Czarne ucho, czarna grzywa. [Lapis, Czarne Ucho]

[Lapis]

Masz na imię Graagriiii?-Zapytał powtarzając dźwięk. Wiedział, że raczej nie ma tak na imię, ale jakoś nazwać ją musiał. Graagriiii było za długie. Strasznie kojarzyły mu się jej uszy, więc stwierdził, że nazwie ją Czarne Ucho.-Mogę cie nazywać Czarne Ucho?-Zapytał. Pokazał na nią.-Ty, Czarne Ucho.-Powiedział, żeby lepiej mogła zrozumieć. Zastanawiał się jak może się z nią kontaktować, skoro zwyczajnych słów nie rozumie. To było dla niego dosyć niespotykane.

[Czarne Ucho]

Dźwięk powtórzony przez samca wcale nie przypominał tego pierwszego. Dziwne. Ciekawe, o co mu chodziło? Może jej nie rozumiał? Spróbowała jeszcze raz, tym razem wyszło jej coś na wzór „graaawrii”. Niewielka poprawa. Znów przekrzywiła głowę. Teraz chodziło o nią? Nowy dźwięk był dłuższy i dziwniejszy. Podjęła próbę naśladowania go, lecz tym razem jej warkot zupełnie nic nie przypominał. Strzepnęła więc tylko uchem i delikatnie skoczyła na samca. Bo czemu by nie? Wyglądała przy tym jak chcące się bawić lwiątko.

[Lapis]

Lapis chyba pierwszy raz w życiu się zaśmiał.
-Jesteś bardzo fajna Czarne Ucho.-Powiedział przekręcając ją na drugą stronę tak, że poturlali się z górki, znów w dolinę gdzie był wodospad. To pierwsza osoba którą Lapis polubił. Tak to miał tylko wrogów. Zaśmiał się gdy próbowała to powtórzyć. Nie rozumieli się nawzajem, ale i tak Lapis ją lubił. Czy z odwzajemnieniem? Nigdy się nie dowie. Możliwość jest taka, że Czarne Ucho nikt po prostu języku nie nauczył.

[Czarne Ucho]

Pisnęła z uciechy i poturlała się do wodopoju. Gdy zatrzymali się, podskoczyła, cofnęła się i pacnęła łapą wodę, tak, żeby prysnąć nią w pysk samca. Potem skoczyła znów do przodu, przewracając znów Czarnogrzywego. Przeturlała się na plecy i otarła głową o samca, a z jej gardła wydobyło się mruczenie.

[Lapis]

Lapis miał mokrą grzywę, ale nie przeszkadzało mu to. Znowu była zabawa. Gdy Czarne Ucho otarła się o niego zaczerwienił się, ale nie było tego widać, bo ma sierść. Również się o nią obtarł. Patrzył na nią chwile po czym z zaskoczenia wrzucił ją do wody i wskoczył za nią. Czuł się jakby znali się wieki, a jeszcze przed chwilą ją zaatakował. Robił się już wieczór. Było ładne pomarańczowe słońce, a woda była cieplutka.

[Czarne Ucho]

Zabawa była przednia, ale słońce powoli zachodziło i Czarne Ucho ziewnęła szeroko. Ułożyła się wygodnie koło Czarnogrzywego i zapadła w spokojny sen. Gdy rano wstało słońce, podniosła się i oddaliła w sobie tylko znanym kierunku.

Z.t.