Pierwsze rozmowy Upendi {Raisa, Thanatos}

[Raisa]

- Hehe no widzisz - odparła krótko widząc jego reakcję. Obserwowała go cały czas, nic a nic się nie zmienił od tamtego czasu. Nadal był tym samym lwem, którego znalazła od dziecka. Tak bardzo za nim tęskniła, że nie potrafiła tego określić. Po chwili usłyszała słowa na temat układającego serca wtedy zarumieniła się lekko, czując ciepło jak głowę oparł o nią. Delikatnie się wtuliła do niego.
- Te gwiazdy zawsze będą naszymi sprzymierzeńcami. Ciekawi mnie jedno, czy faktycznie można rozmawiać ze zmarłymi - odparła krótko do niego.

[Thanatos]

Popatrzył się na nią zamyślając się na chwile w słowach, które powiedziała.
Po chwili odpowiedział. - Myślę, że na pewno. Jeżeli będziemy w trudnej sytuacji na pewno w jakiś sposób się odezwa i wskażą nam dobre wyjście.
Następnie popatrzył jej prosto w oczy, widać było odbijające się w nich gwiazdy.
Ale masz piękne oczy. - powiedział jej z uśmiechem.

[Raisa]

Samica spoglądała w niebo cały czas, zastanawiając się czy faktycznie jej rodzic jest tam i obserwuje poczynania potomków, a głównie Raisy i Jasiri. Bardzo pragnęła raz chociaż spotkać się ze swoją mamą w jeziorze duchów o którym dużo słyszała od szamanów. Westchnęła po chwili usłyszała słowa Thanatosa i uśmiechnęła się lekko.
- Czasami zastanawiałam się czy warto widzieć duchy ale to bardziej tyczy szamanów. Naprawdę ich podziwiam, żeby z nimi rozmawiać i w ogóle. Ja chciałabym raz chociaż porozmawiać ze swoją mamą bo bardzo za nią tęsknię od tamtego czasu - rzekła spokojnym głosem do lwioziemca.
Po chwili usłyszała komplement.
- Dziękuję - odparła spoglądając mu w oczy.

[Thanatos]

Tak samo Than tęsknił za swoim ojcem, który zginął w tak straszny sposób. Do tej pory śniły mu się czasami koszmary. Ciągle rozmyślał na tym, że niczego nie zrobił, że to jego wina.
Tak jak ja za swoim ojcem. Strasznie jestem zły, że zginął. Co takiego niby zrobił, że musiał tak skończyć? - odpowiedział i popatrzył w dół. Jednak faktycznie nie mógł nic zrobić, bo chronił swojego młodszego brata.
Ale to tak na prawdę moja wina... nic nie zrobiłem, żeby go jakoś odciągnąć z tamtego miejsca. - dodał i poczuł, że pojawiły mu się łzy na policzkach.

[Raisa]

Raisa spojrzała się na swojego partnera, który mocno przeżył smierć swojego ojca. W takim momencie przytuliła go do siebie.
- Spokojnie, jestem przy Tobie - odpowiedziała krótko wtulając się w niego.
- Co ja słyszałam, to mógł paść ofiarą podejrzewam tych, którzy zostali napadnięci gwardziści - odpowiedziała, ale mało o tym wiedziała więc nie bardzo chciała o tym rozmawiać.
- To nie była twoja wina, ojciec twój nie wybaczyłby sobie gdyby coś Ci się stało - rzekła krótko do niego tłumacząc na spokojnie. - Ty masz misję i prezentujesz rodzinę swojego tatę - skończyła wypowiedz.

[Thanatos]

Than poczuł jak Raisa przytuliła go.
Dziękuje. - podniósł głowę i popatrzył na nią lecz nie uśmiechnął się, nadal jednak myślał o śmierci ojca.
Na chwile zamknął oczy. Po chwili zaczęła mu się tworzyć scena w wyobraźni. Zobaczył jak nie udaję mu się ochronić też młodszego brata. Widział go krzyczącego "Than, pomóż mi!".
Natychmiast potrząsnął głową i otworzył oczy. - Ahhhhhh... nienawidzę swojej wyobraźni. Mam już tego dość, od przeszłości tak łatwo nie da się uciec.

[Raisa]

Biała samica nie siliła się na uśmiech tak naprawdę, bo nie było do śmiechu. Wtulała go do siebie cały czas, żeby nie czuł się sam.
- Spokojnie Thanatos, nie myśl za dużo o tym. Wiem dużo wycierpiałeś w tamtym okresie, tak jak ja. Niestety ja straciłam rodzica podczas potopu, niestety widziałam w kilku sekundach znikajace ciało i zostałam kompletnie sama na terenie, a nawet siostry nie widziałam na horyzoncie. Gdyby nie lwica Askari pewnie bym zginęła - odparła krotko, roniąc łzę przy nim.

[Thanatos]

Dobrze, że jesteś w tym momencie, bo jak miałem takie myśli i byłem sam to wtedy było najgorzej. - powiedział.
Than często myślał o przeszłości. Tak wielkiej tragedia jakiej doświadczyli wszyscy w tamtym okresie nie da się tak łatwo usunąć.
Gdy Raisa wspomniała o swojej matce, zrobiło mu się jej smutno, wiec postanowił, że to on teraz ją przytuli. - Przykro mi, to musiało być straszne.

[Raisa]

- Ja zawsze będę przy Tobie do końca życia - odpowiedziała krótko do niego. Wtulając się do jego grzywy, przymrużając oczy. Spokojnie rozmyślała, gdy próbowała nie uronić kolejnej łzy ale tęsknota zagłuszała jej myśli dlatego cały czas płynęły z oczu samicy. Gdy wspomniała o swej mamie mu, to zauważył jej smutny wyraz pyska i została wtulona w tym momencie. Była ogromnie szczęśliwa, że znalazła tego jedynego w swoim życiu.
- Dziękuję, kochanie. Kocham Cię Thanatosie - odpowiedziała krótko do niego.

[Thanatos]

Ja ciebie też Raisa.- odpowiedział.
A myślisz, że możemy o nas powiedzieć inny? - popatrzył na nią w pytający sposób.