Stary baobab

[Araknos]

Spojrzałem błagalnie na lwicę. Jedna trzymała się blisko mojego gardła a druga orała pazurami po moim ciele. Zacisnąłem zęby z bólu. Mój los leży w łapach szympansa.
- Królowo...
Wykrztusiłem przez zaciśnięte zęby i spróbowałem zasłonić łapą orane pazurami miejsce ciała dla zminimalizowania przyjętych obrażeń.
- Błagam litości... To... Tylko głupia pyskówka... Wybacz...
Wydałem z siebie.
- Zapłacę za szkody... Mam... Przestań proszę...
Wyciągnąłem wolną łapą średniej wielkości skórzany opatrunek i podsunąłem lwicy, którą obrażałem. Podsuwam opatrunek w ramach przeprosin i wykupienia się.


//-1 średni opatrunek jeśli Lyanna go weźmie

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

1. Lyanna dla Araknosa: 37% na ranę ciężką, 8% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
90

obrażenia 2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
2

2. Nuzira dla Araknosa: 35% na ranę ciężką, 7% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
42

obrażenia 2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
3

Ogień nieco przygasł gdy małpa zaczęła zasypywać go ziemią. W tym czasie Lyanna wciąż wbijała pazury w skórę Araknosa pogłębiając rany. Także Nuzira czekała z wbitymi ostrzami na ruch hieny. Ten jednak nie podejmował żadnego ruchu żeby się bronić, tylko wciąż skulony pozwalał lwicom trzymać go przy ziemi i znosił zadawany mu ból.

Araknos -9 HP

[Lyanna]

Ogień dalej płonął, szympans mimo ciężkiej pracy w gaszeni pożaru nie zdołał się jeszcze pozbyć problemu, a to oznaczało tylko tyle, że hienkowy towarzysz oberwie ponowną serię ciosów. Tym jednak razem Lyanna postanowiła pójść o krok dalej, chwytając jedną z jego kończyn w paszczę. Zamierzała ją jak najmocniej uszkodzić i pogruchotać kości, dobrze byłoby gdyby przy okazji naderwała jakieś kluczowe mięśnie lub nacięła tętnice. Z paniami Szkarłatnymi nie było żartów, małpa musiała przyśpieszyć. Jasna nadal mocno trzymała hienę w objęciu pełnym pazurów, więc jeśli będzie chciał im uciec, ucierpi jeszcze mocniej.
Opatrunek który jej dał pchnęła tylną kończyną za siebie, weźmie go po wszystkim.

[Nuzira]

Niestety małpie się jakoś nie śpieszyło, przez co Lyanna postanowiła działać i zabrała się za łapę hieny, która już i tak była ładnie podrapana. Zdecydowanie brązowa wolałaby go po prostu zabić, choć z drugiej strony tortury były kuszące, śmierć byłaby niczym nagroda, szybka i bezbolesna a miał cierpieć za swe czyny. Prychnęła jeszcze słysząc żałosne błagania ofiary. -Oj zapłacisz, ale nie tym.- machnęła ogonami, po czym przekrzywiła łeb, zastanawiając się czego by go pozbyć... ucho, może oko, albo ogon... nie. Skoro mówił że to były tylko pyskówki, widocznie chodziło o za długi język wobec jej królowej, więc właśnie to zamierzała zaatakować. Rozdziawiła jego paszczę i choć nie było to najprzyjemniejsze nie tylko dla niego jak i dla niej, chwyciła jego jęzor łapą, wyciągnęła z pyska by po chwili wgryźć się tak, by go wyrwać. Wystarczy tego biadolenia.

[Araknos]

Od razu wyczułem co ma na myśli dwuogonowa lwica. Nie dam sobie odgryźć języka, a skoro nie przyjęły wykupienia pozostaje liczyć na szympansa, który mnie stąd wyciągnie. Zacisnąłem mocno pysk i spróbowałem go schować między dwie tylne łapy, zwijając się w ten sposób aby mi nie rozwarła paszczy. Boję się jak cholera to i stało się oczywiste, że zeszczałem się i zesrałem ze strachu. Dosłownie. Odór moich szczyn i fekalii może zniechęci lwice. Mam jeszcze wyobraźnię, wydając odgłosy bólu jestem umysłem w zupełnie innym miejscu. Gdzieś nad wielką wodą i zachodem słońca. Gdzieś tam, gdzie nie wydaję odgłosów bólu i nie czekam aż szympans ugasi ogień a lwice przestaną mnie torturować.

[Mistrz Gry]

Mafundi widział, że lwice nie mają litości dla Araknosa. Czuł więc motywację, by przyspieszyć z akcją przeciwpożarową. Skoro ogień był już zasypany ziemią, chwycił w łapy skórę i przy jej pomocy, niczym kocem gaśniczym, zaczął tłumić płomienie.
- Panie, puśćcie go, przecież już gaśnie! - zawołał błagalnie.

► Pokaż Spoiler

1. Rana Lyanny dla Araknosa 37% na ciężką, 8% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
32

obrażenia 10+

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
4

2. Krzepa Nuziry vs krzepa Araknosa
Nuzira(50)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
32, 30, 12

Araknos(30)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
15, 5, 25

3 sukcesy Nuziry, ciężkie obrażenia 10+

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
1

Lwice nie odpuszczały hienie, mimo że ta prosiła o łaskę. Szczęki królowej zacisnęły się na łapie Araknosa, wbijając się w kość. Nuzira z kolei silnym ruchem chwyciła jego głowę i rozwarła jego pysk. Wyciągnęła język hieny i wgryzła się z całej siły, odrywając kawałek tkanki.


Araknos -25 HP

[Lyanna]

Cóż można więcej rzec, małpa nadal nie dogasiła ognia do samego końca, jej krzyk na nic był w momencie, w którym trzymająca ciało hieny lwica wgryzła się w jego kończynę. Nie miała jak mu odpowiedzieć, ale polecenie dostał jasne - ugaś ogień. Szkarłatna zamierzała zacisnąć szczęki jeszcze bardziej, by kość do której dotarła w odpowiedni sposób uszkodzić i doprowadzić do jej skruszenia bądź złamania, a każda próba wyrwania się może spowodować znaczne zdarcie z ciała Araknosa jego tkanek. Kuzynka też doskonale sobie radziła, tego im obu bardzo brakowało.

[Mistrz Gry]

Skóra sprawiła się w swej roli i płomienie powoli się zmniejszały. Mafundi utorował sobie drogę do garnka, w którym wcześniej gotował wiklinę i z ulgą stwierdził, że wciąż jest w nim jeszcze woda. Wrzątek, ale zawsze. Nie zważając, że chwyta gołymi łapami rozgrzany w płomieniach gar, małpiszon chlusnął wodą w centrum pożaru dogaszając płomienie. Następnie pospiesznie wrócił do zasypywania żaru piaskiem by nie rozpalił się ponownie.
- Zgaszone! Puśćcie go teraz! - wołał w zadyszce, sypiąc ziemię do wnętrza drzewa, które wreszcie przestało się palić. Całe szczęście, że pożar nie trwał długo, inaczej nie poszłoby tak łatwo.

[Araknos]

Tortury lwiic i zadane rany wprawiły mnie w pół przytomność. Nie do końca wiedzialem co się ze mną dzieje oraz do czego jeszcze posuną się sadystyki. Zawieszony między światem fikcji i prawdy, zachodem słońca nad wielką wodą a obecną sytuacją wydawałem z siebie bezwarunkowe dźwięki sygnalizujące ból z cierpieniem. Niektóre z nich mogą być niezrozumiałe dla obu lwic. W międzyczasie poruszałem nieskoordynowanie wolną łapą wbrew swojej woli. Gdzieś z oka spłynęła łza.

[Nuzira]

Możliwe że i się domyślił, skoro taki był pyskaty to nie byłoby to dziwne, jednakże dzięki swej sile to brązowa triumfowała a co najważniejsze, nie zamierzała poprzestać. Odgryzła kawałek tkanki, który wypluła w stronę powolnej małpy i ponownie ugryzła, miała zamiar pozbawić go całego języka albo choć części, tak by już nigdy nic sensownego nie powiedział. Jeśli się jej to udało, wypluła znów kawał pod nogi małpy i warknęła w jego stronę. -Ciebie też go pozbawić?- namolny dwunóg nic tylko błagał o życie swego kompana, jednakże to nie zależało od niego a królowej. Powinien się raczej martwić o własne życie, gdyż hiena była raczej na straconej pozycji.