Obiad dla potrzebującego [Shanteeroth]

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Shantee (55)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
47, 36, 33

vs
Żeneta (35 -20% = 28)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
42, 5, 20

3 sukcesy Shantee

35% ciężka, 7% krytyczna

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
86

Rana lekka
2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
4

Na przekór ani zwolnienie uchwytu szczęk, ani chwilowe zasłonięcie uszu nie przysporzyło Shanteeroth kłopotów. To żeneta nadal znajdowała się na straconej pozycji. Lwica bez problemu przewróciła ją na plecy i wgryzła się ponownie w naruszone ścięgna przy gardzieli. Samczyk już nie próbował się bronić. Przestał się wić, jego głos lekko ucichł. Im dłużej szara wbijała się w jego krtań, tym bardziej tracił zdolność wydawania dźwięków. To była kwestia paru minut, aż czarnogrzywa zakończy jego żywot.

Żeneta -6HP

[Shanteeroth]

Cóż więcej mogła zrobić Shanteeroth? I tak biedne stworzonko męczyło się już zbyt długo; jego wola przetrwania nie pomogła, a jedynie wydłużyła męczarnie. Zelżyła nieco uścisk szczęk po to tylko, by nacisnąć nimi ponownie, przy okazji nieco szarpiąc łbem. Coś krtań nie chciała zagruchotać, chyba jednak trzeba będzie dodatkowo poszerzać rany, aby żeneta jak najszybciej straciła przytomność od upływu krwi. Przecież nie powinna cierpieć, pozostając w pełni świadomą wizji nadciągającej śmierci.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Shantee (55)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
46, 31, 43

vs
Żeneta (35 - 40% = 21)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
15, 9, 1

3 sukcesy Shantee
Automatyczna rana ciężka
10+

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
1

Niestety, co by Shanteeroth nie zrobiła, jej ofiara właśnie cierpiała katusze. Mówią, że najprzyjemniejsza śmierć jest we śnie, ta z pewnością do takowych nie należała. Lwica pogłębiła uchwyt i raz po raz trzęsła łbem, by poszerzyć szramy, z zadowalającym skutkiem. Żeneta przestała wydawać z siebie jakiekolwiek dźwięki, umilkła, nie wykonywała również żadnego ruchu. Jej dni były policzone.

Żeneta -11HP

[Shanteeroth]

Shanteeroth nie chciała też za bardzo rozszarpać niewielkiego zwierzątka, by lampart jednak miał choć nieco mięsa; może żeneta nie była wymarzonym posiłkiem, niemniej w pojedynkę nie czuła się na tyle wprawnym łowcą, by pójść na jakąś większą zwierzynę. Dlatego więc przyniesie takiego właśnie potworka. A jeśli trzeba będzie, za jakiś czas zajrzy do swojego pierwszego pacjenta i przyniesie coś więcej, może jakaś perlica? W każdym razie na razie żeneta będzie musiała wystarczyć.
Podniosła łeb, wciąż trzymając szyję stworzenia - co za tym idzie podniosła też i ofiarę. Trzepała kilkukrotnie głową, chcąc dobić zwierza rozrywając rdzeń. Nie krzyczała. Nie sprawiało to jednak, by Shanteeroth czuła się lepiej. Pacyfistom nie jest łatwo. Jak tak dalej pójdzie przejdzie na weganizm z dodatkami padliny podiwanionej innym lwom...

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Poniżej 40HP postać jest niezdolna do walki, ciosy trafiają automatycznie

35% ciężka, 7% krytyczna

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
53

Rana lekka
2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
3

Żeneta nie była też nie wiadomo jak małym zwierzęciem. Wcześniej wspomniana perlica była o połowę mniejsza od niego, dlatego też Shanteeroth nie powinna narzekać na wagę wiwerowatego, ani tym bardziej lampart, który po wegetariańskiej diecie będzie zaraz w siódmym niebie. Bezwładne ciało kołysało się na boki z każdym szarpnięciem fioletowookiej, nie próbując nawet się opierać. Samczyk powoli przestawał oddychać, zamknął ciemne oczy. Jedno ugryzienie wystarczyło, by dobić go permanentnie.

Żeneta -5HP

[Shanteeroth]

Co więcej mogła zrobić? Trochę zaskoczyło ją, jak wiele w żenecie było woli przetrwania; nawet teraz, kiedy ledwo zipie, nie zamierzała się poddać. Przykre, że musiała i tak złamać tą siłę, musiała zadbać o swojego pacjenta. Ktoś umiera, aby ktoś inny mógł żyć. Ona mogła paść ofiarą przyczajonego w koronie drzew lamparta - a jednak miała dość szczęścia (taaaa...) by nieco odmienić los i z roli potencjalnej ofiary awansować do roli drapieżcy.
Zaprzestała szarpać łbem, lecz ponownie przytrzymała łapą ciało żenety. Chciała lepiej wymierzyć, chciała już to skończyć. Puściła na moment, oblizując pysk, bo nadmiar gromadzonej od chwili śliny niemalże zatykał jej gardło. Przełknęła. Cza-cza-cza-czas żreć. Po raz kolejny zacisnęła mocno szczęki i szarpnęła, licząc, że w końcu zakończy zabawę. Mogłaby w sumie też takiego ledwo żywego zanieść lampartowi, żeby nie zarzucił jej, iż karmi go padliną - w końcu nie było tajemnicą, iż nie darzył jej zaufaniem czy sympatią.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Cios automatyczny

35% ciężka, 7% krytyczna

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
58

Rana lekka
2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
1

Żeneta -3HP †

Samczyk wydał ostatnie tchnienie i już na stałe zamarł w bezruchu. Shanteeroth zorientowała się o tym fakcie dopiero po chwili, ponieważ nadal wypełniała ją werwa i chęć mordu. Choć jeszcze przed paroma minutami można było odnieść wrażenie, że przez pacyficzny charakter da za wygraną i puści żenetę wolno. Na szczęście nie odpuściła i zakończyła robotę. Nie pozostało jej nic innego, jak złapać pokiereszowanego nieboszczyka w zęby i triumfalnie udać się do siedziby swojego mentora.

Shanteeroth +17PD (12 do zręczności, 5 do percepcji)
/zt

[Shanteeroth]

Z poczuciem tryumfu, ale też i pewną zmazą smutku, odczekała w ciszy chwilkę pochylona nad martwą żenetą, jakoby chcąc oddać jej swego rodzaju hołd. Potem pochwyciła zdobycz w zęby i ruszyła w kierunku siedziby Daktariego licząc, iż nie zgubi się po drodze - bo prawdę mówiąc na moment zwątpiła, w którym kierunku udać się powinna.


zt, dziękować ♥