Nad rzeczką [Maisha]

[Mistrz Gry]

Lewek pokazał Maishy język i zanurkował do wody, by wynurzyć się po chwili z szerokim uśmiechem na pysku.
- Ja nie jestem maleństwem! - rzekł z oburzeniem, a gdyby stał na lądzie pewnie tupnąlby łapą dla podkreślenia efektu.
- Wtedy bym się schował pod wodę albo bym uciekł. - odpowiedział pewnie. Kiedy Maisha zaczęła go przyciągać do siebie, próbował wyrwać się z jej uścisku i szarpał rozchlapując wodę.
- Powiem mamie! - krzyknął, próbując się od niej uwolnić i zaparł się łapami, by nie mogła go zaciągnąć pod drzewo.
Krokodyl zrażony wcześniejszą porażką tym razem był ostrożniejszy i nie zamierzał atakować lekkomyślnie. Niezauważony przez nikogo, czekał cierpliwie w szuwarach aż nadarzy się właściwa okazja do ataku.

[Maisha]

Maisha była coraz bardziej zaniepokojona.
-Posłuchaj mnie. Duży czy mały nie jesteś tu bezpieczny. Wiesz co to krokodyl? Jeśli natychmiast nie odejdziemy od wody dopadnie Cię. A jemu w walce żaden lew nie da rady. Rozumiesz mnie? - Schyliła się patrząc lwiatku w oczy. ,, Jeśli do obserwacji masz duży teren, nie skupiaj sie na jednej rzeczy. Kątem oka zauważysz niespodziewany ruch." Tak mówił jej nauczyciel przed tym jak opuściła stado. Jamil... Tęskniła za nim. Był młodszym nauczycielem starszym od Maishy o rok. Gdy była mała traktowała go jak starszego brata, a potem ta relacja zaczęła sie w jej oczach zmieniać. Zakochała się. Jednak zanim zdążyła cokolwiek powiedzieć nadszedł dzień opuszczenia stada. Tak więc przypomniawszy to sobie starała sie na niczym nie skupiać tylko rozciągnąć wzrok.
- Jeśli nie chcesz iść do domu może pobaw sie gdzieś głębiej w ląd? Mogę zaprowadzić Cię do mamy jeśli zechcesz.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
85, 26, 97

[Mistrz Gry]

Rady nauczyciela Maishy z pewnością były słuszne, lecz krokodylowi nie brakowało przebiegłości i nie ruszał się z kryjących go zarośli. Popychany nurtem wody poruszał się nieznacznie do przodu, lecz nie poruszając żadną częścią ciała idealnie wtapiał się w otoczenie.

- Ja się nie boję krokodyli! - zawołał kotek, wypinając dumnie pierś. Nie był pewnien co to jest, ale chyba coś podobnego do jaszczurki. Wyszedł na brzeg, lecz nie miał zamiaru iść dalej.
- Nie! - odpowiedział szybko na propozycję lwicy. Gdyby zaprowadziła go do mamy, na pewno od razu by poskarżyła, że był nad rzeką i dostałby w domu burę. Mruknął coś tylko pod nosem i wstąpił głębiej na suchy ląd.
- Dziękuję, już dam sobie radę. - próbował przekonać Maishę. Miał nadzieję, że sobie pójdzie a on będzie mógł wrócić do zabawy. Dorośli to zawsze wszystko psują.

[Maisha]

Maisha zmarszczyla brwi. Nie zauważyła zagrożenia co nie oznacza że go nie ma. Młody wyraźnie był tu bez pozwolenia, ale jak bedzie go nakłaniać do powrotu może jej uciec.
-Mam pomysł. Pobawię się z Tobą, ale tam koło tych drzew. Co ty na to?- spytała z uśmiechem. Miała nadzieję że lewek nie bedzie widział jej zdenerwowania. Wtedy może sie zgodzi. A czas naglił. Nie wiedziała co jeszcze może wyleźć z tej wody.

[Mistrz Gry]

Zerknął spod oka na Maishę, ale zrozumiał że nic już tutaj nie wskóra. Nie zwrócił uwagi na nerwy lwicy, bo i wcale szczególnie się jej nie przyglądał tylko wodził wzrokiem na boki.
- No dobra. - wymamrotał pod nosem, wlokąc łapy za lwicą.
- Ale ja wybieram zabawę! Pobawmy się w chowanego. - zaproponował z uśmiechem, bo któż mógłby odmówić na widok słodkiego uśmiechniętego lwiątka?

Krokodyl tymczasem zaczynał się już powoli niecierpliwić, szczególnie kiedy jego mała ofiara odeszła na ląd. Nie miał zamiaru ponownie wychodzić na brzeg, szczególnie że koty miały teraz przewagę liczebną. Najpewniej czuł się w wodzie i tutaj miał zamiar czatować na odpowiednią chwilę by uderzyć.

[Maisha]

Odetchnęła z ulgą. Przynajmniej na chwilę zajmie lwiątko.
-Zgoda. Ale nie podchodzimy do wody. Nie przekraczamy tej oto linii- powiedziała rysując łapą linie kilka kroków od wody. O tam. Koło tamtych drzew. Wskazała je łapą.
-Jeśli przekroczysz tę linię idziemy do mamy. Jasne? Dobra liczę. -podeszła do drzew I zakryła łapami oczy. Zostawiła między palcami szparkę I obserwowała lwiątko tak aby nie zauważyło.

[Mistrz Gry]

Lewek przekonany o swoim sprycie przybrał niewinną minkę i ochoczo przytaknął Maishy.
- Jasne, proszę pani. - odpowiedział niczym najgrzeczniejsze lwiątko pod słońcem. Poczekał chwilę aż lwica zamknęła oczy i zachichotał przebiegle. Nie zdając sobie sprawy, że lwica oszukuje i podgląda, pobiegł w stronę wody. Nie prosto przed siebie oczywiście, bo tam była narysowana linia, ale na ukos, by minąć wyznaczoną granicę od boku. Był pewien, że przechytrzył lwicę!

[Maisha]

Spod przymrużonych powiek lwica wszystko widziała. Liczyła jescze kilka luczb ma niepoznaki bo czym nagle ukrywając w pół, sprintem podbiegła I chwyciła malucha za kark. Półroczne lwiątko było trochę ciężkawe ale nie aż tak.Jeśli sie nie wyrwało lwica przeniosła je koło drzewa I przytrzymując łapą aby nie było.
- Zagalopowałeś się chłopcze! Natychmiast powiedz mi gdzie twoja matka!-powiedziała ,,groźnym" tonem. Jeśli chciałby uciec trzymała go łapami a jeśli by się wyślizgnął złapałaby go za kark.

Test zręczności Maisha vs lwiątko (30)
Maisha

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
24, 24, 34

Lwiątko

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
42, 39, 4

[Mistrz Gry]

Lewek nie miał szans ze starszą lwicą. Nie zdążył nawet dobiec do linii, kiedy Maisha chwyciła go za kark i zaciągnęła z powrotem. Próbował się wyrywać, warcząc przy tym groźnie, lecz w jego przypadku nie przyniosło to wielkiego efektu.
- No dobra. - odburknął niechętnie, nie mogąc wciąż się ruszyć.
- Mieszkam niedaleko stąd. O tam, gdzie tamte drzewa. - wskazał na widoczny w oddali zagajnik. Lewek stracił już chęci by się wyrywać, lecz łypał tylko na lwicę obrażonym spojrzeniem za to, że popsuła mu zabawę.

[Maisha]

Maisha nie zakończyła swojej lekcji.
-No widzisz jestem niepozorna, a tez mogę być groźna. A moze wcale nie zabiorę Cię do mamy. Hmm? - zablefowała i z warknięciem chwyciła lwiatko za kark. Oczywiście lekko. Ruszyła w kierunku zupełnie niezbieżnym z tym wskazanym przez młodego. Miała zamiar lawirować i dopiero kiedy mały straci orientację, pójść we wzkazanym kierunku. O ile młody jej nie nabierał. Węszyła cały czas w poszukiwaniu jakiegokolwiek zapachu.