Plaża

[Kayaba]

Odpoczywał spokojnie na plaży, aż w pewnym momencie poczuł obcą woń. Od razu rozpoznał że to samica, co więcej zapach się zbliżał. Postanowił się nie ruszać i nasłuchiwać, czy ten ktoś będzie się podkradał z niecnymi zamiarami, lecz kroki były równomierne, wręcz pewne siebie. "Więc to raczej nie wróg" pomyślał, zaczął się zastanawiać czy może przypadkiem nie wszedł na czyjeś terytorium, lecz w takim wypadku zagadką jest czemu jeszcze go nie zaatakowano. Lwica stanęła niedaleko i usłyszał chrząknięcie sygnalizujące chęć zwrócenia uwagi. Wstał i odwrócił się, przyglądając się jej uważnie. Zauważył, że to jego rówieśniczka. Przyciągała wzrok brązowego, lecz najbardziej spodobały mu się jej oczy, bardzo jasne, wręcz blade. Nie dało się przeoczyć, iż go kokietowała. Zastanawiał się czemu, skoro go nie znała, ani nie był umięśniony jak inne lwy. Coś sprawiało że wydawała się być godna zaufania, ale nadal w głowie krążyła mu delikatna myśl że to może być jakiegoś rodzaju fortel. Nieśpiesznie ruszył w jej stronę by obejść ją dokładnie dookoła, subtelnie musnąć ją ogonem pod koniec, niby przypadkiem i obserwować jej reakcję. Usiadł na przeciwko niej i uśmiechnął się łobuzersko.

[Lyanna]

Zaskoczyło ją to, że nie odezwał się do niej jako pierwszy, a w dodatku zdawał się nie być świadomym tego, gdzie się znajduje i z kim ma przyjemność. W każdym razie dała się mu obejść, nie spuszczając z niego wzroku. Czuła jego intensywną woń, tak bardzo samczą i pociągającą iż zapomniała o ostrożności i wszelkich granicach ufności obcym.
Poczuła dotyk jego ogona, a ciało obiegła fala dreszczy, lwica mimowolnie zamruczała. Siadł jej naprzeciw, a ona nadal wlepiała w niego swoje ślepia zainteresowana. Jego uśmiech bardzo ją zaintrygował, warknęła w odpowiedzi w jego stronę w zaczepnym charakterze.

[Kayaba]

Z zadowoleniem usłyszał jej reakcję na dotknięcie ogonem. Jako, że widział duże zaintrygowanie w jej oczach, postanowił ją dodatkowo zaskoczyć nietypowym przywitaniem. Przypomniał sobie, że chwilę wcześniej przeszukując plażę znalazł coś niezwykłego. Wstał, wrócił do miejsca w którym leżał, a potem z powrotem do niej i położył u jej łap piękną blado-błękitną muszlę.
- Proszę, pasuje Ci do oczu. - powiedział. Był niezmiernie ciekaw co teraz zrobi.

[Lyanna]

Stała nadal w tym samym miejscu wodząc spojrzeniem za przemieszczającą się czekoladą płci męskiej ozdobioną w czekoladową grzywę. Przyniósł jej podarek i mimo iż wydawało jej się to być żałosne i nie na miejscu, przyjęła zadowolona prezent zagarniając go łapą bliżej siebie. Położyła się na brzuchu i dotknęła muszelki nosem. Stwierdził, że pasuje jej do oczu... uśmiechnęła się zalotnie i pokiwała ogonem na boki.
- Każdej napotkanej lwicy dajesz upominki? - zapytała zadziornie ukazując kiełki.

[Kayaba]

Teraz miał już pewność, mimo że podejrzewał to od początku. Położył się naprzeciwko i z lekkim uśmiechem zaczął:
- Ty nie jesteś pierwszą lepszą lwicą, prawda? - zapytał wprost.
- Twój ton, krok, władcze oko, postawa... już po tym wywnioskowałem że jesteś kimś ważnym. - kontynuował nie czekając na odpowiedź...
- A Twoje pytanie tylko świadczy o tym że nie chcesz byle czego, co sprawia że tym bardziej zasługujesz na ten prezent, mimo że w pierwszej chwili myślałem że go nie przyjmiesz. - dobierał ostrożnie słowa nie chcąc urazić urodziwej lwicy.
- Następnym razem postaram się o prezent godny Twej osoby, teraz jeśli masz ochotę możemy chwilę odpocząć i się poznać. Musisz być zmęczona po polowaniu. - uśmiechnął się tajemniczo.

[Lyanna]

Spostrzegawczością bardzo pozytywnie ją zaskoczył, a to już potwierdzało, że mimo braku waloru jakim była siła fizyczna posiadał sprawny umysł. Szkarłatna chciała odpowiedzieć na pierwsze pytanie, które jak się okazało było tylko retoryczne. W normalnych warunkach zapewne nie przyjęłaby prezentu, bo nie zależało jej na nim aż tak bardzo jak mogłoby się samcowi wydawać. Ona w gruncie rzeczy nigdy nie uważała się za kogoś specjalnego, więc i oczekiwań nie miała wcale wygórowanych, lecz w pewien sposób zaczynała poznawać swoją wartość.
- Skąd wiesz, że polowałam? - zaczęła - Lyanna, królowa Szkarłatnych Grzyw. - wyciągnęła w jego stronę łapę i przedstawiła się, w końcu nie wypada rozmawiać do siebie na "ej ty" zwłaszcza jeśli chce się kogoś przekabacić na stronę swojego stada.

[Kayaba]

W jednym momencie przeszły mu przez głowę 3 myśli.
Królowa? Podejrzewał że ktoś wysoko postawiony ale nie że aż tak. Albo miał wyjątkowe szczęście albo wyjątkowego pecha, jednak patrząc na to co mu pozwoliła do tej pory wyglądało na to, że nie zamierza go ukarać za przebywanie na jej terytorium. To dodało mu pewności siebie ale na wszelki wypadek uznał że chyba warto przeprosić, najście bez zapowiedzi nigdzie nie jest raczej mile widziane.
Z drugiej strony to może jest nowa szansa na dom i szczęśliwe życie, ale czy to na pewno aby takie proste? Dawno już się uwolnił od przeszłości i szukał nowego miejsca w którym mógłby się ustatkować. Może to jest uśmiech losu o którym zawsze śnił, a jeśli tak... to los miał wyjątkowo ładny uśmiech.
Trzecia myśl nie dawała mu spokoju, nie jest ani wyjątkowo umięśniony, ani nie wsławił się żadnymi czynami. Był zasadniczo nikim, a jednak... Był pewien tego co widział, królowa kokietowała z nim od samego początku. Więc nasuwa się pytanie, dlaczego?
Miał nadzieję poznać odpowiedzi na te nurtujące go kwestie wkrótce. Jednak w międzyczasie zdał sobie sprawę że zastygł na sekundę, nie chcąc stać jak słup soli wstał sprawnie. Delikatnie podał łapę Lyannie i ukłonił się nisko okazując szacunek.
- Kayaba, samotnik. Proszę wybaczyć że wtargnąłem prawdopodobnie na Twój teren Królowo, nie jestem dobrze zorientowany w tej okolicy, dopiero co tu przybyłem po długiej wędrówce.
Podniósł spokojnie głowę puszczając uścisk.
- Pytałaś skąd wiem że polowałaś, masz jeszcze trochę posoki w kąciku ust. - powiedział to z miłym uśmiechem i wyciągnął łapę wskazując na lewy skraj warg.

[Lyanna]

Chwilowe zawieszenie czekoladowego kawalera ją rozbawiło. Zastrzygła prawym uchem i zamaszyście przecięła powietrze ogonem niczym szablą. Wtem on odwzajemnił jej powitalny gest, jednocześnie uspokajając stojące gdzieś w otchłani umysłu obawy, że może okazać się zwykłym wędrownym zbójem lub przynętą takowego. Jednak nic z tych rzeczy na szczęście zarówno dla grzywiastego jak i samej lwicy, która w pojedynku dwóch na jednego mogłaby mieć niemały problem.
Wysłuchała Kayaby do końca, nie przerywając mu póki co. Gdy jednak lew skończył posłała mu zadziorne spojrzenie, oblizując swoje wargi jęzorem. Faktycznie mogła przeoczyć kilka kropli podczas kąpieli, ale nie ważne problem już znikł.
- Ewidentnie na niego wkroczyłeś. - rzuciła twardo, podchodząc o krok bliżej - I śmiem mieć pewność, że zostaniesz tu na wiele dłużej niżeli miałeś zamiar. W każdym razie aż do śmierci. - uśmiechnęła się złowieszczo.

[Kayaba]

Czy zamierza go zaatakować? Rozważał to jako możliwą opcję, ale uznał że to żart albo sprawdzian. Przezorny zawsze ubezpieczony, nie ruszył się nawet o milimetr ale bardzo uważnie zaczął się przyglądać lwicy gdyby coś miało pójść nie tak.
Uśmiechnął się i jak gdyby nigdy nic zapytał:
- Jednego czego możemy być pewni to śmierci, a gdybyś chciała mnie zabić to zrobiłabyś to już jakiś czas temu gdy odpoczywałem.
- Nie chcesz mnie również wypędzić, a więc obstawiam że jestem dla Ciebie potencjalnym kandydatem na członka stada, popraw mnie jeśli się mylę.

[Lyanna]

O dziwo samiec przyniósł jej kolejne zaskoczenie w pozytywnym znaczeniu. Wydźwięk jego rozumu zdawał się być już na tyle odpowiedni, że nie musiała myśleć na tę chwilę o pozbawieniu go życia teraz i w tym miejscu. Chociaż nie spodobało jej się do końca to, że dość łatwo przewidywał jej działania, to mimo to nie robiła nic, by zmienić swoje działanie.
- Tutaj możesz się mylić. - zastrzygła uchem - Nie opuścisz terenów żywy, owszem. Dlatego radziłabym ci się stać jednym z członków mojej grupy. - rzekła stanowczym tonem, omiatając go nadal zalotnym spojrzeniem - Ale... musisz udowodnić, że jesteś tego godzien. Czasami więcej pożytku przynieść może twoja śmierć. Z skóry można zrobić ciekawe rzeczy... Właściwie nie mam też jeszcze swojego króla, więc możliwości osiągnięcia czegoś więcej są na wyciągnięcie łapy. - podeszła i otarła się o jego bok.