Pytania są prawdziwsze od odpowiedzi. [ Sheria'ya Om, Hiraeth] (zakończony)

[Hiraeth]

Kiedy już zrobił, o co prosiła, nabrała pełne przednie łapki ciepłego, sypkiego piasku, i powiedziała tekst błogosławieństwa - Niech duchy pustyni cię prowadzą i wskazują ci schronienie, abyś nie doznał krzywdy będąc na naszej ziemi - i dmuchnęła mocno, tak, że drobinki krzemionki poleciały na pysk lwa. Teraz już wiedział, po co było zamykanie ślepi.
- Bywaj, Karimu! - pisnęła jeszcze psotnie, i zanim zdążył się otrzepać z piasku, była już daleko, na szczycie sąsiedniej wydmy.
A potem całkiem znikła, i został po niej tylko ślad przecinający pustynię.

Z.T.

[Sheria'ya Om]

Nigdy nie miał do czynienia z czymś podobnym. Ale nie przyjął tego negatywnie, wręcz przeciwnie.
Otrzepywał się z piasku-Dziękuję za miłe słowa. To ja życzę byś się nie zgubiła na tym terenie nicości i byś osiągała zawsze swoje cele owocnie.
Gdy otrzepał się, otworzył oczy i chciał się pożegnać, lecz nigdzie jej nie zauważył. Postanowił więc krzyknąć, by mieć większą pewność, że go usłyszy i nie pomyślała sobie, że jest chamem, który nie żegna się: Do zobaczenia Hiraeth!
Jedyne co teraz mógł zrobić to sobie pójść. Lecz zanim to zrobił to zjadł resztę guźca i napoił się wodą, o której powiedziała mu lisica.
Po czym rozprostował się i poszedł w drogę powrotną, tak samo jak przyszedł, by przypadkiem nie zbłądzić.

ZT