Czarodziejka z Lwiej Ziemi [Jojo i Silver]

[Jojo]

Nastawiła z ciekawością uszy kiedy pan Silver powiedział, że ma niezwykłe umiejętności.
- Ale zaraz, przecież każdy lew to potrafi. A mój tata na pewno! - uznała, że srebrny ją nabiera, ale ona się tak łatwo nie da. - To nie są wcale niezwykłe zdolności. - powiedziała ze skargą w głosie. Liczyła na opowieść o magicznych przygodach albo pokonywaniu potworów, a antylopę to przecież każdy umie złapać. No może ona nie, ale to dlatego że była jeszcze dzieckiem.
- No wie pan, jakby pan chciał żebym nie mogła wyjść. - odpowiedziała niepewnie. - To znaczy wiem, że pan nie jest zły. Tak tylko mówię. - wyjaśniła szybko, żeby pan Silver się za to nie obraził.
- Dobrze, to ja poczekam. A to tutaj pan mieszka? - spojrzała na jamę. No może i nie była duża, ale srebrny też nie był dużym lwem.

[Silver Hunter]

- Nie, nie mieszkam tu. Zostań tam! - polecił jej oddalając się coraz bardziej. Szedł za tropem antylopy. W powietrzu wyczuwał metaliczny zapach krwi - najwyraźniej była ranna. Szedł w kierunku, z którego dochodziła woń, która z każdym metrem stawała się coraz wyraźniejsza. Zaczął się skradać wśród wysokich traw, aż dotarł nad rzekę, gdzie na brzegu spoczywała ranna gazela - wyjątkowo łatwy łup. Gepard zaczaił się, po czym nagle wyskoczył z trawy wprost na swoją zdobycz. Rozległo się przerażone meczenie, po którym nastąpiła chwila szamotania i głowa roślinożercy zwisła mu martwa z pyska. Silver położył świeżo upolowaną zdobycz na ziemi i podszedł do rzeki, by napić się wody. Następnie zabrał martwą gazelę i zaciągnął ją do jamy, gdzie czekała mała lwiczka.
- Masz, jedz - rzucił przed nią ociekającą krwią zdobycz. Sam również zatopił w niej kły z drugiej strony, wiedząc że soczystego mięsa starczy spokojnie dla obojga.

[Jojo]

Zwinęła się w kłębek w kącie jamy i zamknęła oczy. Po chwili zmęczenie wzięło górę na pustym brzuchem i zapadła w drzemkę. Śniło jej się coś przyjemnego, była tam jej siostra i bawiły się razem u podnóża Lwiej Skały. Dopiero głos tuż obok niej wyrwał ją ze snu. Poderwała się tak szybko, że aż uderzyła głową w ścianę i poczuła się głupio, widząc że to tylko pan SIlver wrócił z jedzeniem. Od razu na jej pyszczku zagościł uśmiech od ucha do ucha i rzuciła się do jedzenia.
- Ojej. - przerwała na chwilę - Zapomniałam podziękować. Może jednak ma pan niezwykłe moce. - stwierdziła z pełną buzią i zaraz wróciła do posiłku. Już dawno tak się nie najadła odkąd wędrowała sama.

[Silver Hunter]

Zaśmiał się, zajadając się świeżym, soczystym mięsem. A gdy już się najedli, to weszli do jamy, by spędzić w niej resztę nocy na odpoczynku.
- Jutro zaprowadzę Cię do Lwiej Skały, czy jak tam się ona zwie - poinformował ją, ziewając, po czym ułożył się wygodnie na ziemi zasypiając.

[Jojo]

Najadła się do syta, aż ledwo mogła się ruszać. Ułożyła się wygodnie obok srebrnego. Po chwili wahania przysunęła się bliżej, żeby było cieplej.
- Dobrze. - odpowiedziała tylko, po czym ziewnęła i zamknęła oczy. Już nie mogła się doczekać, że nareszcie jej błądzenie dobiegnie końca.

[Silver Hunter]

Kiedy się obudził, słońce było już wysoko na niebie. Przeciągnął się z lubością, trącając lwiątko, które spało tuż obok niego.
- Pora wstawać. Czas ruszać w drogę - oznajmił wstając i wychodząc z jamy. Jaskrawe słońce oślepiło go. Zamrugał by odzyskać ostrość widzenia, po czym rozejrzał się wokoło, bystrym wzrokiem badając sytuację. - Droga wolna. Możemy iść - oznajmił.

[Jojo]

Powoli otworzyła oczy, ziewnęła głośno i wstała rozciągając łapki. Już dawno tak się dobrze nie wyspała. Z zadowoleniem podniosła łebek ku ciepłemu słońcu, pozbywając się z głowy resztek snu.
- To w którą stronę idziemy? Daleko jeszcze? - dopytywała, okrążając w podskokach srebrnego.
- Chodźmy szybciej! - zawołała i popędziła przed siebie ze śmiechem. Zaraz wokół jej głowy zaczął krążyć motylek i machając zaciekle łapami próbowała go dosięgnąć. Nie oglądała się za siebie, pewna że gepard musi być niedaleko.

[Silver Hunter]

- Chyba nie - odparł, gdy ruszyli poprzez porośniętą wysoką i bujną trawą sawannę. - Wracaj tu! - zawołał, kiedy lwiczka zaczęła oddalać się za motylem, znikając w trawie.- Hej mała, gdzie jesteś? - rozglądał się wokoło w jej poszukiwaniu, jednak nigdzie nie mógł jej znaleźć. Ruszył za jej tropem, lecz wkrótce ślad się urwał i dalsze jej szukanie nie miało żadnego sensu. Zrezygnowany udał się dalej w kierunku majaczącej w oddali Lwiej Skały.

z/t

[Jojo]

- Mam cię! - krzyknęła skacząc i łapiąc motylka w łapy. Spadła na ziemię i przetoczyła się, a jej z takim trudem złapana zdobycz wymknęła się z niewoli. Znudzona zabawą wstała, otrzepała sierść z piachu i wyciągnęła kępkę suchej trawy zza ucha.
- Widział pan to? - spytała dumna ze swojego polowania. Obejrzała się, lecz nie widziała nigdzie srebrnego. Przebiegła kilka kółek, wołając geparda ale nie został po nim nawet ślad. Jojo nie pozostało nic innego jak samotnie ruszyć w dalszą drogę.

ZT