Wysoki jałowiec

[Ember]

Dobra. Jedna łap...kopytko, potem drugie i jakoś stanęła na nogi. Z początku chwiejnie ale z każda minutą wychodziło jej coraz lepiej.
- Dobra, niech mi ktoś wyjaśni co się tu dzieje i zdejmie ze mnie ten czar. Chcę swoje łapy z powrotem. - Warknęła rozeźlona na całego. Spojrzała wrogo na każdego wokoło szukając winnego, najchętniej zdzieliłaby każdego swoim nowym orężem po łbie.

[Mistrz Gry]

Od strony Śnieżnego Zagajnika zawiał delikatny wiatr, niosący ze sobą drobniutki pyłek. Wirował on w powietrzu i skrzył się w promieniach słońca. Bardzo łatwo byłoby go pomylić z drobnymi płatkami śniegu gdyby nie to, że kiedy opadł na krzew jałowca ten nagle rozświetlił się różnymi kolorami i wyrosły na nim okrągłe, błyszczące bombki.

[Cecezelela]

Szara łysiejąca wichura wpadła na polanę wykonując całkiem niezły wślizg. Mistrzowsko zahamował i ... no właśnie. Łapy rozjechały mu się na wszystkie strony i młody stracił panowanie nad pojazdem. Saneczkarstwo zakończyło się zaparkowaniem pod kopytną lwicą.
- Ja rozumiem piękne góry, śnieżek, ale wychodząc z domu nie spodziewałem się tak zachwycających widoków- mruknął Cec patrząc w górę na podwozie.

[Nabo]

Nie mam pojęcia-odparł na słowa Ember, cały czas trzymając się za nochala.
-Podejrzewam, że to jakiś rodzaj magii, albo ten rogacz zna się na sztuczkach albo cała okolica została tym skażona- powiedział, a chwilę później do towarzystwa dołączył Cec.
Opiekun zachichotał widząc, jak lewek ląduje pod lwicą.
-Młody, bo oślepniesz- rzucił z trudem powstrzymując się od śmiechu, jednak w duchu mocno mu zazdrościł. Sam kiedyś spróbował podobnej sztuczki jednak dostał za to taki łomot, że po dziś dzień bolało go jedno z żeber.

[Ember]

Fuknęła, burknęła i zamachnęła się by łapą uderzyć młodego samca, który się znalazł pod nią. W ostatniej chwili się powstrzymała przypominając sobie, że ma kopyta zamiast opuszków i mogłaby go zabić. To byłaby jednak za duża kara. Jedyne co zrobiła to przybliżyła nos do jego nosa buchając mu ciepłym powietrzem prosto w pysk. Potem chwyciła go za ucho i pociągnęła w ramach kary.
Nabo rzuciła piorunujące spojrzenie, taki stary a głupi. Później się policzy z nim za niewybredny komentarz.

[Danuta]

Podążając za śladami kopyt znalazła jedną ze zgub. Renifer otoczony dość ciekawą zbieraniną lwów, stał przy iglastym drzewku porośnietym okrągłymi, błyszczącymi owocami, jakich jeszcze nigdy nie widziała. Szybko jednak odwróciła wzrok od drzewa, by skierować go na renifera.
- Ty jesteś Rudolf czy Złośnik? Kometek poszedł szukać Mikołaja i kazał zebrać wszystkie renifery.

[Bjørn]

Dotarł chwilę po niej pod jałowiec. Ten wyglądał tak samo dzwinie jak i oni, więc ta klątwa dopada też rośliny? Nie tylko zwierzęta, zauważył lwy i antylope podobną do Kometki.
Poza rogami nosem i uprzężą z dzwoneczkami na razie nie pojawiło się u Bjørna nic więcej dziwnego.

(I o ile Dabin skorzysta z jego propozycji, ma też na sobie cukierkowego węża.)