Kropkowany intruz [Mane, Silver Hunter]

[Mane]

Ponownie się zaśmiałem, słysząc jego pytanie.
- Ależ oczywiście, że się możesz wykazać. Chociażby… posłuszeństwem, podlizywaniem się, zachowywaniem się zgodnie z moimi oczekiwaniami. Możesz… na przykład wymyślić 10 powodów, dla których lwy rządzą światem. Albo… dlaczego grzywa jest ważna. Lub też dlaczego kropkowana śmierć jest śmieszna? – proponowałem mu różne tematy, o których mógł gadać.
- Zbytek łaskawości to jest taki, że jeszcze żyjesz. Więc… lepiej nie rozrabiaj, bo się to jeszcze zmieni – doradziłem mu, po czym skupiłem się na jego przednich łapach. Położyłem swoją łapę na jego łapie, aby widział, jaki jestem potężny. Wystawiłem pazury, wbijając je w niego… tak by poczuł, że jeślibym chciał, to zrobiłbym to znacznie mocniej. No i ugryzłem go w łopatkę.
- To przekonaj mnie do darowania Ci życia – poleciłem mu.

[Silver Hunter]

- Skąd mam wiedzieć, dlaczego Twoje kudły są takie ważne? Jakoś nie sądzę, aby były Ci do czegokolwiek potrzebne! - żachnął się, naprawdę mocno poirytowany obraźliwym traktowaniem jego osoby. Wzdrygnął się, kiedy poczuł na swym ciele kolejne ugryzienie jego mocnych zębów, jednak bardziej zabolało go, gdy zagłębił ostre pazury w jego smukłej łapie, która wyglądała dość krucho w porównaniu z jego potężną łapą, choć była od niej dłuższa, ale mniej muskularna. Dlaczego? Tego nie wiedział i trudno mu to było pojąć. Dotychczas uważał się za wyjątkowego, ale wiedział, że w walce wręcz nie miałby żadnych szans ze znacznie potężniejszym od niego lwem. - Dobra. Jak mnie wypuścisz, to będę dla Ciebie polował - zaproponował pierwszą rzecz, jaka przyszła mu do głowy.

[Mane]

- Co? – wyrwało mi się, gdy on zadał pytanie, które stanowczo mi się nie podobało – To nie są kudły! To jest grzywa! I świadczy o majestacie lwów! – ryknąłem na niego – Świadczą o potędze! Poprawiają wygląd! I chronią kark! – wyjaśniłem mu, bo to… on miał powiedzieć. Lekko go ugryzłem w łapę, tak w ramach ostrzeżenia. I zaśmiałem się, słysząc jego propozycję.
- Jak Cię wypuszczę, to już się więcej pewnie nie zobaczymy. Szybki i zwinny jesteś – przypomniałem mu – Więc obroża i łańcuch są jednak konieczne. No to co umiesz? Nie odpowiedziałeś. Zabawianie gości, zapowiadanie ich, sprzątanie? Dasz radę? – dopytywałem czując, że chyba go powoli skłaniałem do posłuszeństwa, czując, że chyba mi się powoli podporządkowywał, poddawał.

[Silver Hunter]

- Oczywiście, choć wydaje mi się, że nie będę miał tu zbyt wiele do roboty, jeśli traktujesz swoich gości w taki sposób - prychnął ironicznie, zabierając łapy spoza zasięgu jego pyska. - Dobra, łańcuch może być, ale pysk i łapy mógłbyś mi rozwiązać, żebym mógł zacząć wykonywać swoje obowiązki - oznajmił udając, że na wszystko się zgadza. Liczył na to, że w ten sposób przekona do siebie lwa i uśpi jego czujność.

[Mane]

Spiorunowałem go wzrokiem. Czyżby pyskował?
- Uważaj lepiej, co mówisz, bo wkrótce się przekonasz, że mogę traktować „gości”… znacznie, znacznie gorzej! – ostrzegłem go. I zastanowiłem się, słysząc jego prośbę – Tak, w sumie trzeba byłoby Cię delikatnie rozwiązać – zgodziłem się i po chwili zdjąłem mu sznur, który miał na pysku.
- Ale ostrzegam, tylko spróbuj mnie użreć, to wezmę kamień i wybiję Ci te zęby! Nie są w końcu potrzebne do służenia mi! – ostrzegłem go i pogłaskałem go łapą po łbie, na końcu podstawiając mu ją pod pysk – A teraz liż! Liż moją łapę natychmiast! – rozkazałem mu.

[Silver Hunter]

- Czy Ty się oby na pewno dobrze czujesz? - zapytał popatrzywszy na niego z odrazą po tym, jak rozwiązał mu pysk i podstawił mu pod niego swoją łapę. Był doprawdy oburzony jego zachowaniem, ale wiedział, że będąc przykuty łańcuchem do ściany nie dałby sobie rady z większym i silniejszym od siebie lwem, nawet gdyby zdołał uwolnić łapy.

[Mane]

Spiorunowałem wzrokiem drania. Bo odniosłem wrażenie, że jego pytanie nie było przejawem troski o mnie, jego właściciela… tylko miało mi złośliwie dogryźć.
- Uważaj. Jeszcze raz zadasz głupie pytanie i sam się poczujesz gorzej. Znacznie gorzej! – ostrzegłem go. I skoro nie posłuchał, to uderzyłem go łapą w pysk. Na razie bez wystawiania pazurów – w końcu to miało być tylko ostrzeżenie. I warknąłem, by go ostrzec, by przypadkiem nie popełnił bardzo, bardzo dużego błędu i mnie nie użarł. Tak, byłem gotów spełnić swoją groźbę i mu te zęby wybić.
- Liż mówiłem! Chyba wyraziłem się wyraźnie! – ryknąłem na niego. I jeśli nie posłuchał, to go uderzyłem kolejny raz łapą – Ostrzegam Cię… bo skończysz znacznie gorzej! – warknąłem.

[Silver Hunter]

- Nie będziesz mi rozkazywał! - warknął, a gdy dwukrotnie uderzył go łapą, naprawdę się rozzłościł. - Jak śmiesz mnie tak traktować?! - wycedził ugryzłszy go mocno w łapę i wykorzystując jego chwilową nieuwagę, przegryzł krępujące mu łapy więzy, podnosząc się szybko na nogi. Gdyby tylko nie był przykuty do ściany, wykorzystałby sposobność do ucieczki z jaskini, jednak był pozbawiony tej możliwości, o czym przekonał się, kiedy zaczął biec przed siebie i nagle został brutalnie zatrzymany przez napięty łańcuch, który poddusił mu szyję, na której miał założoną obrożę. - A niech to szlag!- zaklął i odskoczył od próbującego go zmiażdżyć lwa, przybierając wojowniczą postawę. - No dalej, zmierz się ze mną, ty śmierdzący tchórzu! - zawarczał strosząc sierść na karku oraz grzbiecie i pokazując ostre, śnieżnobiałe kły, które zapragnął raz jeszcze zatopić w jego ciele.

[Mane]

Uśmiechnąłem się złośliwie, słysząc jego głupawą odzywkę. Naprawdę uważał, że nie będę mu rozkazywał? Bo niby co zrobi? Zarazi mnie… tym całym kropkowaniem? Uderzyłem go dwa razy łapą, by mu subtelnie zasugerować, że lepiej mnie nie wkurzać, gdy nagle… on mnie użarł! No tego się nie spodziewałem… bo przecież wyraźnie mu groziłem, ostrzegałem go! Musiał być świadomy konsekwencji! Odruchowo się cofnąłem, starając się uniknąć ewentualnych kolejnych ugryzień gdy on… zerwał liany z łap. Niech to! Widziałem, że rzucił się do ucieczki, odbiegając kawałek, nim mu się nie skończył łańcuch od obroży, bo wtedy teatralnie został zatrzymany i podduszony.
- Co? Z Tobą? Ty kropkowany odmieńcu? Nie mam zamiaru się z Tobą mierzyć! Mogę Cię zabić… i w sumie powinienem za to ugryzienie! Albo… albo natychmiast się uspokoisz i przeprosisz! – ryknąłem na niego głośno. Naprawdę? Ośmielił się błyskać na mnie kłami? Rzuciłem, a przynajmniej spróbowałem się na niego rzucić, jakoś bardziej od boku, próbując go zdzielić łapą, tak w ramach ostrzeżenia, jednocześnie starając się chwycić go zębami za kark i docisnąć do ziemi.

[Silver Hunter]

- Chyba śnisz! - zawarczał groźnie odskakując w bok na całą długość łańcucha, kiedy lew rzucił się na niego usiłując zbić go z łap. Nie miał zamiaru ponownie dać mu się związać. Raz jeszcze spróbował się szarpnąć, a gdy nie udało mu się uwolnić, rzucił się na lwa, w nadziei że uda mu się go pokonać.