Jezioro lawy

[Mistrz Gry]

Lili patrzyła z ciekawością, ale i lekkim niepokojem jak Vulkana podąża za śladem geparda. Lwica idąc za jego zapachem znalazła szczelinę w ścianie.
- Och, jednak nie zniknął, tylko się schował. - zauważyła kotka. Może to gepard bał się ich.
- To miejsce wydaje mi się znajome... - powiedziała, przechylając łebek. Nie mogła jednak przypomnieć sobie nic więcej.
- Kiedy zaczynamy rytuał? - zapytała. Jeśli miało boleć, wolała mieć to szybko za sobą. Oczekiwanie było jeszcze gorsze.

@Vulkana

[Vulkana]

Vulkana postanowiła przejść przez szczelinę, jednak nim do tego doszło to sprostowała sytuację.
- Daj mi chwilę, Lili, ten gepard może przeszkodzić w rytuale. - Oznajmiła Grzywiasta, a następnie przeszła przez szczelinę kierując się zapachem geparda. Nie wiedziała jeszcze kim to zwierzę jest, czego chce, ani czym może zaskoczyć. Lwica nastawiała się nawet ku najgorszemu. Tylko czy gdyby okazał się zły i chciał walki to ukrywałby się? Tego Vulkana nie wie, lecz ma zamiar dowiedzieć się. Rytuały szamańskie wymagają pewnej dyscypliny, a obecność geparda, który w każdej chwili może przeszkodzić, wcale nie zwiększa szans powodzenia.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Nie wiedziała jak gepard może w tym przeszkodzić, ale tylko skinęła głową.
- Poczekam tutaj - powiedziała i przysiadła na brzegu jeziorka. Zanurzyła łapkę w lawie jakby to była woda. Ciekawie tak jest nie czuć gorąca ani bólu. Z drugiej strony nie czuła także ciepła, które było przyjemne. Tego jej brakowało.

Lwica tymczasem przeszła przez szczelinę. Po kilku krokach znalazła się w dużej grocie oświetlonej wielkim ogniskiem palącym się na kamiennym podwyższeniu na jej środku. Grota wypełniona była głazami różnej wielkości, wokół których piętrzyły się stosy kości. Zapach geparda prowadził wgłąb pomieszczenia. Gdzieś spomiędzy stosów kości słychać było kroki.

@Vulkana

[Vulkana]

Vulkana postanowiła później zbadać sprawę kości. Szamanka wróciła przez szczelinę do Lili, która być może jest kluczem do rozwiązania tajemnicy związanej z gepardem i stosami kości. Czego nie powiedzieć to Grzywiasta skupiła się na rytuale. Najpierw wysunęła pazury i narysowała krąg w centrum którego położyła dynie z wybebeszonym środkiem.
- Wejdź do wnętrza, Lili. - oznajmiła Vulkana, a wokół kręgu narysowała cztery symbole kolejno odpowiadające czterem żywiołom: ogniu, wodzie, ziemi i powietrzu. Narysowała także symbol słonia odpowiadający silnej pamięci, albowiem mówi się, że słonie nigdy nie zapominają.

[Mistrz Gry]

Lili odwróciła się, słysząc, że Vulkana wraca.
- Nie znalazłaś go? - zapytała. Może rzeczywiście gepard się schował albo rozpłynął w powietrzu.
Kotka przychyliła głowę, próbując zrozumieć coś z symboli rysowanych przez szamankę. Podniosła uszy, zaskoczona jej poleceniem. Posłusznie jednak weszła do środka.
- A co to właściwie jest? - zapytała, przyglądając się wnętrzu dyni.

@Vulkana

[Vulkana]

- Takie coś, co posłuży nam za przewodnik. - oznajmiła Vulkana pochłonięta poprawianiem symboli oraz kręgu. Kiedy wszystko było na właściwym miejscu, Grzywiasta przystąpiła do rozpoczęcia rytuału.
- Co by się działo nie wychodzi poza dynie i krąg. - powiedziała Vulkana, po czym rozpoczęła rytuał.
- Przodkowie! Staję przed wami ja, Vulkana, a także Lili, która utraciła pamięć. Proszę was! Pomożcie przywrócić małej kotce pamięć! Na cztery żywioły przyzywam waszą moc. - niemal krzyczała lwica wypowiadając rytualne słowa.
- Ogień, niezwykle dziki i potężny. Woda, nieuchwytna, a także dająca życie. Ziemia po której stąpamy, a także powietrze bez którego nic by nie istniało. - kontynuowała rytuał Vulkana, po czym wlała do wnętrza dyni księżycową wodę, następnie dodała zmieloną werbene i wiciokrzew.
- Przodkowie, proszę! Napełnijcie energią Lili, aby odzyskała pamięć! - zakończyła prośbą szamanka.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Leczenie amnezji jest na drugim poziomie szamaństwa, więc rzucę ci kostką

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
97, 84, 90

Kotka musiała stanąć na tylnych łapach, żeby wyjrzeć zza krawędzi dyni i patrzeć co Vulkana robił wokół niej. Na polecenie szamanki schowała się szybciutko do środka. Lepiej nie wiedzieć co mogłoby się stać gdyby wyszła poza dynię.
Lili zaczęła prychać i parskać kiedy Vulkana polała ją wodą. Nie czuła jej na sobie, ale stare kocie przyzwyczajenia były silniejsze od niej. Uspokoiła się i pozwoliła się jeszcze posypać ziołami. Na dnie dyni pływała teraz kolorowa zupa. Poczuła przez chwilę ciepełko, co bardzo ją zaskoczyła. Nie zauważyła jednak żadnej zmiany jeśli chodzi o wspomnienia. Stanęła na dwie łapki i wyjrzała ponownie z dyni.
- Dalej nic nie pamiętam. Zrobiłam coś źle? - zapytała, kuląc się nieco.
- Może to dlatego, że te ziółka przeze mnie przeleciały? Kiedyś byłam u medyka i dał mi do zjedzenia zioła żebym wyzdrowiała. Może nie działają jak nie mogę ich zjeść? - spytała, mieszając łapką wodę z ziołami.

Możesz spróbować zrobić inny rytuał

[Vulkana]

Vulkana spodziewała się, że rytuał przywrócenia pamięci wykroczy poza kompetencje jej osoby. Wszystko wskazuje na to, że Lili nie odzyska pamięci. Trzeba jej to jakoś przekazać tak, żeby nie zasmuciła się.
- To moja wina. Leczenie amnezji jest czymś, z czym nie miałam do tej pory doświadczenia. Liczyłam, że uda mi się przywrócić Ci pamięć. - oznajmiła nieco smutnym tonem Grzywiasta, po czym zerknęła kątem oka ku narysowanym symbolom. Rytuał się nie udał, to prawda i nie ma tutaj miejsca na dyskusję, ale moc ziół i wody księżycowej wciąż można wykorzystać.
- Spróbujemy czegoś innego. Może jakiś duch widział twoją śmierć. - zaproponowała szamanka, po czym poprawiła symbole przedstawiające żywioły i zmazała symbol słonia łapą.
- O wielcy przodkowie! Klnę się na was byście przybyli tutaj, byście ukazali się i powiedzieli jak zginęła Lili! Wzywam przodka, który widział odebranie żywota! Wzywam świadków Kregu Życia, czy śmierć Lili była z nim w zgodzie! - rozpoczęła rytuał Vulkana, a następnie podzieliła gwieździsty mech na dwie połowy. Jedną zjadła, a drugą wrzuciła do dyni, w której przebywała Lili.

[Mistrz Gry]

Kotka opuściła uszy. Też liczyła na to, że rytuał się powiedzie i będzie to już miała za sobą. Może Przodkom nie w smak była dyniowa zupa z kotką w środku. Tym razem już musiało się udać, cokolwiek to było. Lili usadowiła się na dnie dyni i ponownie zaczęła prychać kiedy szamanka obrzuciła ją mchem.
- Ja wszystko widziałem. - rozległ się głos zza pleców Vulkany. Lili natychmiast wystawiła łebek, żeby zobaczyć kto to mówi. To był młody karakal. I także był duchem, tak jak ona.

@Vulkana

[Vulkana]

Vulkana spojrzała na ducha. Nie była wcale zdziwiona, że jej prośby zostały wysłuchane, dlatego też postanowiła wykorzystać okazję do zdobycia informacji na temat śmierci Lili.
- Jak to się stało, szanowny duchu? - zapytała Vulkana widno karakala.