Tragiczna miłość zrodzona z cierpienia [Karol, Zawadi]

[Karol]

- Lwia Ziemia? To znaczy, że trafiłem na tereny lwów? - zapytałem nagle ożywiony, starając się nie zwracać uwagi na dokuczliwy ból. Jej słowa mnie zaintrygowały. W końcu już od jakiegoś czasu poszukiwałem terenów zamieszkanych przez lwy.

[Zawadi]

- Tak, dokładnie tak. Zapewne słyszałeś nie raz o wielkiej Lwiej Ziemi! - odparła z nieukrywaną dumą w głosie. - Ale spokojnie, jesteś naszym gościem, nic ci nie zrobimy.

[Karol]

- Dobrze wiedzieć - mruknąłem przymykając oczy. Wkrótce zapadłem w sen, a gdy się obudziłem, czułem się nieco lepiej. Brązowa lwica wciąż znajdowała się w pobliżu.
- Wciąż tu jesteś? - zapytałem ze zdziwieniem, mrużąc złociste oczy, by lepiej jej się przyjrzeć.

[Zawadi]

Wysłuchała nowo poznanego stworzenia, wpatrzona w niego z zainteresowaniem. Nie często zdarzają się takie sytuacje, ale może to i lepiej, że życia nie są narażone na niebezpieczeństwo. Zawadi nie miała nic przeciwko temu, że mangusta musiał się położyć, pochłonięty od razu do krainy snów. Zajęła się rozmową z Athem, oraz czuwaniem nad młodym gościem. Gdy się obudził, siedziała przy nim.
- Jak widać. - mruknęła z uśmiechem. - Czujesz się lepiej?

[Karol]

- Tak jakby... - westchnąłem. Powoli zaczynałem sobie przypominać, co się właściwie wydarzyło. - To był ptak. Strącił mnie z drzewa. Z bardzo wysoka - stwierdziłem. - Ty mnie tam znalazłaś, prawda? - spytałem bacznie jej się przyglądając.

[Zawadi]

- Miałeś bardzo dużo szczęścia, że trafiłeś pod dobrą opiekę. Mogło się to skończyć nawet śmiercią. - westchnęła lwica.
Na jego pytanie o znalezieniu, twierdząco skinęła głową, nie chcąc zagłębiać się w większe słowa.

[Karol]

- Dziękuję - wymówiłem cicho odpływając w niebyt.

(...)

Minęło kilka dni. Powoli dochodziłem do siebie, dzięki opiece Athastana, którego miałem okazję lepiej poznać, podobnie jak Zawadi, która codziennie wieczorem przychodziła, by dowiedzieć się jak się czuję i często przynosiła smakowite posiłki, jakie udało jej się zdobyć. To było bardzo miłe z jej strony i potrafiłem to docenić, bowiem szczerze ją polubiłem i bardzo przyjemnie spędzało mi się czas w jej towarzystwie. Stała się dla mnie kimś naprawdę wyjątkowym.
- Opowiedz mi o sobie - zażyczyłem sobie pewnego wieczoru, siedząc na miękkim posłaniu z trawy. Wciąż miałem usztywnioną łapę, ale z każdym dniem bolała coraz mniej, a rany na ciele wyglądały coraz lepiej, dzięki czemu odzyskałem na tyle sił, by siedzieć i rozmawiać.

[Zawadi]

Dni płynęły swoim szybkim tempem i zanim się obejrzała, znajomy zaczął powoli wracać do pełni sił, oraz zdrowia. Bardzo ją to cieszyło. Przynosiła mu różne smakołyki, gdy starała się go odwiedzać codziennie, czując się po części odpowiedzialna za nowego towarzysza. Jego pytanie jej nie zaszkodziło, a wręcz trochę usatysfakcjonowało. Jeszcze kilka dni temu, w ogóle nie byl w stanie wypowiedzieć ani słowa.
- Co chciałbyś o mnie wiedzieć? - rzuciła pytanie, zanim i tak odpowiedziała. - Nie wiem czy jest coś, co mogłoby cię zaciekawić moją osobą. Jestem zwykłą lwioziemką, kochającą swoje stado.

[Karol]

- Nie doceniasz się. Z pewnością w Twojej osobie jest wiele rzeczy, które mogłyby mnie zainteresować - stwierdziłem przyglądając jej się z uznaniem. Była pierwszą lwicą jaką spotkałem i musiałem przyznać, że zrobiła na mnie duże wrażenie swoją urodą i tym, jaka była. - Jak duże jest Twoje stado? Czy wszyscy tak chętnie pomagają innym, jak Ty i Twój przyjaciel? - spytałem chcąc dowiedzieć się czegoś więcej na temat mieszkańców okolicy, w której przebywałem. W końcu przybyłem tu po to, by poznać lwy i przekonać się, czy rzeczywiście jest to gatunek warty mojego zainteresowania i uwagi. Póki co miałem o nich jak najlepsze zdanie, ale znałem tylko dwójkę przedstawicieli tego gatunku, której zawdzięczałem życie. Byłem ciekaw, jakie są inne lwy i czy przyjęłyby mnie równie dobrze.

[Zawadi]

Uśmiechnęła się.
- Jest duże. Nie mogę się wypowiadać za wszystkich, ale w większości staramy się pomagać. Na pewno nie zaznasz tutaj krzywdy jako gość, a może nawet znajdziesz kompana do rozmów. Raczej się przyzwyczaisz. Jeśli chcesz, mogę ciebie z kimś poznać. - zaczęła, chcąc by mangusta miał o nich jak najlepsze zdanie.