sowa miała mu do powiedzenia. W momencie gdy przybliżyła się by szepnąć mu w ucho dalsze frazesy. Skorzystał z jej spoufalenia i wysunął łapę w taki sposób by objął ptaka a zarazem uniemożliwił mu cofnięcie się i ucieczkę.
- Całkiem sporo wiesz, jak na kogoś mało zainteresowanego. - Przysunął swobodnie i drugą łapę zamykając ją w swego rodzaju uścisku. Pysk miał bardzo blisko jej dzioba. Zdawał sobie sprawę, że mogłaby go w takiej sytuacji dziobnąć ale wtedy gorzko by tego pożałowała.
- Wskaż mi kierunek. I powiedz mi wszystko co wiesz. Możesz szeptać do ucha jeśli się boisz.- W takim położeniu dla kogoś postronnego mogliby uchodzić za nietypową parę kochanków. W każdym razie nie chciał zwracać zbytniej uwagi na siebie skoro małpy zaczepiały mieszkańców dżungli wypytując o lamparta a uważał, że sowa wie więcej niźli mu powiedziała. W końcu to samica, jak mogą ją nie interesować plotki i podejrzane typy?

[Mistrz Gry]

Pochłonięta plotkami nawet nie zwróciła uwagi, że lampart ją obejmuje. Po chwili jednak zdała sobie z tego sprawę i fuknęła z oburzeniem.
- Wypraszam sobie takie poufałości! Łapy trzymaj przy sobie, jestem szanującą się sową. - obrzuciła Noira zdenerwowanym spojrzeniem, mówiącym żeby lepiej ją puścił, jeśli nie chce by uszkodziła mu ten śliczny pyszczek.
- Powiedziałam już co wiem i mówiłam, że więcej mnie nic nie obchodzi. Ja chcę tylko spokojnie sobie tutaj żyć bez żadnych zatarczek z małpami. Jeszcze nikt dobrze na nich nie wyszedł. - odpowiedziała poważnie. Wiedziała, że narażanie się strażnikom to jak igranie z ogniem. Wszędzie mają swoje oczy i uszy.
- Ty za to dość dobrze pasujesz do opisu poszukiwanego kota. W końcu chyba nie często macie czarne futro, co? - spytała śmiało patrząc Noirowi w oczy.
- Wiem tylko tyle, że to gdzieś na północ w głębi puszczy. Nie latam tak daleko, tutaj mam wystarczająco zwierzyny. Słyszałam za to od jednej koleżanki, że jej sąsiadka opowiadała, że jej stary ojciec był kiedyś w małpiej świątyni. Starzec ma jednak nie po kolei w głowie, więc mógł to wszystko sobie wymyślić. - mówiła cicho, by nikt nie podsłuchał plotek.

[Noir]

Sowa nie chciała zwracać na siebie uwagi a właśnie podniosła raban na całą dżunglę. Skrzywił się z niesmakiem i przez chwilę przeszła mu nawet myśl by szybko przetracić sowie kark. Łap jednak nie zabrał trzymając ją nadal w swego rodzaju uścisku.
- Chciałem być uprzejmy... jak widać nie opłaca się. -Mruknął odsuwając się, jedną łapą trzepnął sowę z kuper niemalże zwalając ją z gałęzi. Powinno do niej dotrzeć, że skoro widnieje na liście gończym jako poszukiwany groźny bandyta to sowa miała farta, że jeszcze żyje.
- Powiedz mi tylko gdzie jest ten starzec a więcej mnie nie uświadczysz. - Może od tego staruszka dowie się więcej niż od tej roztrzepanej samicy.

[Mistrz Gry]

Nagłe uderzenie wytrąciło ją z równowagi. Krzyk po trochę strachu po trochę oburzenia wyrwał się jej z dzioba i trzepiąc energicznie skrzydłami udało się jej złapać równowagę przed upadkiem. Liczyła tylko na wymianę ploteczek z nieznajomym, a trafił się jej jakiś gbur.
- Ależ proszę bardzo, i tak nie mam najmniejszej ochoty rozmawiać z tobą ani chwili dłużej. - odparła poprawiając zwichrzone piórka. Uniosła dumnie łeb, nie dając po sobie poznać, że jakiś nieokrzesaniec może wyprowadzić ją z równowagi.
- Z tego co wiem mieszka w bananowym zagajniku, na południe od dwóch wielkich baobabów. Zauważysz jej bez problemu. To znaczy zauważyłbyś gdybyś potrafił latać, wybacz, zapominam czasem że koty są przykute do ziemi. - rzekła lekkim tonem, czując jednak satysfakcję po tym jak wcześniej Noir ją uraził.
- W takim razie musisz kierować się najpierw na zachód aż dojdziesz do baobabów, a następnie odbić na południe. - wyjaśniła i spróbowała odsunąć się od lamparta na odległość skrzydła, licząc że kot da już jej spokój. Powinna jeszcze wybrać się na polowanie póki trwa noc, a później w dziupli czeka na nią wygodna drzemka.

[Noir]

Życie byłoby o wiele prostsze gdyby każdy zamiast owijać w bawełnę prawił o konkretach. Nie zwrócił uwagi już na rzekomą obelgę o braku skrzydeł. Choć skrzydła bywały przydatne to nie miał zamiaru żałować i bujać w obłokach za czymś czego nigdy nie posiądzie. I jeśli faktycznie te baobaby szło stąd zauważyć to nie powinny być daleko.
Zsunął się na niższe partie gałęzi skąd będzie mógł skakać z drzewa na drzewo. Skierował się na zachód, w momencie gdy na dobre oddalił się od sowy przystanął na moment nasłuchując i węsząc w powietrzu czy nikt go nie śledzi. Sowa narobiła dużego rabanu a to mogło ściągnąć czyjąś uwagę. Jeśli nic nie wykryje prócz normalnych dźwięków lasu tętniącego nocnym życiem ruszy dalej we wskazanym kierunku.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
87, 73, 1

[Mistrz Gry]

Sowa jedynie prychnęła na pożegnanie lamparta i ruszyła na polowanie. Na razie musiała coś złowić na śniadanie, ale kiedy już wróci... niech tylko koleżanki się dowiedzą kogo spotkała. Opowieści Berty o wnukach to nic w porównaniu z ekscytującą rozmową z poszukiwanym mordercą!
Tymczasem Noir kierował się na zachód, gdzie miały znajdować się baobaby. Jedyne co widział dookoła to roślinność i okoliczni mieszkańcy lasu, którzy zapewne znali sowę na tyle dobrze, żeby nie poświęcać jej większej uwagi. Wydawało się też, że nikt go nie nie śledzi. Nic więc nie zaniepokoiło lamparta na tyle, by zaprzestał wędrówki i już po niedługim czasie mógł dostrzec górujące nad puszczą baobaby.

[Noir]

Dalsza podróż przebiegała spokojnie, można by rzec, że aż za spokojnie jak na kogoś poszukiwanego listem gończym. Skoro małpy potrafiły zasiać taki terror wśród mieszkańców to ich reakcja na jego pobyt tutaj była zbyt obojętna, chyba, że to tylko taka przykrywka by zaraz za plecami donieść o jego obecności. W końcu dotarł na miejsce, przystanął na moment przyglądając się baobabom. Te drzewa miały w sobie coś majestatycznego. Wdrapał się na pierwsze lepsze w poszukiwaniu sędziwego starca lub dziupli, w której mógłby mieszkać, jak nic nie znajdzie na tym to przejdzie na kolejne. On miał czas.

[Mistrz Gry]

Najciemniejsza godzina nocy już minęła i pierwsze poranne ptaki zaczynały budzić się ze snu. W okolicy nadal nie widać było żadnej małpy, czy to strażników czy też sług świątyni. Lampart nie pozostał jednak długo niezauważony. Podczas gdy Noir szukał dziupli w baobabach, między liśćmi, dobrze zamaskowana dzięki zielonemu upierzeniu, przyglądała mu papuga. Właściwie rzecz biorąc, obserwowała świecące w ciemności oczy, bo w nikłym świetle budzącego się świtu trudno było jej dostrzec czarną sylwetkę. Wyraźnie była zaciekawiona przybyszem, więc zeskoczyła na gałąź niżej, żeby lepiej go widzieć.
- Kłi! Kłi! Kłi! - zawołała, ostrzegając śpiących mieszkańców baobabu i zwracającym tym na siebie uwagę lamparta.

[Noir]

Przeczesywanie tych drzew zajmowała zbyt wiele czasu. Przez to nie zauważył papugi, która przyglądała się jego poczynaniom oraz zleciała gałąź niżej. Dopiero gdy zakwiliła błyszczące ślepia powędrowały w jej stronę. Nie spłoszyła go, właściwie nie szukał pożywienia zresztą kto by się tam chciał kłopotać dla kępy piór i garstki łykowatego mięsa. Z sową nie poszła mu zbytnio rozmowa więc postanowił spuścić nieco z tonu i przejść do konkretów a nie bawić się w miłe słówka.
- Szukam mądrego starca, potrzebuję jego rady. Słyszałem, ze tu mieszka. - Powiedział najspokojniej jak potrafił i przysiadł na gałęzi machając delikatnie końcówką ogona.