Ave Imperator, morituri te salutant [Kubwa, Mane]

[Mane]

- A co? Niby nie lubisz? To wcześniej czy później polubisz! - ryknąłem na niego. Czyżbym znalazł sposób, jak go zdominować, jak go skutecznie zmusisz do posłuszeństwa i uległości? - Mogę się z Tobą tak długo zabawiasz aż spokorniejesz i się przyzwyczaisz. Bo co zrobisz? Ogonkiem machniesz? Zaskomlisz? Przezwiesz mnie? Chyba pora, bym Ci w końcu pokazał gdzie Twoje miejsce! Może i jesteś sporym, silnym, umięśnionym bydlakiem... ale jednocześnie jesteś moim niewolnikiem, który ma się słuchać! - warknąłem na niego. Zawahałem się przez moment, zastanawiając się, czy on nie jest zbytnio wkurzony, czy denerwowanie takiego doświadczonego gladiatora to na pewno dobry pomysł? No ale... co się mogło stać? Panowałem nad sytuacją? Chyba? Było widać, że się waham, bo zamilknąłem, nie ruszając się, nic nie robiąc, nic nie mówiąc. Ale w końcu podjąłem decyzję. I postanowiłem... zaryzykować.
- To co? Gotowy na swój pierwszy raz? - spytałem, silniej chwytając go zębami za kark.

[Kubwa]

Przecież mu powiedział, że nie lubi, to czego on nie rozumie? Ma to rozrysować mu pazurem? Ależ się na to nakręcał! Niech sobie po cichu w rogu jaskini ulży sobie a nie innych będzie deprawował zboczeniec jeden! Kubwie nie podobała się ta sytuacja. Kumulował więc w sobie złość i adrenalinę, by próbować się jakoś wyrwać, byle tamten przestał.
-A tylko spróbuj, to będziesz tego żałował i błagał o wybaczenie.- zawarczał do Mane'a z wściekłością przez zęby.
Miał nadzieję, że to odstraszyło go na tyle, by nie robił tego. Jednak się mylił. Tamten znowu zaczął gadać swoje i to już kazał mu się szykować! Tego było juz za wiele! Nie mógł bezczynnie leżeć i czekać na okrycie się hańbą, musiał coś działać. Ryknął z wściekłości i próbował zerwać liany, które trzymały go. Już miał złości aż nad to, by tak łatwo się poddać.

[Mane]

Zaśmiałem się, słysząc jego warczenie.
- Żałować? Ja nigdy, niczego nie żałuję! - warknąłem w odpowiedzi, może trochę mijając się z prawdą, bo tak naprawdę... wielu rzeczy w życiu żałowałem, wiele razy przeholowałem, przesadziłem i parę momentów skończyło się dla mnie bardzo źle. Może więc zaczepianie jednego z większych lwów, jakiego w życiu widziałem, nie było dobrym pomysłem? Nie, nie tam, niby czemu, co mogło się stać?! Już, już miałem mu coś zrobić, gdy nagle ten ryknął głośno i zaczął się szarpać.
- Ej, ej, spokój, przestań! - ryknąłem panicznie, czując jak ta wielka góra mięśni zaczęła się pode mną rzucać. Mocniej zacisnąłem zęby na jego karku, brzuchem starałem się przycisnąć jego grzbiet do ziemi. Przednimi łapami próbowałem ograniczać jego przód, tylnymi jego tył, utrudniając mu rzucanie się. Spinające się pode mną potężne mięśnie w innej sytuacji mogły budzić zachwyt, ale widząc czy raczej czując jego wściekłość i potęgę, to budziły w tym momencie raczej skrajne przerażenie.

[Kubwa]

Prychnął na to co powiedział. Widocznie był pewny siebie, w tej sytuacji aż nad to. Kubwa postanowił mu udowodnić, że nie może go tak lekceważyć.
-A więc dzisiaj będzie twój pierwszy raz!- po czym jak wyżej ryknął i się zaczął rzucać.
Już nie słuchał co miał Mane do powiedzenia. Jego mocniejszy uścisk na karku jeszcze bardziej zmotywował go do działania i dodał adrenaliny. Taki był zmobilizowany, że ktoś mógłby powiedzieć, że miotało nim jak szatan.
Aż tu nagle TRAH! Liana trzymająca jego prawą nogę puściła, co dało mu nieco więcej swobody.
-Nie żałujesz, co?!- krzyknął do Mane'a nawiązując do obecnej sytuacji.

[Mane]

Pierwszy raz? W pierwszej chwili nie do końca zrozumiałem o co mu mogło chodzić. Bo pierwszy raz się dość jednoznacznie kojarzył, ale ten przypadek jakoś nie pasował do kontekstu. Zresztą szybko się okazało, że kompletnie nie miałem czasu by rozmyślać nad jego słowami, bo gdy lew w zasadzie bez większych powodów zaczął się buntować, tylko dlatego, że chciałem mu coś więcej zrobić, musiałem się skupić na próbach poskromienia go. Byłem przekonany, że chwycenie go za kark go prawie natychmiast skłoni do uległości, ale myliłem się. I to bardzo. Z każdą chwilą miałem wrażenie, że rzucał się mocniej. A ja w pewnej chwili usłyszałem dźwięk, który każdego lwa mógłby chyba przerazić. Dźwięk pękającej liany!
- O ku*wa! - wyrwało mi się. Ale może się tylko przesłyszałem? Nie, chyba nie, bo miałem wrażenie, że on zaczął się rzucać jakby wyraźnie mocniej. A ja powoli wpadałem w panikę.
- Ej, przestań, spokój! Dostaniesz... dostaniesz wodę i nawet jakiś kawałek mięsa tylko proszę, proszę uspokój się! - zaskomlałem, próbując go przekupić, chociaż nie sądziłem, że on się zgodzi. Przeniosłem więcej ciężaru na jego tył, próbując go mocniej przycisnąć by utrudnić mu wierzganie.

[Kubwa]

Po zmaganiach z lianami udało mu się "wyjść z tego" bez konieczności walki czy uwalniania się. Gdy Kuba usłyszał skruchę Mane'a zaczął się powoli uspokajać.
-Tylko żadnych sztuczek!- warknął do niego mając już dość całej sytuacji. Jedyne czego pragnął, to znów walczyć na arenie. Znów mieć możliwość bitki i walczenia ku swej chwale i rozrywce.
Nie interesowało go jakie mięso dostanie, nigdy nie był wybredny. Byle nie było drugiej świeżości.

[Mane]

Czy on... zaczął się uspokajać? Odetchnąłem z ulgą, odrobinę się rozluźniając.
- Na ziemię! I aby to był ostatni raz! - warknąłem na niego, bo jak się rzucał, to musiał wstać? - Nie tym tonem! - dodałem, bo skoro się uspokoił, to moja odwaga zaczęła powoli wracać. Po chwili próbowałem się obrócić, przyciskając go przednimi łapami do ziemi, po czym pyskiem próbowałem ponownie przywiązać jego prawą tylną łapę do palika wbitego w ziemię, o ile był spokojny i nią zbyt gwałtownie nie ruszał, tak bym ponownie miał nad nim pełną kontrolę. Chyba... chyba lepiej było go aż tan nie denerwować. Chociaż oczywiście nie zamierzałem zrezygnować z jego tresury czy surowej kary za ten jego bezczelny bunt.

[Kubwa]

No i znowu zaczął się rządzić. Ale trudno, Kubwa postanowił to zrobić w zamian za to mięso z wodą. Położył się więc, ale wydał z siebie warkot, oznajmiający, że jednak nie jest do końca spokojny i nie podoba mu się jego zachowanie wobec niego.
Ale znowu zaczął gladiatora przywiązywać... No trudno się mówi, niech da mu już to mięso, nawet może se go przywiązywać, tylko ma dać mięso! A niech tylko spróbuje go oszukać! To wtedy pożałuje jeszcze bardziej, że go spotkał...

[Mane]

Gladiator nie protestował... co mnie trochę zdziwiło. Bałem się, że będzie próbował się bronić, lub znowu wyrwać, lub mnie zaatakować, a on był... całkiem grzeczny. I dobrze, chociaż tyle. Aż taki był głodny? W sumie było to możliwe, w sumie mogli ich zbyt dobrze nie karmić. Wiadomo, że głodny lew to bardziej wściekły lew a taki lepiej walczy. No w każdym razie póki lew się nie ruszał, to na szybko mu przywiązałem tę uwolnioną łapę. Na tyle szybko, że mogłem to źle robić, ale wolałem szybko wiązać jakąś lianą którą miałem pod łapą, nim się on rozmyśli. A następnie szybko odszedłem, by pobiec do jaskini, gdzie miałem jakieś mięso z czegoś, co upolowałem rano. I szybko z tym wróciłem, kładąc mu to pod pysk. Bo w kagańcu jakoś da się jeść? Zastanawiałem się, na ile to jest możliwe.
- Proszę - powiedziałem, aby zobaczyć co on zrobi. Musiałem mu zdjąć kaganiec? Albo jakoś rozdrobnić mięso? Czy sobie z tym jakoś radził, bo gladiatorom podawano jedzenie w kagańcach?

[Kubwa]

Odprowadzał go spokojnie wzrokiem. Wyglądało na to, że grzecznie poszedł po jakieś jedzenie, które miał w zanadżu. Nie minęło jakoś wiele czasu, gdy Mane wrócił z czymś, co wydawało się nienajgorsze do zjedzenia. Od chwili zauważenia mięsa, patrzył się tylko na nie.
-No to ja rozumiem. I od razu milej...- po czym wziął się za jedzenie.
Nie było mu jakoś wygodnie czy przyjemnie jeść z kagańcem na pysku, ale jednak radził sobie jakoś powolutku. Jadł mięso spokojnie, lecz rozrywał je gwałtownie z dużą siłą, którą w pewnym sensie demonstrował, lecz nie do końca świadomie.