Czemu jesteś taka? [Spyro & Tunu]

[Tunu]

-Co?-Spytała gdy usłyszała, że mruczy coś sobie pod nosem. Ciekawe co on tam sobie gada. Pewnie nagaduję na nią. Jak zwykle. Wszyscy ciągle przeciwko niej. Szła dalej powoli, patrząc przed siebie.
-Tak, uciekam, bo muszę polować.-Powiedziała zbliżając się już w stronę antylop. Schyliła się w krzakach i zaczęła się skradać w ich stronę. Nagle usłyszała coś, czego będzie żałować. Spyro. Spyro będzie żałować. Odwróciła się i spojrzała na niego gniewnie.
-Ja się boję?! To ty powinieneś się bać!-Powiedziała doskakując do niego i stając przed nim, parę centymetrów od jego pyska.
-Umiem powalić samca bawoła, jedną łapą!-Powiedziała szczerząc zęby w jego stronę. Może lekko podkoloryzowane.
-Zejdź mi z oczu albo zapoluje na ciebie.-Powiedziała myśląc, że brzmi groźnie jednak w istocie nadal ma swój dziecięcy głos. Na szczęście byli na tyle daleko, że antylopy się nie spłoszyły i mogła kontynuować swoje ''polowanie''.

[Spyro]

Reakcja Tuny była mocnym zaskoczeniem dla Spyro. Spodziewał się, że uderzył we wrażliwy ton, ale nie że AŻ tak ją to zaboli. Gdy lamparcica do niego doskoczyła, odruchowo zamknął oczy i odsunął pysk, chcąc uniknąć uderzenie. Tego jednak nie było. Otworzył więc oczy i spojrzał z bliska na lamparcicę. Groźna to ona nie była. Gdyby jeszcze była serio lwem... Ale nie była. Wielkością ani trochę się nie różnili. Przez to, a może dzięki temu, Spyro nie czuł przed nią strachu. Jej ton głosu był przezabawny.
Kocur wykonał delikatny unik i ominął lamparcicę. Robiąc to, schylił się i przeszedł pod jej łbem, minimalnie się o nią ocierając. Wiedział, że bardzo ryzykuje, ale miał nadzieję, że ją udobrucha w jakikolwiek sposób.
- Z chęcią bym zobaczył, jak powalasz bawoła... - odparł, stając obok Tuny i uśmiechając się - Najpierw musiałbyś mnie złapać... -dodał, gdy usłyszał, że ma zostać "obiadem". Podniósł się i przyjął pozę do biegu. Cały czas był szczerze uśmiechnięty.

[Tunu]

Obserwowała go uważnie, jakby patrzyła na wielkie zagrożenie, którym raczej nie był. Syknęła na niego wściekle jak rozwydrzony kocur patrząc na niego oczami z płonącym ogniem w środku. Jednak nic nie zrobiła. Nie zamierzała go atakować z byle powodu.
-Niestety żadnych tu nie ma.-Pewnie jakieś w okolicy są, ale Tunu nie potrafi upolować bawoła, więc Spyro dowiedziałby się, że to nie prawda... Gdy ten przybrał pozycje do biegu, warknęła o ruszyła w pogoń za nim. Dla niego to była zabawa, ale ona to postrzegała bardziej jako wyzwanie w jej stronę.
On twierdzi, że nie da rady? To zobaczy! Złapie go i odniesie na drzewo, bo jest super silna, tak samo super bystra i ogólnie super. Musi mu pokazać, że jest już duża, bo traktuję ją jak dziecko i nie bierze na poważnie. Jak ona tego nie znosiła. Spodobało się jednak jej to, że Spyro chciał się uchronić przed atakiem. Czyli naprawdę pomyślał, że mogłaby go zaatakować... czyli jest straszna!

[Spyro]

Spyro zaśmiał się, słysząc wymówkę Tunu. Nie ma żadnych? Widział kilka, jak tutaj szedł. Teraz już miał pewność, że postawa lamparcicy to tylko blef. Ale kły i warkot już nie były. I na to musiał już bardzo uważać. Choć dla niego była to, jak sama Tuna zauważyła, tylko zabawa, to dla niej wyzwanie. A kocur chętnie się sprawdzi. Widząc ruszającą na niego lamparcicę, zgiął się na łapach i gwałtownie zawrócił. Jego celem było poganianie się z młodą kocicą. Tak dla zabawy.
Pierwsze co zrobił, to wskoczył na drzewo. Przemieszczał się, skacząc kolejno na coraz wyższe gałęzi. W międzyczasie obserwował kątem oka poczynania swej "towarzyszki". Gdy znalazł się już na szczycie, znów spojrzał w dół.
- Nie zostawaj w tyle. Nie chce biec sam - zaśmiał się i przeskoczył na drzewo obok i kolejno w dół aż na ziemię. Tam pogonił wzdłuż drzew i biegł dalej przed siebie. Jednakże za bardzo wziął sobie całą tę sytuację za zabawę. Po raz kolejny spojrzał za siebie, szukając wzrokiem Tunu. I to był jego wielki błąd... Gdy się odwrócił, okazało się, że pędzi wprost na drzewo. I już wiedział, że nie wyhamuje. Oczywiście spróbował. Ale jedyne co można było usłyszeć to głuchy łoskot, gdy Spyro wyrżnął barkiem prosto w drzewo... i wylądował kilka metrów dalej. Żył. A świadczył o tym śmiech połączony z jękiem bólu.
- Kto postawił tu to drzewo? - jęknął leżąc na ziemi.

[Tunu]

Biegła za nim jak najszybciej mogła. Zdziwiło ją to, że wskoczył na drzewo, ale Spyro zapomniał o jednym fakcie. Wysokości to żywią lampartów. Bez trudu biegła po drzewie coraz wyżej za nim. Tak wysoko jeszcze nie wchodziła, gałęzie były cieńsze i nie wyglądały stabilnie. Bądź co bądź była już lekko cięższa od Spyro. Gałąź na szczęście się nie urwała. Zatrzymała się przed skokiem na drugie drzewo. Było to dość trudne dla kogoś tak mało doświadczonego. W końcu wychowała się u lwów i za często na drzewa nie wchodziła. Skoczyła jednak i złapała się w ostatniej chwili jednej z gałęzi. Wciągnęła się na górę i kontynuowała bieg. Trochę się rozluźniła i nawet sprawiło jej to frajdę. Zeskoczyła z drzewa i zauważyła jak serwal wali głową w drzewo. Zamknęła oczy sama wyobrażając sobie, jak to musiało boleć. Doskoczyła do niego i przygniotła go do ziemi.
-Wygrałam.-Powiedziała zadowolona i z uśmiechem zeszła z niego.
//niedługo kończmy wątek Może niech chwile pogadają i się rozejdą.

[Spyro]

Spyro leżał jeszcze przez chwilę, próbując dojść do siebie - Myślałem, że drzewa rosną latami... a nie w parę sekund... - zaczął narzekać - Wygrałaś dlatego, że to drzewo jest zepsute... I za szybko rośnie - tłumaczył się, wstając powoli.
Podniósł się i podszedł do lamparcicy. Zachwiał się i oparł o nią - Następnym razem nie masz szans - uśmiechnął się serdecznie. Kocur przeciągnął się, potrząsnął łbem i usiadł.
- Wcale nie jesteś taka groźna, jak się kreujesz - odparł, czyszcząc futro z ziemi i trawy

[Tunu]

-Ta, ta. Tłumacz się!-Powiedziała rozbawiona. Gdy ten się o nią oparł, odsunęła się lekko. Niezręczna sytuacja.
-Jeśli będzie następny raz.-Powiedziała grobowo, chcąc go przestraszyć po czym się zaśmiała. Zaczęła lizać sobie futro na szyi, bo się trochę roztrzepała, gdy wtem usłyszała znów słowa... słowa które ją wielce uraziły. Wstała i podeszła do niego.
-Słuchaj, nie wiem co oznacza ''kreułułesz'', ale stawiam, że to co powiedziałeś jest obrazą!-Stwierdziła to po pierwszej części wypowiedzi. Ona jest groźna! Widział jakie ma ostre zęby. Może przegryźć go w pół!
-Żegnam!-Powiedziała z nadętą miną jak oburzone dziecko i odbiegła szybko w trawę tak, by Spyro nie zauważył nawet kiedy zniknęła. Nikomu już nie można ufać!
//myśle, że to już koniec wątku, możesz dać jeszcze jeden post