Ostatni krzyk... [Taimi || Uharibifu]

[Taimi]

No cóż, nie był szczególnie rozmowny. Nie powinna go o to obwiniać. Sama też nie przepadała za gadaniem po próżnicy. Dlaczego jeszcze stąd sobie nie poszła, tylko kusiła los przebywając w towarzystwie tego dziwnego typka spod ciemnej gwiazdy? W końcu i tak wychodziło na to, że się niczego od niego nie dowie.
- Wolę zjadać - odburknęła pod nosem.
Co innego mogła powiedzieć? Czy w ogóle powinna się fatygować, by podtrzymywać tą gnijącą rozmowę? Zapewne samiec dobry był tylko w zgrywaniu twardziela i przechwałkach, zastraszaniu i nękaniu, a tak naprawdę był tępym osiłkiem, który w niczym nie mógł pomóc. Nie przepadała za takimi.
- Jak ci w ogóle na imię? - spytała.
Nie była pewna, czy w ogóle potrzebuje tej wiedzy. Po co miałaby się jej przydać informacja o jakimś głupku, który był niemiły a potem nagle zmienił swoje nastawienie i spokorniał. Czy da jej to szczęście?

[Uharibifu]

Parsknął, szczerze rozbawiony pierwszymi słowami, którymi się z nim podzieliła. Każdy wolał zjadać. Chyba, że miał wyjątkowo nierówno pod kopułą oraz lubił ból, ewentualnie miał dość życia i sam postanowił z niego zrezygnować, jednocześnie przysłużywszy się innym stworzeniom zamiast marnować dobry kąsek mięsa i skakać w przepaść, jak co drugi tchórz. Pokręcił z rozbawieniem łbem. Była zabawna. Przestraszona - a jednocześnie na tyle odważna, by walczyć z tym i próbować udawać, iż jest inaczej.
- Uhari - mruknął tylko w odpowiedzi na pytanie dotyczące jego miana, bo w końcu nie widział w nim żadnej tajemnicy; podobnie jak w kwestii stada, którego był członkiem. Coraz częściej jednak walczył z przeświadczeniem, iż zmieniło ono tereny i nazwę po to jedynie, aby ukrywać się niczym banda szczurów czy innego robactwa. Nie wychodź poza granice, nie mów skąd jesteś, nie wypowiadaj najchętniej nazwy Szkarłatnych Grzyw. - Z dawnej Złej Ziemi. Radzę Ci unikać wszystkich, którzy tak o sobie mówią. Jesteś zbyt milutka na spotkanie z moimi ziomkami - mruknął. Sam nie wiedział, dlaczego ją ostrzegł. Może gdzieś tam na dnie duszy jednak obdarzył ją jakąś nutką sympatii?

@Taimi

[Taimi]

Zbyt milutka? Wywnioskowała z tego, że widocznie wszyscy z tej całej Złej Ziemi są równie nieprzyjemni i buraczani jak ten samiec, którego właśnie spotkała. Skłoniła tylko głową, zastanawiając się, czy podobne osądy nie są za bardzo szkodliwe. Taimi nie lubiła "wrzucać wszystkich do jednego worka" i zazwyczaj nie oceniała całej grupy po spotkaniu tylko jednego typa. Jednak Uhari sam jej to zaproponował, więc może to nie było wcale nie w porządku?
- Ja jestem Taimi - przedstawiła się.
Rozmowa nie kleiła się za bardzo. Jednak i tak nie miała niczego lepszego do roboty.
- Dawnej Złej Ziemi? - spytała. - Teraz nazywa się inaczej?

[Uharibifu]

Zaśmiał się krótko, kręcąc głową. Ostrzegł ją, by unikała dawnej Złej Ziemi. Nie powiedział, jak się obecnie nazywają - tak więc teoretycznie jego przestroga jest o kant rzyci roztrzaść. Niemniej wierzył, że jeśli samicy aż tak zależy na pozyskaniu tego typu informacji, może nawet jej się udać. Sam nie zamierzał zdradzać jej nic więcej; nie chciał dawać Lyannie kolejnych powodów, by miała ochotę go rozszarpać na kawałki. Podpadł jej już dość mocno - zabawne niczym, w czym sam widziałby jakieś namiastki niesubordynacji, no może poza szwendaniem się poza terenami stada - ale te wytyczne były dla niego idiotyzmem. Nie potrzebował niańki.
- Wybacz, ale moja władza urwałaby mi jajca, gdybym powiedział cokolwiek więcej. A jednak jestem do nich mocno przywiązany - odpowiedział obojętnie, niedbale wzruszywszy barkami. Zastanawiał się, czy jej imię było mu do czegokolwiek potrzebne. Dzisiaj zaiste nie - w końcu była nikim, nie wiedziała niczego interesującego, lub przynajmniej dobrze udawała. Ale kto wie, co przyniesie los? Może pewnego dnia to właśnie ona stanie się jakąś istotną personą wrogiego stada? Lepiej dmuchać na zimne.

[Taimi]

- Wybacz, ale moja władza urwałaby mi jajca, gdybym powiedział cokolwiek więcej. A jednak jestem do nich mocno przywiązany - odpowiedział obojętnie, niedbale wzruszywszy barkami.

Za późno



Rozumiała. Nie powinien opowiadać o swoim pochodzeniu komuś całkiem obcemu. Skinęła jedynie głową. Posiedziała jeszcze chwilę, po czym stwierdziła że tak w sumie to na nią już pora i odeszła w swoją stronę, nie czekając na żadne pożegnanie czy błogosławieństwo ze strony szarego dziwaka.


zt.

[Uharibifu]

Wzruszył barkami i również odszedł. Bo i cóż go tutaj miało zatrzymać?


zt .