Przerwany posiłek [Indivi i Ganju]

[Ganju]

Fakt, lwioziemcy byli nad wyraz mili. Nie oceniali nikogo po wyglądzie ani po jego przeszłości. Przez co dla niektórych mogłi wydawać się nieco dziwni ale właśnie tacy byli. Ganju mógł się tylko cieszyć, że ich poznał. I jak widać sam również był do nich podobny.
- Nic nie stoi na przeszkodzie żeby stali się i twoimi przyjaciółmi - odparł jednocześnie posyłając towarzyszce szeroki uśmiech. - Zanim na nich trafiłem szwędałem się tu i ówdzie prawie przez rok - dla niego było to długo lecz każdy mógł uważać inaczej. To właśnie głównie przez swoją wędrówkę zrozumiał, że dla każdego warto być miłym. Takie postępowanie wiele razy mu pomogło gdyż jak to się mówi okazane dobro do nas wraca.
- Ja też mam coś co mnie wyróżnia - tu wskazał łapą na swoją ranę na oku. Jednak nawet dobrze nie skończył a Indivi kontynuowała. Usłyszawszy co według niej go wyróżnia zielonooki lekko się zaczerwienił. Nie był przyzwyczajony do komplementów tak więc jego reakcja mogła być trochę przesadzona.
Następnie widząc reakcję lwicy na okazane przez niego współczucie podszedł do niej i przyjacielsko ją szturchnął. Nie chodziło mu żeby poczuła się w jakiś sposób nieswojo chciał po prostu aby wiedziała, że jej przeszłość kogoś obchodzi. - No tak, zapomniałem o hierarchii. W moim rodzinnym stadzie też jadłem jako ostatni - dopiero teraz mu się przypomniało, że sam też musiał podlegać tym zasadą. - Oczywiście, że to jest najważniejsze... dzięki temu mieliśmy okazję się spotkać i przynajmniej nie jesteś głodna - stwierdził po czym także wstał i przeciągnął się. Czyżby gdzieś koleżanka się wybierała? Nie musiał długo czekać na odpowiedź na to pytanie.
- Pewnie. Jeśli to właśnie tam chcesz się udać to nie ma problemu

@Indivi