Przeznaczenie dwóch osób [Jinamizi i Nazmir]

[Nazmir]

Nazmir po tamtejszej sytuacji był naprawdę oszołomiony że dał się w ten instynkt. Dlatego po kilku minutach pobycia z nią zobaczył, smutną minę partnerki co mogło oznaczać obawę jakąś. Wtedy przytulił ją do siebie jak wstał na równe łapy.
- Spokojnie będzie wszystko dobrze. [fragment usunięty] Niech nasze dzieci same zdecydują o swoim losie ale chciałbym żeby były bezpieczne - odpowiedział krótko do niej. Nie wyprzedzał faktów, bo nie wie co naprawdę może się stać ale wolał jej to powiedzieć na przyszłość.

Post edytowany przez administratora - użytkownik korzysta z wiedzy pozafabularnej

[Jinamizi]

Wtuliła się w Nazmira, mrucząc cicho. Nie miała wrażenia, że ją skrzywdził; oboje byli tak samo winni całej sytuacji, jaka zaszła, oboje poddali się magii chwili. Jinamizi nie zamierzała go obwiniać, to byłoby z jej strony nieuczciwe. Nadal go kochała i ufała mu.
Wysłuchała w milczeniu wypowiedzi partnera, czując się bezpiecznie w jego obecności.
[fragment usunięty]
Rozejrzała się dookoła. Dopiero teraz zorientowała się, że słońce zachodzi. Powinni się zbierać. - Robi się późno; poszukajmy jakiegoś kąta na noc, dobrze? - zaproponowała Nazmirowi. Nie czekając na jego odpowiedź, wstała i ruszyła na wschód, rozglądając się uważnie za jakąś kryjówką, gdzie mogliby się przespać. Wiedziała, że czerwonooki podąży za nią.

z/t Jinamizi i Nazmir

Post edytowany przez administratora - użytkownik korzysta z wiedzy pozafabularnej