Intruz [Mane, Thanatos]

[Mane]

Wgryzłem się mocniej w kark pyskatego lwa, gdy ten… no kontynuował pyskowanie.
- Ostrzegam, lepiej się zamknij! – ryknąłem na niego, gryząc go dla odmiany w grzbiet. Bo tam go przynajmniej grzywa nie chroniła.
- Może i jesteś duży, silny i masywny… ale jak widać niewiele Ci to dało. Jeśli zechcę, to mogę z Tobą zrobić, co tylko będę chciał. Nawet Cię zabić! Więc… lepiej uważaj. Bo zaraz sam pożałujesz! – ostrzegłem go – A teraz leżeć! – dodałem, ponownie naciskając zębami na jego kark, próbując go zmusić, by płasko leżał na ziemi.

[Thanatos]

To nie mogło tak wyglądać. Był w totalnej defensywie. Musiał jakoś drania przechytrzyć drania.
Dobrze nazywam się Than. - nie był z siebie zadowolony, że musiał robić to co chciał ten psychopata, ale miał już plan.

[Mane]

Zawahałem się i przyjrzałem mu się dokładniej, mrużąc oczy, gdy podał swoje imię. Czy mogło być fałszywe? Nawet jeśli, to chyba dużo to nie zmieniało. Więc… więc prościej było założyć, że było prawdziwe, więc uśmiechnąłem się złośliwie.
- Widzisz? Jak chcesz, to potrafisz być grzeczny i posłuszny – odpowiedziałem mu rozbawiony, puszczając jego kark – Może Ci i daruję życie. Przyda mi się parę informacji. A może… może bym zrobił z Ciebie niewolnika? Taki więzień, służący, dobrze się prezentujący, byłby odpowiedni – zastanawiałem się na głos, wodząc pyskiem po jego grzbiecie, po jego boku, oceniając jego muskulaturę.

[Thanatos]

Tylko żebyś się nie zdziwił... - powiedział bardzo cicho, niesłyszalnie pod nosem.
Dobra muszę się napić, bo zaraz zemdlę. - Gwardzista naprawdę nie żartował. Dzisiaj było bardzo gorąco.

[Mane]

Coś… tam gadał drań pod nosem. Niestety nie za bardzo było słychać co.
- Co ty tam mruczysz? – ofukałem go i po prostu się zaśmiałem, słysząc jego prośbę.
- Ojej, taki spragniony lew? Jak będziesz grzeczny, to może Cię kiedyś napoję. Może zmęczony będziesz grzeczniejszy. Potraktuj to jak karę za pyskowanie – oznajmiłem mu, wodząc pyskiem dla odmiany po jego umięśnionych tylnych kończynach, silnych łapach, by na końcu uszczypnąć go w zad.
- Taki silny a taki spragniony? Myślałby kto – zaśmiałem się. Jakoś nie wierzyłem w jego zapewnienia o zemdleniu. Gdyby rzeczywiście był zmęczony, to zamiast chodzić i szukać problemów, raczej by krążył w poszukiwaniu wody.

[Thanatos]

Bardzo nie spodobało mu się to co zrobił ten wariat. Bardzo chciał go już dopaść. Postarał się nie zwracać uwagi na to.
Jak już mam być twoim niewolnikiem, to lepiej żebym nie umarł w taki sposób. Wiec daj mi lepiej to wodę.

[Mane]

Ponownie się zaśmiałem, słysząc jego słowa. Kolejny raz uszczypnąłem go w bok, tak by go to delikatnie zabolało. Może w końcu zrozumie, że lepiej mnie nie wkurzać?
- A jak umrzesz to co się stanie? To nie będzie moja wina, nie będzie moja sprawka. Trzeba było… pamiętać o regularnym piciu. I nie zapuszczać się w te tereny – warknąłem, gryząc go lekko w kark, a następnie chwytając go za niego zębami, napierając, próbując go ponownie przycisnąć do ziemi, by nawet nie próbował rozrabiać.
- Silny, masywny… ale cały mój. Jak się z tym czujesz, mój sługo, mój niewolniku? – naśmiewałem się z niego.

[Thanatos]

Spojrzał na niego zdziwiony. - No, ale nie chciałbyś chyba stracić takiego silnego niewolnika?
I wtedy go zauważyłem. Dosłownie obok leżał ostry kamień, tylko jakby udało mi się odwrócić jego uwagę, to mógłbym rozciąć o niego liany.

[Mane]

Uśmiechnąłem się złośliwie, słysząc jego odpowiedź.
- No patrz, wystarczy Cię trochę postraszyć, pogrozić, kilka razy użreć? I już zaczynasz pojmować, że lepiej być grzecznym i posłusznym? To nie jesteś… aż tak głupi, jak się spodziewałem – pochwaliłem go, puszczając na chwilę jego kark – Tak, duży i umięśniony. Przyda mi się taka silna bestia do wykonywania poleceń – oceniłem, gryząc go dla odmiany w łopatkę – Tak, nie chciałbym Cię stracić. Ale przypominam Ci, że nie jesteśmy na „ty” – ofukałem go – Może zaczniemy od zwracania się. Powinieneś do mnie mówić „mój właścicielu” lub też „mój panie i władco”. To chyba byłoby odpowiednie? Spróbuj – poleciłem mu.

[Thanatos]

Przemilczał jego pierwsze zdania. Miał dosyć tego pitolenia. Postanowił, że zagra teraz głupiego podrzędnego debila.
Tak mój władco. Przepraszam za moje wcześniejsze zachowanie. Jednak po prosiłbym o tę wodę, bo na prawdę zaczynam się źle czuć. - popatrzył na niego proszącym wyrazem twarzy.