Popielny step

[Tadji]

Tadji cały czas rozglądał się za swoim bratem, którego dawno nie widział. Powinien z nim więcej czasu przebywać pomyślał przez chwilę. Niestety pilnowanie siostry mocno ograniczyło samca pod tym względem. Spokojnie odetchnął przymrużając zielone ślepia. Rozglądał się za przywódczynią i członkami stada Złej Ziemi ale krótko utrzymując wzrok na nich. Nie wiedział co będą tak naprawdę robili, więc usiadł na zadku mając wygląd jakby medytował nad czymś. A on jedynie odpoczywał odcinając się na chwilę w zamyśleniach jak dojść do władzy na Złej Ziemi. W tej chwili musiał obrać niecny plan, czyli zasłużyć się mocno stadu. Na razie będzie obserwował poczynania starej znajomej jej babci, Nyeusi.

[Bjørn]

Słuchał tego co mówili tylko dlatego że tam stał i niespecjalnie miał wyjście. Bla, bla i bla, właśnie tak, jednym uchem wlatywało, by drugim wylecieć, ot nic ważnego na tyle by skupić się jakoś bardziej tym razem na słowach szamanki.
Z resztą nawet nie mówiła do niego bezpośrednio, więc chyba się nie obrazi jak odejdzie parę kroków dalej i usiądzie sobie żeby nie męczyć łap bez sensu.
- Kamień spadł mi z serca. Tylko dzięki twoim zapewnieniom znów będę mógł spać spokojnie Natako.- Wąż był ogromny, a skoro tak, nie był jadowity. Ugryzienie takiego najwyżej poboli i przestanie po jakimś czasie.
Bjørn od samego początku o tym wiedział i interesował się nim raczej jak pospolitym intruzem. Wyprostował kark pozwalając by suchy wiatr przeczesywał mu jasne futro w grzywie.

[Nyeusi]

Przez chwile wpatrywała się w milczeniu w wielkiego węża przypominając sobie w nim dawnego towarzysza Nataki.
- Ach tak, rzeczywiście. - Odparła bez większych emocji. Mimo wszystko dalej traktowała węża jako nie-lwa i w obliczu najbliższych planów postanowiła nie poświęcać mu teraz zbyt wielkiej uwagi. Jednocześnie swoim brakiem zainteresowania chciała dać Bjornowi do zrozumienia, żeby też się nie denerwował.
- Dobrze, skoro już mamy to za sobą... - Zaczęła głośno próbując zwrócić uwagę wszystkich zebranych. Znalazła sobie jakieś niewielkie wniesienie i stanęła wodząc wzrokiem po zebranych. Nikt jeszcze się nie zjawił.
- Ktoś wie gdzie są Ragir i Lyana? - Zapytała kierując wzrok na Tadjego. może on wie gdzie podziewa się jego brat.

[Tadji]

Tadji spoglądał się cały czas na rozmówców aż do momentu jak poczuł wzrok swojej przywódczyni na nim. W danym momencie odwrócił się stając powoli wyprostowując swoje kości. W dodatku sam się zastanawiał gdzie kuzynka i braciszek podziewają do jasnej cholery. Ma byc wazne zebranie, a tu brak dwójki osób.
- Niestety nie wiem gdzie oni są, powinni być niedługo. O ile im się coś złego nie wydarzyło - powiedział krótko do przywódczyni.

[Nondo]

Obserwowała w całkowitym milczeniu gada przez dłuższą chwilę. Nie ufała mu, prawdę mówiąc. Nie uważała węży za godnych przyjaciół. Były dziwne i ciężkie do przejrzenia. Jednak nie były lwami, więc nie było w tym momencie powodu by interweniować. Nie ona będzie ponosić odpowiedzialność jak coś się jednak stanie. W końcu wycofała się, obserwując Nyeusi i dwójkę lwów. Na pytanie pomachała głowo przecząco. Nie widziała ich w drodze. Machnęła ogonem, zastanawiając się gdzie mogą być. Jednak nie była na bieżąco z ostatnimi wydarzeniami, więc na nic jej to było. - Oby nie... - Wspomniała krótko chrapliwym głosem. Normalne raczej że jednak trochę martwiła się o własną rodzinę.

[Dabin]

Z tej perspektywy miał całkiem przyzwoity widok na zgromadzone lwy. Przesunął się trochę muskając sierść Nataki.
- Trafiłem na niewłaśssciwe issstotki. - Jego podboje nie można było uznać za udane, panny w tych czasach są zbyt wymagające i kapryśne.
Zapewnienie lwicy z dzieciństwa spotkało się z dużym sceptycyzmem, Dabin nie miał im za złe, że mu nie ufają co było ewidentnie widać. Na zaufanie trzeba sobie zapracować. Póki nikt agresywnie do niego nie podchodził, nie dbał o to. Sytuacja była trudniejsza bo z fragmentu rozmowy usłyszał, że brakuje dwóch osób. Zsunął się z drugiej strony przejeżdżając całym cielskiem po grzbiecie lwicy. Czuł się nieproszony w tej chwili.
- Pokręcę sssię. - Szepnął do czarnej i zniknął sunąc na wschód.

[Bjørn]

Nawet Herszt starał się zapewnić mu poczucie komfortu, było to bardzo urocze z strony samic. Posłał w strone przywódcy nikły uśmiech wdzięczności i na tym koniec sprawy węża w lwim stadzie. Wreszcie przeszli do konkretniejszych rzeczy związanych z wypadem, brak dwójki czlonkow Złej na zebraniu faktycznie był niepokojący. Chwilę zastanawiał się czy widział ich ostatnio i doszedł do tego że nie.
- Ja też ich nie widziałem. Młody często znika, a Lyana..może skoczyła na polowanie?- Jak to w obowiązkach lwic bywa, w zasadzie miło byłoby zjeść coś przed wypadem na misję.
- Szukamy ich i odkładamy dzisiejsze plany na inny termin?

[Ari]

Młoda lwica przemierzała cicho step. Wreszcie na swoim. Przez ta cholerną powódź oddaliła się od Złej Ziemi. Ogarnęła wzrokiem zgromadzanie i zwęszyła pobratymców. Większość kojarzyła, oprócz tego gada, ale mniejsza z tym. Interesowała ją głównie jedna osoba.
- Witam wszystkich. Witaj ciociu- mruknęła witając się z Nyeusi. Właściwie była to przyjaciółka babci Ari, ale brązowofutra od zawsze tak ją nazywała. Siadła niedaleko ciotki i wciąż patrząc na zgromadzonych liznęła się po piersi, odświeżając się po podróży.

[Bjørn]

Kontem oka dostrzegł kolejną zgubę, zgube na którą nie czekano w tej chwili. Zebranie przed wyprawą przeistoczyło się w spotkanie rodzinne, cudowne odnalezienia. Nagle Zła Ziemia stała się naprawdę sporym stadem, co więcej była to kolejna samica. Dobrze, bo samców mieli już tu pod dostatkiem.
- Witaj. W takim razie ruszę przodem ku Lwiej Ziemi przeprowadzić zwiad. - Rzucił spojrzenie w stronę Tadji, było ono niemą sugestią że towarzystwo brązowego będzie mile widziane, jego, albo kogoś innego, komu też znudziło się siedzenie i czekanie. Wstał i po prostu ruszył na wschód.

[Ari]

Podniosła głowę patrząc na Bjorna.
- Pójdę z tobą.- zaoferowała ruszając swoje cztery litery. Chciała rzozejrzeć się po powodzi i przy okazji zorientować się co działo się podczas jej nieobecności, choć jej ciało zdecydowanie było za jakimś odpoczynkiem.- Pogadamy jak wrócę.- rzuciła jeszcze tylko do Nyeusi i ruszyła za samcem.Wolała porozmawiać z ciocią na osobności.
z.t