Zaprzysiężenie nowicjuszek [Athastan, Tunu + Sheila][+ rodzina, jeśli chce][zakończone]

[Sheila]

Shae wyciągnęła głowę i spojrzała niepewnie na kręgi. Były dwa.
- Dlaczego nie możemy obie być w jednym Kręgu Przyrzeczenia? - zapytała nieśmiało. Wolałaby zostać razem z Tunu, lecz jeśli Athastan rozkaże stanąć osobno, posłusznie odklei się od siostry i zajmie wyznaczone jej miejsce.

[Athastan]

Słysząc pytanie Sheili, uniósł jedną brew i pokiwał przecząco łbem.
Tak po prostu nie wolno. Są pewne rzeczy, które każdy musi zrobić sam. - oczwiście mógłby rozwinąć się na ten temat, ale raczej nie był to odpowiedni czas mi miejsce. No bo jak w prosty sposób wytłumaczyć pewne mechanizmy działające przy tej ceremonii, korzystającej bądź co bądź z sił nadprzyrodzonych, choćby tylko w niewielkim stopniu.
Albo jak odnieść się do mającej ładne kilkuset lat tradycji, bez poruszania przy tym całego kontekstu historycznego?

[Tunu]

Gdy Athastan zaczął mówić spojrzała na niego i starała się słuchać, chodź wielu słów nie rozumiała, takich jak Adepta.
Spojrzała na kręgi i już miała zadać pytanie po co są, ale w ostatniej chwili wstrzymała się zatykając pyszczek łapą i weszła do kręgu. Siedziała uważnie w kręgu i patrzyła na siostrę. Znów zadałaby pytanie Co teraz, ale wolała nie przerywać.
Podrapała się po uchu i patrzyła z niecierpliwością, czekając na to jak w końcu zostanie oficjalnie Szamanem. Znaczy... będzie się uczyć.

[Athastan]

Kiedy obydwie młode znalazły się już w kręgach, wykonał przy każdym kilka ruchów, mamrocząc pod nosem krótką formułę. Efektem tego, pierścienie zanaków dotychczas nie pozbawione mocy zaczęły delikatnie świecić w ten specyficzny, znany wszystkim szamanom sposób, jarząc cię delikatnie światłem w niebieskim odcieniu.
Gdy skończył, stanął znów pomiędzy nimi, i wypowiedział tekst przysięgi:
- Czy wstępując na ścieżkę szamańskiej Mocy obiecujecie używać jej zgodnie z prawem i własnym sumieniem, dla pożytku żyjących i na chwałę Przodków?
- Czy wstępując na ścieżkę szamańskiej Wiedzy obiecujecie strzec jej sekretów, a zdobywając ją być posłusznym swojemu mistrzowi do dnia ukończenia Nauk?
- Czy wstępując na ścieżkę Daru, obiecujecie używać go do zapewnienia pokoju i równowagi pomiędzy światami?
- Zdawał sobie sprawę, że brzmi to mocno wyniośle, i na pewno porusza kwestie zbyt trudne dla kogoś w ich wieku, ale taka była oficjalna ceremonia. Z drugiej strony miał świadomość, w tym także na własnym przykładzie, że coś takiego zawsze wyrabia u uczniów odpowiedni stosunek do nauki i sztuki szamańskiej w ogóle, a odpowiedź oczekiwana od uczniów skomplikowana nie była, bo zawierała się w zwyczajnym 'tak'. Tak więc może i ten kto kiedyś ustalał te rytuały jednak wiedział co robi.

[Tunu]

Tak!-Powiedziała bardzo entuzjastycznie i zamachała lekko ogonkiem przyjaźnie. Uśmiechnęła się szeroko i spojrzała na siostrę, czekając co powie, chodź to było oczywiste.
Nic nie zrozumiała co mówił Athastan, ale chyba to było ważne, dlatego starała się słuchać i zapamiętywać słowa.
W pewnej chwili zaciekawiła ją grzywa wujka, no, bo ona chce mieć kiedyś grzywę, a Athastan nie ma.... czyli ona też może nie mieć? Nagle zrozumiała, że znowu odpłynęła w myślach. Otrząsnęła się i popatrzyła na wujka.

[Sheila]

Sheila poważnie uniosła łepek.
- Tak - odparła, starając się brzmieć, jakby wszystko dokładnie zrozumiała. Swoją drogą będzie musiała zapytać kiedyś wujka, co dokładnie przysięgała. Właściwie przyszło jej do głowy, że może nie powinna przysięgać jeśli nie wie, co przysięga, zaraz jednak pomyślała sobie, że jeśli popełni błąd, to Przodkowie z pewnością nie będą na nią źli. W końcu intencje miała dobre.

[Athastan]

Gdy obydwie już złożyły przysięgę, odmówił nad nimi krótką sentencje błogosławieństwa nowicjuszy, po czym przy użyciu niebieskiego nakreślił na ich czołach symbol 'Poszukującego Prawdy'.
Potem do istniejących znaków dopisał jeszcze jeden, skutkiem czego kręgi rozbłysły przez moment jaśniejszym światłem poczym łagodnie zgasły.
On sam zaś z uśmiechem powiedział:
- A więc witam was oficjalnie wśród szmanów jako Uczennice! - po tych słowach rozluźnił się i takim też tonem zapytał:
- Dobra, to kto chce wrzucić coś na ząb? - po czym z uśmiechem wskazał na stojący z boku, pod ścianą stół na którym leżał składający się z kilku smakołyków poczęstunek.


//Ok, kończymy to//