Spotkanie nad Rzeką Królów [Laishia, Shamar i Ganju]

[Ganju]

- Nie jestem może najlepszy myśliwym ale polować umiem - odpowiedział zielonooki trochę dziwiąc się pytaniu
No tak jest głodna, czemu od razu na to nie wpadłem? dodał do siebie w myślach jednocześnie drapiąc się po głowie
Było widać, że młoda lwiczka musiała dłuższy czas nie jeść mięsa. Wyglądała nawet na wychudzoną.
- Dawno nie jadłaś, prawda? - zapytał Ganju wskazując łapą na jej brzuch

[Laishia]

- O, a pokażesz? Jak się poluje? - Nikt jej nigdy tak poważnie nie uczył. Była za młoda, z resztą nie pamięta nic z okresu przed obudzeniem się w tej okolicy. No a teraz, nie podróżowała długo z Rudym.
Pokręciła głową nie rozumiejąc o co mu chodzi. Nie prosiła o jedzenie, chciała polować, nauczyć się. Chciała skakać, biegać, złapać ofiarę. Podekscytowanie trochę opadło po pytaniu, już zdążyła wstać i znów klapła na tyłek.
- Jadłam niedawno, nie chce jeść. - To prawda, że była wychudzona. W ogóle była szczuplejsza i mniejsza niż jej rówieśnicy, o czym nie wiedziała. Długo wcześniej nie jadła i straciła na wadze, ale Shamar dał jej jeść i w ogóle. Po prostu podróżowali razem krótko i nie zdążyła jeszcze nabrać wagi.

[Ganju]

- Ja mam nauczyć Cię upolować? - zaśmiał się zielonooki - Mogę spróbować, co prawda sam się jeszcze tego uczę bo nie umiem wszystkiego - dodał patrząc na młoda lwiczkę
No to się wpakowałem powiedział w myślach Ganju zastanawiając się od czego tu właściwie zacząć
Trochę się obawiał w końcu sam nie tak niedawno był tego uczony a teraz przyszło mu samemu nauczyć. Jednak czuł w sercu, że należy pomóc małej.

[Laishia]

Pokiwała łbem energicznie. Dla niej nie było istotne czy jest mistrzem, przecież i tak nie nauczy jej wszystkiego, a skoro coś tam potrafił, to niech pokaże. Ona nic nie potrafiła, nie upoluje sama niczego.
Trochę się rozluźniła podczas tej rozmowy. Nie wydawał się stanowić zagrożenia, za jakie wcześniej go wzięła. Nadal była czujna, ale nie zmrażało jej już w panice.
- Ja się nigdy nie uczyłam. - Dopiero osiągnęła wiek, który pozwalał na jakieś tam rozpoczynanie treningu. Z resztą nie należała chyba do najsilniejszych, co prawda też nie do najsłabszych. Wszystko to z resztą nadrabiała nieograniczonymi pokładami energii.

[Ganju]

- No dobrze. Od czego by tu zacząć? - powiedział zamyślony głosem do młodej lwiczki
W tym momencie zielonooki wyczuł znajomy zapach. Spuścił głowę w dół i zobaczył na ziemi świeże ślady. Dobrze wiedział kto je zostawił, był to guziec.
- Widzisz te ślady? - skinął głową wskazując na ziemię - Kiedy je znajdziesz wtedy tak naprawdę wszystko się zaczyna. Gdy już masz trop wystarczy, że będziesz za nim podążać. Jednak musisz pamiętać żeby robić to bardzo powoli i przede wszystkim cicho - powiedział Ganju i powoli zaczął się skradać jednocześnie bardzo węsząc
Tak, trop jest na pewno świeży dodał do siebie w myślach.

[Laishia]

Obserwowała go, wyglądał trochę jakby nie wiedział co robić. Czy on na pewno potrafi? A może się tylko przechwalał? W końcu jednak zaczął coś robić. Ślady? Ale po co jej ślady? Na ślady się nie poluje. Po chwili została oświecona przez starszego lwa.
"Oh... no tak. Najpierw trzeba znaleźć to na co się poluje."
Skupiła się na tyle, na ile lwiatko w jej wieku potrafiło. Starała się być teraz jak najciszej, jak kazał lew. Próbowała naśladować to jego skradanie, ale wyszła jej raczej tego pokraczna kreatura. Dziwnie unosiła łapy i raczej zwracała na siebie uwagę, a nie ukrywała swoją obecność.

[Ganju]

- Spokojnie, za bardzo zwracasz na siebie uwagę - odparł cichym głosem do młodej samiczki jednocześnie nadal się skradając ah te dzieci dodał w myślach
Nagle Ganju się zatrzymał. W zaroślach ujrzał to czego szukali. Guziec w ogóle nie zwracał na nich uwagi. Wszystko dzięki temu, że szli pod wiatr. - Teraz cicho, patrz i ucz się - wyszeptał Momentalnie ruszył szybkim krokiem w kierunku ofiary. Po chwili szybki krok zmienił się w bieg aż w końcu był tak blisko, że skoczył na zwierzę. W tym momencie rozległ się przeraźliwy kwik. Guziec zaczął wierzgać nogami. Jednak na nic było jego staranie zielonooki już go miał. Szybkim ruchem chwycił jego szyję i z całych sił zacisnął na niej zęby. Młody lew kątem oka zauważył, że Laishia każdy jego ruch bacznie obserwuje. Dobrze, niech się uczy jak będzie po wszystkim wszystko jej jeszcze dokładnie, wytłumaczę wymamrotał w myślach. W tej samej minucie guziec przestał się ruszać, polowanie było zakończone.

[Laishia]

Ale jak spokojnie, jak inaczej miała iść, też stawiała tak łapy jak on... no prawie, tylko troszkę inaczej. Wzięła głębszy oddech i spróbowała po swojemu, obniżyła się na łapach i próbowała płynnie przenosić ciężar ciała z łapy na łapę. Może nie była bezszelestna, ale chyba i tak dobrze jak na żółtodzioba. Była mała i lekka, dzięki czemu nawet braku perfekcji dała radę nie zostać zauważona. Gdy lew ruszył, początkowo ona też zaczęła za nim biec, w końcu miała go naśladować, ale gdy zauważyła gigantyczne stworzenie, zatrzymała się przestraszona i szybko cofnęła miedzy trawy. Stamtąd obserwowała poczynania Ganju. Był silny. Nie przerażał jej widok krwi, polowanie to polowanie. Była bardziej zafascynowana tym niecodziennym widokiem.
Gdy stworzenie przestało wierzgać, wyszła spośród traw i szybko podbiegła do nowego kolegi.
- To nie żyje? - Pacnęła łapą łeb stworzenia. Trochę jakby zrobiło jej się przykro, ją też tak łatwo zabić. Czy źle zrobiła idąc z tym lwem? Zaczęła się cofać w nagłym przypływie strachu. Może tak szybkie przejście do zajęć praktycznych nie było dobrym pomysłem?

[Ganju]

Kiedy Guziec zakończył życie Laishia podbiegła do Ganju. Szturchnęła padłe zwierzę łapą sprawdzając czy rzeczywiście nie żyje.
- Tak, jest martwy - odpowiedział młodej towarzyszce, obcierając swój pyszczek od krwi
W tym momencie zauważył, że mała lwiczka trochę się przeraziła bo nagle cofnęła się do tyłu. Młody lew trochę się zdziwił gdyż sądził, że widziała już polowanie i że ją to nie przerazi. Czyżbym za szybko przeszedł do konkretów? powiedział w myślach zielonooki. Poczuł się zakłopotany.
- Co się stało? Przestraszyłaś się? - zapytał troskliwym głosem patrząc w prost na małą

[Laishia]

Nie widziała polowania, nigdy. Była za młoda by zabierano ją na tak niebezpieczne wyprawy, a potem... Chyba ją porzucili, nie pamiętała tamtego okresu. Obudziła się już tutaj i od momentu spotkania Shamara podróżowała z nim. Nie towarzyszyła mu jeszcze w polowaniach. Jasne, widziała martwe zwierzęta, ale to było po prostu jedzenie. Nigdy nie widziała jak się je zabija.
Pokręciła głową, ponownie nie chcąc dać po sobie poznać, że się boi. Mimo to zatrzymała się jakiś kawałek od lwa i obserwowała go z widoczną ostrożnością. Jakby gotowa do ucieczki w razie potrzeby. Zrobiła krok do przodu, taki pokaz odwagi, nie zdecydowała się mimo to na podejście bliżej.