Królewska Jaskinia

[Ventruma]

-Mam na imię Ventruma. Ale wolę jak mi mówią Ven. Sorki, że tak tu weszłam bez pytania.- Powiedziała.

[Narie]

- Miło mi cię poznać, Ven - odparła i skinęła brązowej lekko głową.
- Nic się nie stało, ale następnym razem lepiej zapukaj. Skoro już tu jesteś, może zechciałabyś pomóc mi w porządkach? To prastara siedziba władców, od dawna nikt tu nie mieszkał.

[Ventruma]

ok, pomogę. Tylko co mam robić?- Ven za dużo w życiu nie sprzątała. Pewnie dla tego, że nie miała miejsca gdzie mogłaby sprzątać. Ale myśli, że da sobie radę z tym zadaniem.

[Narie]

Pyszczek Narie rozpromienił się.
- Dzięki! - rzekła i rozejrzała się po jaskini.
- Może najpierw uprzątniemy pajęczyny? - zaproponowała i nie czakając na odpowiedź zajęła się owym zadaniem.
- Może opowiedziałabyś mi coś więcej o sobie? O ile chcesz, oczywiście - zaproponowała, nie przerywając pracy.

[Ventruma]

Ventruma również zajęła się pajęczynami.- W sumie za ciekawej historii nie mam. Po prostu od dziecka się sama włóczę. Nie mogę znaleźć moich rodziców. Ale już się pogodziłam, że ich nie znajdę.- Powiedziała spokojnym tonem.- Teraz bardziej interesuję mnie fakt, tego co się działo parę dni temu.- Powiedziała po czym wyobraziła sobie te wielkie kły i białe futro tamtej lwicy.

[Narie]

Narie nadstawiła uważniej uszu.
- Parę dni temu? Masz na myśli uroczystość połączenia stad? - zapytała. Coś jednak jej mówiło, że wcale nie o to Ventrumie chodzi.

[Ventruma]

-Nie, mam na myśli porwanie. Albo tak jak podejrzewa Thanatos zabicie..- Ven trochę spuściła głowę jednak dalej sprzątała.

[Narie]

Zaniepokojona lwica przerwała pracę i podeszła do Ven.
- Wiem, że to może być dla ciebie ciężkie, ale mogłabyś mi opowiedzieć, co się stało? Nikt mi nic o żadnym porwaniu nie mówił. - powiedziała cicho i delikatnie przycisnęła bok do boku lwicy, by okazać jej w ten sposób wsparcie.

[Ventruma]

Chodź ze smutkiem Ven opowiedziała tą historię.- Kto jeszcze nie byłam w tym stadzie poszła do Tiba, aby tu dojść... Tib był zajęty więc poszłam na chwilę na spacer. Zobaczyłam wtedy lwa w naszym wieku. Wyglądał jak lwioziemca ale miał czarną grzywę. Widziałam już go kiedyś ale nie miałam okazji się zapoznać, więc teraz do niego podeszłam... naglę obok zobaczyłam białą lwicę. Powiedziała, żeby mnie zabił. Pomyślałam, że współpracują, ale jakoś tego nie było widać, bo on wyraźnie mi przekazał, żebym uciekała. To uciekłam... a on tam został. Więc szybko wezwałam Tiba, ale jak tam przyszliśmy już ich nie było.. chciałam iść po ich śladach, ale Tib powiedział, że to nie bezpieczne..- Ven wszystko to sobie wyobrażała.- Gdybym tam się nie pojawiła nic takiego by się nie stało..

[Narie]

- To nie twoja wina. Dobrze zrobiłaś, że za nimi nie poszłaś. Nie sądzę, byś sama zdołała go uratować, a mogłoby się to źle dla ciebie skończyć - powiedziała łagodnie. Przycisnęła mocniej bok do boku lwicy i delikatnie, bardzo delikatnie przeciągnęła językiem po jej policzku.
- Widzieliście tam krew albo jakiekolwiek inne ślady walki? Jeśli nie, to myślę, że tamten lew nadal żyje. Nie sądzę, by komukolwiek chciało się go porywać tylko po to, by potem zabić - miała nadzieję, że w ten sposób pocieszy lwicę, choć sama czuła się nie najlepiej. Ledwo zaczęła rządzić a tu już coś takiego...
- Wiesz może, jak się nazywali? Może Tib mówił o tej sytuacji coś więcej?