Iglicowisko

[Mistrz Gry]

Test ducha

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
31, 29, 94

2 sukcesy

- A kto powiedział że masz wybór? - duch roześmiał się złowrogo, a po kamieniach piętrzących się wokół Anika powędrowały iskry. Mgła lepiła się do futra szamana i wypełniała jego płuca nieznanymi zapachami.
- Co chcesz osiągnąć swoimi piosenkami? - zakpił, lecz nim minął drugi wers zaklęcia, uśmiech widma zrzedł a wraz z nim powietrze zastygło w bezruchu. Duch na krótką chwilę został unieruchomiony, a jego oczy pełne były złości. Gdyby Anik choć chwilę się zawahał i nie uciekł zanim zjawa wróci do swych sił, jego przyszłością byłby legion duchów.

[Anik]

Nie tracąc więcej czasu rzucił się do ucieczki gdy tylko zjawa znieruchomiała, w biegu wciąż powtarzając swoją pieśń, tak długo, aż nie zostawił za sobą złowrogich czarnych formacji.

Cholerny upiór. Anik poprzysiągł sobie, ze jeszcze kiedyś tu wróci i zdobędzie jego moc na własność.


zt.

[Newton]

Przez całą drogę stąpał ostrożnie, stawiając regularne, spokojne kroki. Nie chciał żeby choć przez moment Mane podejrzewał go o chęć ucieczki. Podczas marszu miał okazję przyjrzeć się lwu, który stał się jego... właściwym określeniem był chyba właściciel.
- To tutaj. - powiedział, zatrzymując się przed lasem iglic. Skulił się od razu, bojąc się, że Mane będzie niezadowolony z tego miejsca.
- Łatwo się tutaj schować. A pobliżu jest wiele szczelin i jaskiń. W nich spędziłem ostatnie miesiące. W grotach pod skałami są zbiorniki wody. Niedaleko płynie też rzeka, ale woda w niej jest... dziwna. - próbował zareklamować swoje mieszkaniu nowemu panu, ale chyba nie szło mu za dobrze.

@Mane @Xantria

[Mane]

Szedłem za lwem, przyglądając się w większym stopniu jemu, w mniejszym mijanej okolicy, aż dotarliśmy do miejsca, które przez niego zostało określone… jako docelowe. Wtedy podniosłem wyżej łeb i zacząłem się rozglądać dookoła. Nie było to chyba to, co sobie wyobrażałem… ale z drugiej strony sam chyba nie wiedziałem, czego się spodziewałem. Miejsce… jak miejsce.
- A co to niby jest… te dziwne? Skąd się wzięły? – dopytywałem, przyglądając się… czemuś dziwnemu. Jakby takim… szpilkom. Nie wyglądało na łatwe do przebycia, chociaż jak się przypatrzyłem bliżej, to dało się w niektórych miejscach dostrzec jakieś ścieżki, jakby wytyczone poprzez pole szpilek.
- To całe… szpilkowisko, jeżowisko to ma jakąś nazwę czy coś? – zainteresowałem się - Nikogo tutaj nie ma? Co tutaj było wcześniej? Należało to do któregoś stada w dawnych dniach? – dopytywałem, licząc na więcej informacji. Nie do końca byłem zadowolony z tego miejsca, chociaż prawdę mówiąc nie znałem lepszego. Może nie było takie złe? Woda niby była, a las szpilek utrudniał przebycie terenu.
- To w ogóle szpilki czy kolce? – zastanawiałem się na głos, jednocześnie rozważając, czy to miejsce jest dobre, przynajmniej tymczasowo, do czasu znalezienia jakiegoś lepszego.

@Xantria

[Xantria]

Nie widziała ich, podążała ich tropem powoli, nie śpiesząc się. Oni również nigdzie nie gnali więc tym bardziej pośpiech i nadmierna utrata energii nie była wskazana. Machnęła ogonem i zatrzymała się na moment widząc w oddali czarne kolce wyrastające z ziemi ku niebu. Dziwny widok wywołujący zapewne uczucie niepokoju i dreszcze ale po niej spłynęło to jak po kaczce woda. Będzie łatwiej się ukryć i śledzić ich.

[Newton]

- Nie wiem proszę pana, już tu były. - odpowiedział, licząc że Mane nie rozdrażni się tą odpowiedzią.
- Z tego co wiem, nazywa się Iglicowisko. Nikogo tutaj nie ma, a przynajmniej nie widziałem. Jest tu obok duża jaskinia, która wygląda jakby ktoś w niej wcześniej mieszkał. Ale poza tym jest pusto. W tej części gór nie było żadnego stada, dlatego tu się ukryłem. Mieszkali bardziej na północ. - jego informacje o Złej Ziemi były znikome, ale wydawało mu się, że zajmowali tylko część gór. Był tylko pewny, że nie było ich tu teraz.
- Nie wiem proszę pana, ale są bardzo ostre.

[Mane]

Hmm, lew nic nie wiedział o pochodzeniu tego miejsca? Dziwne, spodziewałem się po nim… no trochę większej wiedzy. Skoro tutaj był, skoro to miejsce być może znał z przeszłości, to powinien jednak coś więcej wiedzieć. Za to nazwa mi się zdecydowanie nie podobała.
- Iglicowisko? Bardzo… głupia nazwa. Szpilkowisko brzmiałoby lepiej. Albo Kolcowisko? Jeżowisko? – zastanawiałem się dalej – A może Skałoszklana Ostrogrzęda – zaproponowałem, zastanawiając się nad tym dalej. Cóż, najważniejsze, że było tutaj pusto, więc może i było to dobre miejsce?
- Nie widziałeś tutaj żadnych lwów ani innych zwierząt? – upewniłem się.
- A badałeś ile jest dojść w to miejsce? Czy po tych ścieżkach da się przejść na drugą stronę i dojść tutaj z całkiem innego kierunku? – dopytywałem.

[Newton]

Wyprostował się nieco, skoro na razie nie czekały go razy za przyprowadzenie w to miejsce.
- Tak, proszę pana. Skało...grzęda. - to brzmiało niemal jak w obcym języku. Ale zapewne jego właściciel mógł nazywać tereny jak tylko chciał.
- Nie widziałem nikogo. Nawet zwierzyny jest tu niedużo. - odpowiedział.
- Z tej jaskini, o której mówiłem, jest przejście tunelami w głąb góry. Ale nie wiem jak daleko prowadzi. Są też szczeliny. Ale nie sądzę, żeby ktoś mógł tamtędy przejść. Te tunele chyba są nawiedzone. - pewnie zabrzmiało to głupio, ale nie wiedział jak inaczej wytłumaczyć, że po wejściu tam włosy same stają dęba.

[Xantria]

Dogoniła ich, widziała majaczące dwa punkty na horyzoncie. Postanowiła, że szerszym łukiem obchodząc teren wlezie między wystające kolce by jej nie spostrzegli. Tak też uczyniła, i zaraz tego pożałowała bo tutejsze głazy były ostre i trzeba było uważać na każdy krok. A ona była niczym słoń w składzie porcelany, masywna i niezdarna. Nadepnęła opuszkami łapy na jakąś bardziej ostrą cześć i z gardła wydobył się głęboki warkot, który donośnie poniósł się echem.

[Mane]

Spiorunowałem go wzrokiem, gdy on nie był w stanie powtórzyć nazwy, którą użyłem.
- Skałoszklana Ostrogrzęda – powiedziałem to jeszcze raz, tonem zdradzającym zniecierpliwienie. I skinąłem mu głową, gdy potwierdził, że nikogo tutaj nie widział. Słuchałem kolejnych informacji, które mi podawał. Musiałem przyznać, że całkiem dobre rozpoznanie zebrał. Aż podejrzanie dobre. Ale chyba nie ośmieliłby się tych rzeczy wymyślać na poczekaniu? Chociaż to o nawiedzeniu, to chyba wymyślił. By z jakichś powodów odwrócić moją uwagę od reszty wypowiadanego zdania? Nagle, niczym echo jego słów, usłyszałem jakby warkot… którego źródła nie byłem w stanie namierzyć, bo przez te wszystkie szpile czy tam kolce, dźwięk dobiegał ze wszystkich stron jednocześnie, odbijając się, uniemożliwiając namierzenia jego źródła. Ale na pewno nie było to echo moich czy jego słów.
- Czy to… słyszałeś? – spytałem. Może dlatego wspomniał o nawiedzonych miejscach, by mi wmówić, że to były duchy? Ale… ale to nie były duchy. Czyżby mój nowy niewolnik mnie okłamał i nie był sam? Czyżby zaprowadził mnie w miejsce, gdzie jego koledzy nieudolnie się na mnie czaili? Przejechałem wzrokiem po okolicy, ale nikogo nie widziałem.
- Zapomniałeś mi coś powiedzieć? – spytałem go jadowitym tonem. Chyba powinien mieć świadomość, że nawet jeśli jego sojusznicy skądś wypadną, to mogę zdążyć go zabić, nim tamci dobiegną. Miałem więc niejako zakładnika, chociaż mogłem się spodziewać, że nawet jeśli jego pomocnicy się gdzieś czaili, to by twierdzili, że się nie znają.
- Kto tutaj jest? – spytałem się go.