Wielka moc - wielka odpowiedzialność (trening zręczności(+4), Jasir i Lyarra)

[Jasir]

Mała zagrała bardzo dobrze. Jasir był dumny i tego właśnie chciał od Lyarry. Kiedy ona nagle zatrzymała się i przemknęła bokiem Jasir nie mógł nic zrobić, jak tylko nieudolnie hamować i wywalić się na ziemię. Jego uczennica wygrała ten pojedynek.
- Pięknie i o to chodziło! - musiał jej przyznać, że jest z niej bardzo zadowolony.
Musiał teraz wymyśleć kolejne ćwiczenie, gdyż nie był to jeszcze koniec. Musiał szybko coś wymyśleć, a w oczy rzucała się tylko pobliska rzeka. Ale i rzeki można zrobić pole do treningu.
- Już chyba wiesz, jak działać szybko i niespodziewanie. Teraz musisz przekonać się o tym, co to znaczy zachować równowagę. - wskazał jej szeroką rzekę, raczej spokojną, na której drugi brzeg można dostać po wystających kamieniach. Jedne były duże, drugie małe, jedne płaskie, drugie mniej, rozmieszczone w różnych odległościach. Czasami na wodzie pływał jakieś obiekty, które wydawały się jakby jakimiś pieniami. Raczej niegroźne. Jasir z rozbiegu wskoczył na jeden taki większy kamień.
- Razem na drugi brzeg. Tylko zdecydowanie.

[Lyarra]

Lwiczka wyszczerzyła ząbki w zadowoleniu. Ha! Dała popalić temu bucowi który śmiał nosić jej imię! Machnęła radośnie ogonem i podbiegła za samcem do rzeki. Spięła mięśnie, przygotowała się i nagle skoczyła. Wylądowała idealnie na głazie, ale wtem poczuła, że jej tylne łapy ślizgają się na mokrej powierzchni. Szybko podskoczyła i wdrapała się wyżej na kamień. Dysząc ciężko otrzepała futro z wody. Nie była przekonana do wymyślonej przez Jasira kąpieli, ale ani w głowie jej było to okazywać.

[Jasir]

Ich pierwszy kamień był dopiero początkiem przeprawy przez rzekę. Im dalej oddalali się od brzegu, tym bardziej wydawało się, że wystające z wody kamienie są jakoś dalej od siebie i trudniej przejść na drugi - trzeba przeskakiwać. Głębokość wody też jest całkiem spora, więc pływanie to w tym wypadku bardzo przydatna umiejętność.
- Idziemy dalej! - przeszedł przez kolejne trzy kamienie, a potem zatrzymał się. Dopiero teraz mogli zacząć właściwe ćwiczenie. Trudno było tu zajść, a jeszcze trudniej cofnąć się.
- Jasiri pamiętasz o czym wcześniej mówiłem? - zapytał, sprawdzając jej pamięć z tych lekcji.
- Teraz przed tobą kolejne wyzwanie. - odparł, przygotowując swoje łapy do działania. - Nigdy nie wiesz gdzie i kiedy zaskoczy Cię przeciwnik. Może być to w najmniej spodziewanym momencie. Takim jak ten! - zamachnął się łapą (bez pazurów), ale niespecjalnie szybko, żeby lwica od razu nie spadła do rzeki. Celował w pysk, a Jasiri mogła łatwo schylić głowę.

[Lyarra]

Machnęła niezadowolona ogonem, czego zaraz pożałowała, bo trafiła prosto w zimną wodę. Wymruczała kilka niepochlebnych słów pod nosem, ale ruszyła dalej, zatrzymując się zawsze jeden kamień dalej niż Jasir. W końcu nie byłoby dobrze, gdyby oboje znaleźli się na jednym. Zmarszczyła brwi, gdy samiec się zatrzymał. Co do... W ostatniej chwili ujrzała wymierzoną w nią łapę i przypłaszczyła się do skały.
- Głupek! - warknęła bardziej do siebie niż do lwa, ale ten zapewne nie miał problemów z usłyszenie jej. Gdy tylko złota łapa przeleciała nad jej głową, Jasiri szybko się odwróciła i przeskoczyła na poprzedni kamień. Tam się zatrzymała i posłała Jasirowi wyzywające spojrzenie.

[Jasir]

Wpadnięcie do wody i popłynięcie wraz z nurtem rzeki mogło być niebezpieczne, szczególnie dla zwierząt nieumiejących pływać. Jednak uderzenie Jasira było kontrolowane. Wiedział, że za Jasiri znajdują się kamienie na które spokojnie może się cofnąć.
- Ćwiczymy ruchy i równowagę. Żeby pozostać sucha musisz wiedzieć gdzie zrobić krok. To również determinuje, czy przystąpisz do obrony czy ataku.
Wtem czarnogrzywy zrobił krok do przodu i robiąc szybki obrót w prawo, zręcznie posuwając się po kamieniach, zaskoczył Jasiri z jej lewej strony, z której nie było już niczego po czym mogła stąpać. Wymierzył w jej kierunku kolejne uderzenie, znów w głowę.