Słoneczny poranek, gdzieś na Sawannie... (Rudy, Laishia)

[Rudy]

- Po co być królową? Ano daje to wiele możliwości, ale i też musisz dać wiele od siebie, dbać czasami bardziej o innych, niż o samą siebie. Trzeba zająć się polityką stada, terenami, sprawdzać codziennie co się dzieje... No prócz tego faktycznie, jesteś najwyżej i to Ty wydajesz rozkazy. Jednak samo to to nic, musi to być coś więcej. Coś co sprawi, że ten tłum lwów pójdzie za Tobą, a nawet obroni. Wzdrygnąłem uchem. - Niektóre lwiątka nawet jeśli urodzą się, jako zastępcy... wcale się nie nadają, bo czasem nie dają rady. Co jest w sumie normalne, nie dziwię im się. Spacerowałem dalej z małą na grzbiecie. - E tam! Ja też nie mam domu. Zaśmiałem się. - Brat pewnie już szykuje jakąś jaskinię, pewnie tak. Dodałem szybko. Skoro idziemy ''tam'' no to idziemy! - Kiedyś się zapewne jeszcze spotkamy, hm? Zerknąłem do tyłu. - Może poznam Twojego brata? Zapytałem.

[Laishia]

Wystawiła język rozdziawiając przy tym paszczę w wyrazie niechęci. Wcale nie podobało jej się to co mówił.
- Więcej roboty niż pożytku. I po co się tak męczyć? ja jestem sama dla siebie, nie potrzebuje się starać by ktoś za mną szedł. - Stado póki co przedstawiało się jej raczej jak organizacja, która za samą przynależność wymaga gigantycznej opłaty. Posiadanie dodatkowo jakiejś funki mnoży te opłatę tak bardzo, że właściwie opłacalność jest zerowa.
- Ja jestem niezależna. - Wypięła pierś dumnie i zadarła łebek do góry. Nie musiała być królową, żeby rządzić.
- Nie ma co szykować. Pewnie za kilka dni ruszymy dalej. Zwiedzanie jest fajne. - Laika wyjątkowo szybko potrafiła się czymś znudzić. Może to charakter, a może własnie fakt, że prawie od kiedy pamięta co chwila zmieniała miejsce i mogła doświadczać czegoś nowego.
- Myślisz? Chciałabym. A duża jest ta kraina? - Jak nie, to może uda im się na siebie wpaść za jakiś czas. Rudy był miły i się nie niecierpliwił, a przy takim lwiątku wcale o to nie trudno.