Próba umiejętności [Biashara]

[Mistrz Gry]

- Nie chce - odpowiedział niewyraźnie małpiszon i odruchowo skulił się, kiedy Biashara zaczęła tupać. Miał już tyle doświadczenia w życiu by wiedzieć, że lepiej być posłusznym wkurzonej samicy, szczególnie jeśli ta ma ostry dziób i pazury.
- Dobrze, dobrze. - rzekł potulnie podnosząc się na dwie łapy. Mimo że wciąż kręciło mu się w głowie, ale ostrzeżenie szamanki odrobinę otrzeźwiło jego zamroczony umysł.
- Jusz pamiętam. Zaprowadzę cię. - oznajmił i ruszył przodem. Rzeczywiście coś zaczynało mu już świtać i wiedział w którą stronę się kierować. Po niedługim marszu ujrzeli przed sobą zbiór głazów, który najwidoczniej był tym o którym mowa była wcześniej.

[Biashara]

Cierpliwie tuptała łapkami za małpą, starając się jej w zasadzie nie ponaglać, bo jednak jej się nie śpieszyło aż tak. Niemniej, szympans musiał być świadomy tego, że jak będzie za bardzo zwlekać, to znów zacznie w gniewie tupać łapami, a w najgorszym wypadku podziobie. Trzymała jednak swoje nerwy na wodzy, delektując się uroczym spacerkiem pośrednio wypatrując w krzakach jakichkolwiek oznak, że mogłaby zostać zaatakowana. Pal licho z małpą, ale nie zamierzała narażać swojego kupra dla jakiegoś naczelnego.
Zdziwiła się jednak, że aż tak daleko nie musieli wędrować. To całe mieszkanie małpy było jakoś tak głupio blisko, aż jej się wstyd zrobiło, że wcześniej nie wyłapała tego szczegółu w krajobrazie. No, mniejsza z tym.
Biashara w milczeniu oczekiwała na dopełnienie przez małpy umowy.

[Mistrz Gry]

Małpiszon był doskonale świadomy tego, że tuż za jego plecami znajduje się ostry dziób, a na jego końcu niezbyt uprzejma znachorka i dlatego spieszył się najbardziej jak mógł.
Po wyczerpującym i stresującym marszu padł na jeden z kamieni, tuląc go czule niczym dawno niewidzianą matkę. Nie czuł się jednak komfortowo dopóki była tu ta pazurzasta pani. Małpiszon obejrzał się na czekającą Biasharę i niechętnie odlepił się od kamienia by sięgnąć gdzieś pomiędzy korzenie rosnącego obok drzewa. Wyciągnął stamtąd sakiewkę, z której dobywał się drażniący zapach zgnilizny.
- Miaem ci zapłacić. Mam tylko te owoce. Mosze zechcesz kogoś otruć, czy cuś. - podał ptakowi pakunek, prosząc w myślach Przodków by nie wydziobała mu oczu za tak skromną zapłatę.

[Biashara]

Potrząsnęła piórami rozładowując rozchodzące się w niej napięcie. Biashara była cierpliwa i ze stoickim spokojem czekała, aż zaczęła narastać w niej ciekawość, kiedy małpa wygrzebywała coś ze swojego grajdołu.
Skrzywiła się. Śmierdziało to mało powiedziane, to cuchnęło jakby w środku coś zdechło i coś nie mogła uwierzyć, że to były owoce. Ledwo się wstrzymała by nie zrugać małpy za to oszustwo, bo przecież co to za zapłata dać cuchnący pakunek.
Wstrzymała na moment oddech by otworzyć paczuszkę i zajrzeć co było w środku. Dopiero wtedy oceni czy faktycznie dostała coś cennego, czy może jednak faktycznie małpiszon niepotrzebnie został wyleczony, bo zaraz zostanie podziobany.

[Mistrz Gry]

Sakiewka pełna była rozciapanych owoców maruli, z których może trzy większe nadawały się jeszcze do uratowania.
- Nic więcej nie mam. - rzekł małpiszon, odruchowo zakrywając się dłońmi przed ptaszycą, gdyby ta niezadowolona z zapłaty zamierzała zrobić mu krzywdę. Zerknął przez palce i odetchnął z ulgą gdy Biashara zamiast rzucić się na niego od razu zajęła się badaniem zawartości torebki. Cicho, na paluszkach, małpiszon wycofał się o kilka kroków i schował za kamieniem, gdzie momentalnie zapadł w drzemkę.


Akcja zakończona
Biashara zdobywa tytuł szamana, +sakiewka, +3x marula, +3PD do percepcji

[Biashara]

Biashara skrzywiła się, ale nie powiedziała ani słowa na temat zawartości. Ostatecznie lepsze to niż wyjście na minusie, przynajmniej miała co robić i jeszcze odrobinę na tym zyskała.
- Życzę powrotu do zdrowia.
Ukłoniła się w stronę małpy rozkładając skrzydła, po czym chwyciła sakiewkę w dziób i wzbiła się w powietrze. Rzuciła ostatnie spojrzenie na "mieszkanie" naczelnego i odleciała, znikając za linią drzew.

zt.