Wyspa Matki /miejsce wyjątkowe/

[Praojciec]

Najmniejsza z wysp położonych na Szmaragdowym Jeziorze owiana jest przekazywaną od pokoleń legendą. Opowiadana przy świetle gwiazd przez szamanów opowieść mówi o starożytnej Pramatce, która niegdyś zamieszkiwała ten skrawek lądu. Ociekająca kwieciem, nawet w porze suchej, wysepka była miejscem, gdzie wypoczywała w przerwach między tworzeniem kolejnych elementów świata. To właśnie w tym miejscu rozpoczął się Krąg Życia, kiedy pierwsze ryby wpłynęły w szmaragdową taflę, a pierwsze ptaki wzbiły się z przestworza. Mimo że nikt nie wie, dlaczego Pramatka opuściła to miejsce, po dziś dzień można natknąć się na ślady jej obecności. Wysokie, pionowe skały porośnięte kwitnącym bluszczem stanowiły baldachim nad jej łożem wyłożonym wonnymi ziołami, a odnajdowane czasem na dnie jeziora błyszczące kamienie są pozostałością jej biżuterii. A przynajmniej tak mówi legenda.
Miejsce wyjątkowe
O cokolwiek poprosić matkę, twoja prośba może się spełnić. Nie zawsze jednak w ten sposób, jakiego się spodziewasz.

[Assurbani]

Assurbani, wpatrzony w te wysokie, pionowe skały, przesycone legendą Pramatki, poczuł się małą częścią czegoś znacznie większego. W tym magicznym miejscu, gdzie legenda splatała się z rzeczywistością, czuł się jednocześnie skromnym obserwatorem i uczestnikiem tajemniczej historii.
Wysoka trawa delikatnie się uginająca pod jego łapami, jakby ta wyspa żyła własnym życiem, przypominała mu o długiej historii, która ją otacza. Kwitnący bluszcz owijający się wokół skał dodawał otoczeniu nieziemskiego uroku. Zdawało się, że każdy liść, każda kwiatowa gracja jest tu zanurzona w magii, która niegdyś emanowała od samej Pramatki.
Spojrzał na szmaragdową taflę jeziora, odbijającą błyski światła księżyca. W tym cichym miejscu, gdzie Krąg Życia miał swój początek, Assurbani czuł, jak energia przeszłości i teraźniejszości splata się w jedno. Czuł, jakby miał tu ważną rolę do odegrania, jakby Matka sama skierowała go na tę wyspę.
Słysząc szelest delikatnie kołysanych gałęzi, rozległ się wiatr niosący zapach wonnych ziół. Chociaż nie widział Pramatki, to w tych natury darach czuł jej obecność. Kamienie błyszczące na dnie jeziora wydawały się migotać, jakby same przywoływały wspomnienie biżuterii Pramatki.
Assurbani postanowił w tej chwili założyć, że wiedza i tajemnice tego miejsca mogą pomóc mu w spełnieniu swojego pragnienia spotkania z Bluu. Bez względu na to, czy to faktycznie działało, czy też było jedynie dziełem wyobraźni, czuł się zaintrygowany i gotów podjąć wszelkie wyzwania, jakie Szmaragdowa Wyspa mu postawi.Assurbani, stojąc na tej tajemniczej wyspie, czuł się otoczony magią i duchem przeszłości. Wokoło niego unosiły się opowieści o Pramatce, a skrzypienie gałęzi dodawało temu miejscu niepowtarzalnego klimatu. Jego wnętrze było napełnione nie tylko chłodem cienia drzewa, ale także głębokim spokojem.
Stojąc samotnie, Assurbani skierował wzrok ku horyzontowi, gdzie fala Szmaragdowego Jeziora łagodnie odbijała promienie słońca. W jego wnętrzu tliła się nadzieja, że Matka Przyroda wysłucha jego próśb i pozwoli mu spotkać się z Blu. Nie był pewien, dlaczego tak bardzo pragnął tego spotkania, ale coś w nim podpowiadało, że to ważne.
Odegrał w myślach, jak mogłaby brzmieć jego prośba do Matki:
"-O wielka Pramatko, czuję, że ta wyspa skrywa w sobie tajemnicę spełniania życzeń. Pragnę spotkać Bluu, samicę, którą widziałem już niestety jako ducha. Nie rozumiem w pełni dlaczego, ale coś we mnie mówi, że to spotkanie, w którym fizycznie będę mógł ją czuć zmieni moje oblicze. Chciałbym, abyśmy mogli spotkać się ad personam, bez roli ducha. Mogę nie mieć wiele do zaoferowania, ale oddaję Ci to, co mam, moje serce, mój honor, moją dozgonną służbę ku tobie i działanie na dobro Kręgu Życia, strzec twych praw i praw lwów. Błagam Cię, Matko, pozwól mi doświadczyć tego spotkania i spraw, by nasze drogi się skrzyżowały.-"
Wysławszy w myślach te słowa, Assurbani zanurzył się w ciszy, czekając na jakikolwiek znak. Jego serce biło szybciej, a odczucia mieszały się z ekscytacją i niepewnością. Był gotów na to, co przyniesie los, ufając, że Pramatka wysłucha jego modlitwy.
@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

O mój synu, usiądź przy mnie,
powiedz mamie czego pragniesz.
Ja pamiętam o swych dzieciach,
O co prosisz, będzie dane.

Miłość przetrwa czy przeminie?
Serca nigdy nie odgadniesz.
Na jej skrzydłach będziesz leciał,
Dotrzesz do swej ukochanej

Chcesz odnaleźć ją na ziemi,
Choć jej dusza jest przy Ojcu.
Nie zapomnij, że Krąg Życia,
musi wciąż się toczyć naprzód.

Idź za wskazówkami mymi,
I będziecie razem w końcu.
Długa droga do przebycia,
A po niej najlepsza z nagród.

Wejdź do wody, sięgnij na dno,
Tam gdzie błyszczą me klejnoty.
Tam się kryje, choć strzaskana,
Mapa, która doń prowadzi.

Lecz pamiętaj, synu, jedno,
Abyś ty się, z tej tęsknoty,
Nie stał zabawką szamana.
Słuchaj co ci mama radzi.