Przyjemny odpoczynek [Jasir i Shani]

[Shani]

Shani po ciężkim patrolu terenów miała zamiar odpocząć wtedy ruszyła w kierunku Upendi, bo uważała za lepsze miejsce. Na początku niczego nadzwyczajnego może tylko jedynie pomarzyć o miłości i tamtych chwilach. Gdy weszła w głąb zauważyła przepiękne miejsce, wtedy skierowała się w kierunku półek skalnych i na jednej z nich położyła swoje cielsko.

[Jasir]

Jasir przez cały czas (od pierwszych spotkań z Shani) zastanawiał się, czy Shani jest dla niego naprawdę wyjątkowa, a wzrok, który był w nią wlepiony nie był tylko zauroczeniem. Miał nawet pewne wrażenie, że on też wpadł jej w oko. Nie mógł być pewny, a swoich uczuć bał się do tej pory wyznać. Dopiero co zadomowił w nowym stadzie i nie wiedział zbyt dużo. Był świadom, że jest ona siostrą Athastana. Czy brat nie będzie miał nic przeciwko temu, żeby wyznał jej swoje uczucia. Właściwie to wątpił, by był on jakoś źle nastawiony (w sumie nawet nie pomówił z nim o tym).
Jasir z drugiej strony wciąż pamiętał swoją wcześniejszą partnerkę i lwiątka. Pamiętał, że miał już wcześniejsze przygody, ale nie zakończyły się dobrze.
Kończąc swój patrol, postanowił odpocząć sobie w Upendi. Ten klimat byłby odpowiedni na spotkanie z Shani. Wtem zorientował się, że właśnie niespodziewanie ją tutaj spotkał. Widocznie również przyciągnął ją tutejszy klimat. Bez wahania ruszył w jej stronę.
- Shani ! Nie spodziewałem się tutaj ciebie - zaczął - ale jest mi bardzo miło znów cię zobaczyć.

[Shani]

Shani leżąc na północnej skale cały czas rozmyślała nad różnymi do tej pory rzeczami chcąc oderwać się od myśli czyli znalezienia księżniczki i jak dziedziczki tronu. W danym momencie odwróciła wzrok aż zobaczyła Jasira w tym miejscu. Nie wiedziała co naprawdę powiedzieć, jakby coś ugrzezło w jej gardłe a serce miałoby wylecieć z klatki piersiowej. Spokojnie spojrzała się obdarowując mu delikatny uśmiech na przywitanie.
- Jasir! Nie wiedziałam że tu przyjdziesz. Miło mi bardzo, że jesteś - dokończyła swoją wypowiedz, aż wstała bez zahamowań wyskakując zgrabnie z półki i ruszyła powolnym ruchem w jego kierunku.

[Jasir]

- Tak.- odparł z zachwytem - Nie myślałem, żeby tu się zatrzymywać, ale nie ma lepszego wyjścia, niż na chwilkę przysiąść tutaj z Tobą. Powiem nawet, że obecność twej osoby dodaje uroku temu miejscu. - odpowiedział. Odezwał się może nieco za szybko, nie było to do końca przemyślane. Można nawet powiedzieć, że odpowiedź była nieco naiwna, ale była to pierwsza jego myśl, z którą spotkał się na widok Shani. Uśmiechnął się, chyba prawie niezauważalnie, jednym kącikiem ust. Zdawało się, że to nie jest jakiś "przyjacielski" uśmiech, jakby pozdrawiał nim byle jaką napotkaną osobę. Chciał przekazać, że chciałby szczerze pomówić z białą lwicą.
- Wiesz co, przez pewien czas mam wątpliwości i wahania. Do tej pory nie wiedziałem komu o tym powiedzieć... Czy aby na pewno przyciągnęło mnie tu to stado ? Czy odnalazłem tutaj swoje powołanie i swój cel ? Nadal nie umiem stwierdzić. Nie jestem do końca przekonany, że tylko to mnie tu zwabiło. Ale szczerze - popatrzył jej prosto w oczy. Ułożył tylko w głowie te kilka słów i kontynuował - Z tego całego grona, byłaś najbardziej wyjątkowa. Dla mnie chyba nadal taką pozostaniesz... Może to dlatego, że spotkaliśmy się już dużo wcześniej... - miał na myśli sytuację, z której wyratował białą lwicę. . Nie wiedział, co dalej powiedzieć. Bo w sumie nie miał żadnego zamysłu. Obrócił głowę w kierunku roślinnego gąszczu, który okrywał Upendi z każdej strony. Ciężko było przekazać w słowach to, co myśli. Miał już tylko ochotę pożegnać się, pójść już i zapomnieć o zmaganiu się z własnym językiem i słowami. Nie wyszło mu całkiem tak, jak chciał.

[Shani]

Shani obserwowała cały czas czarnogrzywego, potem usłyszała miły komentarz aż uśmiechnęła się lekko. Po tych słowach był nie co dziwny, ciężko było się spodziewać kolejnych ruchów. Cisza co nie co była napięta aż do momentu jak usłyszała słowa Jasira aż zaczęło serce jej bić, czyżby nie chciał tu dołączyć żeby być w stadzie czy przypadkiem on jej nie szukał? To było dość dziwne polemizowanie. W danym momencie usłyszał ciepłe słowa co było bardzo miłe aż nie mogła swoich rumieńców ogarnąć. Nie wiedziała czy mu powiedzieć te słowa, ale jeśli tego teraz nie zrobi to zrobi? Przymrużyła oczy w skupieniu aż do momentu ułożyła wypowiedz w myślach.
- Chciałabym z Tobą też porozmawiać na poważnie - odpowiedziała krótko do Jasira.
- Gdy pierwszy raz Ciebie spotkałam, jak mnie goniły lwice to coś dziwnego poczułam czyli niezwykłe uczucie. Na początku sądziłam, że to zafascynowanie czy zauroczenie, które pewnie by minęło ale jak dorosłam to spotkaliśmy się ponownie widząc że jesteśmy w tym samym stadzie. Ucieszyłam się bardzo, ponieważ od tamtego moje uczucia do Ciebie rosły z każdym dniem. Chciałabym powiedzieć Ci, że ja w Tobie się zakochałam - rzekła bojąc się, że może ją odtrącić bo wszystko jest możliwe. Spoglądała mu prosto w oczy mówiąc tamte słowa.

[Jasir]

Już myślał, że Shani nie podziela jego uczuć, a z jego słów nie dało się nic zrozumieć. Być może to Jasir nie odbierał teraz jej oznak zauroczenia. Powinien chyba wpierw posłuchać, co Shani ma mu do powiedzenia, zanim uzna, że jego wyznania nie poszły po jego myśli. Kiedy tylko usłyszał wzruszające słowa białej, od razu nabrał otuchy i potwierdził swoją wzajemność:
- Właściwie to ja też czuję do ciebie coś głębszego. Trzymały mnie dotąd wątpliwości, ale teraz zupełnie je rozwiałem. - kiedy już wiedział, że ich serca mocno biją do siebie, obdarował ją czułym uściskiem. Jego szyja i gęsta, czarna grzywa namiętnie otarła się o jej szyję. Wyleciały mu w tej chwili wszystkie inne myśli. Nie pamiętał już o swojej wcześniejszej partnerce, ani o swojej rodzinie, którą kiedyś posiadał.
- Shani, nie chciałbym być z nikim innym, tylko z tobą. Chciałbym, żebyśmy byli razem. - wyszeptał.

[Shani]

Shani po wysłuchaniu jego słów, na początku miała wątpliwości czy nie wygłupiła się przy nim. Nie lubiła być trzymana w niepewności, ale sytuacja zaczyna rozjaśniać jak słońce otaczające ciepłem sawannę. Lwica uśmiechnęła się czule do Jasira aż wtuliła w jego grzywę.
- Ja też chcę być z Tobą - odwzajemniła słowa ukochanego. Wtulała się cały czas do niego.

[Jasir]

Nie mógł oderwać wzroku od jej zielonych oczu. Był w nią zaślepiony i nie chciał się od niej oderwać. Uśmiechnął się tylko kącikiem ust. Polizał językiem jej policzek. Przesunął tym samym swoją łapę i zauważył ślad jaki zrobiła na wilgotnej ziemi. Obok jego śladów, widoczne były ślady Shani. W tedy nasunęła mu się myśl:
- Niedługo król zasiądzie na lwim tronie - mówię ci. Tymczasem... chciałbym kontynuować trwałość mojego rodu. Już wiem, że na pewno osiądę tutaj, z rodziną, którą chciałbym założyć.- zwierzył Shani swoje plany. Oznajmił to jej niezwykle szybko, aczkolwiek przecież całe swoje życie wędrował w poszukiwaniu domu, który właśnie tutaj znalazł, by zapewnić sobie spokojne, rodzinne życie.

[Shani]

Samica zarumieniła się lekko czując liżnięcie, aż odwzajemniła tym samym. Wtulona do swojego partnera rozmyślała nad różnymi rzeczami.
- Prawdopodobnie tak będzie. Jednakże ciężko będzie znalezc potomkinię Kiary i Kovu, mam jedyną nadzieję że wszystko w porządku. Trzeba będzie ich odnalezc - odpowiedziała krótko. Wysłuchała kolejnych słów co ją trochę zaskoczyło ale pozytywnie.
- Ja zawsze pragnęłam mieć trójkę dwóch synów i córeczkę. Podzielam twoje zdanie - odparła zdradzając swoje pragnienia założenia rodziny.

[Jasir]

- Tak właśnie... Trzeba znaleźć. Myślę, że lwi król nie przepadłby tak łatwo. Jeśli nie ma go z nami, obowiązkiem będzie go odnaleźć. - odparł. Jasir miał bardzo silną potrzebę służby prawowitemu królowi, o jakim słyszał już w opowieściach z dzieciństwa.
Wiedział, że jeszcze nic nie jest stracone. Nie mógł w to wierzyć, bo poświęcił wiele na dotarcie do Lwiej Ziemi i tutaj chce poświęcić swoje życie. I nawet mimo wcześniejszych zawiłości i niepowodzeń, znów pragnie założyć rodzinę. Tym razem był pewny, że jest to właściwy czas i właściwe miejsce.
-Zanim wrócimy do obowiązków, może poświęcimy dla siebie czas jeszcze do świtu... - wskazał łbem i powiódł ją na ustronne legowisko pod cieniem drzew. Opuścił na tą chwilę wodze pożądania i chciał wykorzystać ją jak najbardziej przed obowiązkami, które już jutro na niego czekają.