Pogorzelisko

[Mistrz Gry]

Mugamba naprawdę cieszył się z prostej przyjemności rozmowy. Wszystkie ostrzeżenia dotyczące tego by nie zdradzał poufnych informacji jakoś wyparowały mu z głowy. Leman zawsze uważał, że olbrzym nie nadaje się na herolda, gdyż kompletnie nie rozumie natury intryg. On po prostu nie mógł uwierzyć w to, że ktoś chce go oszukać.
- Ach w rzeczy samej sir Telias jest wybitnym medykiem i szczerze mówiąc, przyznam się tutaj do ignorancji, nie wiem w czym się specjalizuje, chociaż gdyby specjalizacją nazwać dziedzinę w której porusza się jak ryba w wodzie byłoby to zabijanie. Acz na przykład pod względem wiedzy o chorobach sir Teliasa znacznie przewyższa mój drogi przyjaciel Gha'al - Mugamba, który raz poczuł się komfortowo w rozmowie już nie przestawał.
- Pasty z węgla nie testowałem, ale nie omieszkam w przyszłości. A pański napój tym bardziej łacno skosztuję. Być może po jakiejś bitwie, gdy pocieszenia zwierzę potrzebuje - zwrócił się z uprzejmym uśmiechem do Nabo.
- Ach Obłąkani Bracia, cóż to były za zbiry. Z pewnością pan pamięta te zawszone hieny z bliznami na pyskach i szaleństwem w lśniących zielonych ślepiach. Na szczęście dla wszystkich już po raz kolejny ich pan nie spotka - dodał uśmiechnięty.

[Datura]

Szczerze powiedziawszy nie sądziła, że pójdzie tak łatwo. Mugamba był szczery jak dziecko, więc nie zaszkodzi dowiedzieć się jak najwięcej dopóki nie pojawi się niesłynny pan Leman.
- Zadawanie śmierci w sposób łagodny i ograniczający cierpienia jest niestety częścią fachu uzdrowiciela. Dobrze więc wiedzieć, że istnieją w tej dziedzinie specjaliści. - nie dała po sobie poznać jakoby ta informacja ją zaskoczyła. - Mam nadzieję kiedyś spotkać sir Teliasa, jestem pewna, że mogłabym nauczyć się od niego wielu cennych sztuczek. Czy pan powiedział Gha'al? - spytała otwierając szerzej oczy.
- Przecież go znam! Spotkaliśmy się niedawno na bagnach. Był zainteresowany zamieszkaniem na Lwiej Ziemi, ale od tej pory nic o nim nie słyszałam. Wydawał się też trochę przygnębiony, więc chętnie bym się dowiedziała co u niego. - rzekła z troską w głosie. Bardziej niż mieszkanie Gha'ala interesowała ją jego przepowiednia o wojnie, lecz pytanie w zbyt bezpośredni sposób pewnie wzbudziłoby czujność Mugamby.

[Nabo]

Z chęcią uraczę cię kiedyś moim trunkiem- odparł wesołym głosem.
-Dzięki naukom ojca wojowników darzę szczególnym szacunkiem- skłamał uśmiechając się przy tym miło. W rzeczywistości tłusty szaman nie znosił wszelkiej maści osiłków i z miłą chęcią posłałby ich wszystkich do piachu. Jedyny szkopuł był w tym, że nie byłoby wtedy komu polować.
-Ale zaraz wspomniałeś o bitwie? Czyżby szykowała się jakaś wojna? - powiedział wyraźnie zaskoczony i tym razem nie musiał niczego udawać. Nabo z natury był tchórzem a na dodatek nie miał pojęcia, że szykuje się coś grubszego a ewentualny konflikt znacznie komplikował jego plany. Cholera znowu trzeba będzie łatać rannych…
-A tak już chyba, pamiętam- odparł uśmiechając się przy tym niezręcznie- w takim razie osoba, która posłała ich na tamten świat ma moja ogromną wdzięczność.

[Mistrz Gry]

Mugamba przeciągnął się lekko, wyprężając grzbiet, kiedy jego rozmówcy się wypowiadali. Odniósł wrażenie, że są całkiem inteligentni, oczywiście nie aż tak jak Wódz, ale wciąż niczego sobie. No ale w końcu byli szamanami, a oni zawsze są sprytni, nauczył się już tego w dzieciństwie.
- Tak Gha'al. Toż to niezwykła koincydencja, że spotkała pani mego szlachetnego przyjaciela. On melancholię ma już w naturze, ale niestety jestem zmuszony panią rozczarować, sam od dawna go nie widziałem, choć gdy się zobaczymy przekażę ten przemiły wyraz troski. Zbyt długo siedzę już na tym pustkowiu - odpowiedział entuzjastycznym tonem, przy czym ostanie zdanie jakby do siebie. Nie spodziewał się, że ktoś będzie znał jednego z pozostałych Heroldów to było spore zaskoczenie, zważywszy na to, że akurat Tkacz Dusz rzadko opuszczał towarzystwo Wodza. To oznaczało, że akcja toczy się wartko, czyli wkrótce Mugamba zostanie wezwany. Olbrzym uśmiechnął się szeroko po części do rozmówców, po części do siebie, po czym przerzucił uwagę na samca.
- Ach żywot wojownika jest ciężki w rzeczy samej, ale każda rola w stadzie powinna być otaczana szacunkiem i czcią, nikt w szczególności. W końcu funkcjonujemy tylko dzięki współpracy. A jeśli chodzi o wojnę to mym obowiązkiem jest być nieustannie na nią gotowym - dodał wciąż szeroko się uśmiechając. Był pewien, że wojna nadejdzie wkrótce, ale to postanowił ominąć. Komentarz o wdzięczności dla zabójcy Opętanych pominął milczeniem, gdyż od dzieciństwa wpojono mu skromność.

[Datura]

Uprzejmie przytakiwała z wyrazem troski na pysku, słuchając słów Mugamby. Niestety te informacje nie były zbyt przydatne, a interesującym ją bardziej sir Teliasie nie zająknął się nawet słówkiem. Zastanowiła się, czy zbyt ryzykowne byłoby spytanie o niego ponownie, ale raczej nie powinien uznać za nic dziwnego, że szamanka interesuje się kolegą po fachu.
- Wielka szkoda, będę wdzięczna za przekazane pozdrowienia. - uśmiechnęła się lekko mówiąc to.
- Pustkowia rzeczywiście nie są najlepszym miejscem do spędzania czasu. Może powinieneś odwiedzić swojego znajomego sir Teliasa? Szamani zawsze znają wiele opowieści, którymi można umilić długie wieczory. Także przeróżne sposoby na poprawę humoru, nawet jeśli psychologia nie jest jego ulubioną dziedziną. - starała się naprowadzić olbrzyma na zajmujący ją temat. Specjalista od zabijania to zdecydowanie osoba, którą chciałaby poznać bliżej.

[Nabo]

-Nawet nie śmiałbym w to wątpić- odparł na wzmiankę o ciężkim żywocie.
Ciężko jest żyć nie korzystając przy tym z mózgu- dodał w myślach. Całe szczęście, że szaman nie cierpiał na jakąś rzadką chorobę, która sprawiałby, że mówi wszystko co pomyśli. Gdyby tak było to pewnie teraz gnił by w lwioziemskich lochach za obrazę majestatu. Ponieważ, nie wiedział o czym mógłby jeszcze pogadać z nowo poznanym osiłkiem, Nabo ponownie pozwolił Daturze zająć się rozmową. Oczywiście mógł się poczuć trochę urażony, że wojownik nie uważa go za ciekawą osobę, ale wolał patrzeć na to w sposób, że samiec nie chce z nim rozmawiać, bo obawia się intelektualnej dewastacji.

[Raisa]

Raisa spokojnie spoglądała się z góry na nich. Najwyrazniej wszystko przebiegało bez problemów ale czy na pewno? Nikt nie jest pewny w takiej sytuacji. Ma zamiar zachować czujność, niby słyszała tą rozmowę, bo była na takim dystansie że coś tam szeptają ale dużo rzeczy usłyszeć nie można. Biała siedzi spokojnie w cieniu obserwując ich ze spokojem. W dodatku pomyślała sobie o Thanatosie, który możliwe że o nią martwi się ale co tam jak kocha to poczeka pomyślała śmiejąc po cichu pod nosem. W takim momencie czuje się jak szpieg z jakiegoś filmu. Westchnęła nudząc się czy w ogóle jakaś tam akcja będzie lub nie. Czekała spokojnie na jakąś akcję z ich strony. Oby nikt nie zaszedł od tylca białej samicy bo byłoby strasznie kiepsko w takim momencie.

[Mistrz Gry]

Olbrzymi lew czuł się w ich towarzystwie naprawdę nieźle, co nie było zbyt zaskakujące biorąc pod uwagę że od dłuższego czasu przebywał jedynie w towarzystwie Heroldów. Nawet nie brał pod uwagę, że mogą próbować wyciągać z niego informacje o znaczeniu taktycznym. Dla niego informacje taktyczne stanowiły tylko rzeczy typu cele ataku i liczebność wojsk.
- Ach myślę, że w rzeczy samej już wkrótce spotkam się z sir Teliasem. Chociaż nie jest zbyt rozmownym typem. Właściwie jest najbardziej milczący z nas wszystkich. To typ osobnika, który bez słowa wykonuje rozkazy, ale uważam że jeśli poproszę na pewno opowie jakąś zajmującą historię. A tak przy okazji czy szlachetni państwo wędrują samotnie czy też pochodzą z jakiegoś okolicznego stada? - zapytał z czystej ciekawości. Chciał po prostu wiedzieć nieco więcej o swoich rozmówcach. Mugamba często zachowywał się jak dziecko, które poznaje świat i do wszystkiego podchodził z młodzieńczą ciekawością.

[Datura]

Tym pytaniem ją zaskoczył. Jak widać nie uda się z niego wyciągnąć jeszcze więcej informacji nie mówiąc niczego o sobie.
- Jesteśmy tutaj sami. - odpowiedziała zgodnie z prawdą. Nie wiedziała przecież o ukrywającej się Raisie.
- Nikt nie ma nade mną władzy. - to także była prawda. Tibowi mogło się wydawać się może wydawać jej rozkazy, ale ona wiedziała lepiej.

[Nabo]

Czyli ten cały sir Telias był tylko kolejnym nudnym gburem? Cóż, nic dziwnego, że ten brązowy mógł narzekać na brak rozmówców. Szamana przeraził nieco fakt, że osiłek najwyraźniej posiada jeszcze kilka sprawnych szarych komórek bo najwyraźniej próbował czegoś się od nich dowiedzieć. Ale nie z Nabo te numery. Tłuścioch niemal do mistrzostwa opanował sztukę posługiwania się półprawdą i zazwyczaj potrafił się dzięki temu wykręcić od kłopotliwych pytań.
-Jak powiedziała moja urocza towarzyszka-Nabo nie spodziewał się ile bólu sprawi mu nazwanie tej kremowej zołzy uroczą- podróżujemy tylko we dwójkę. Niestety większość stad traktuje szamanów jak osobniki gorszej kategorii tylko dlatego, że nie potrafią się bić- powiedział, jednocześnie sugerując, że nie są związani z żadną z grup.