Iglicowisko

[Xantria]

Szła za lwicą bez słowa wykonując czyste polecenia.No i wszystko szlag trafił bo ich dostrzegli i z zaczynali uciekać aż się za nimi kurzyło. Xan ruszyła za Vesperą na jej polecenie starając się biec szlakiem przetartym przez nią. Bo oczywiście ten biały kloc w biegu nie zauważyłby zbytnio przeszkód. Ona była taranem. Stąd brązowa biegła pierwsza dając tym samym znać, że tern przed nimi jest zdatny do przejścia. Kwestia teraz tego czy ich dogonią, czy wezmą na wytrzymałość a może, któryś się poślizgnie lub pokaleczy za mocno.

[Vespera]

Vespera dopuszczała dwie możliwości. Albo nieznajomi rzucą się do ucieczki, albo będą chcieli walczyć. Jednakże nie spodziewała się tak wczesnego dostrzeżenia. Gdyby udało im się zbliżyć bardziej zanim tamci zaczęli uciekać byłaby jeszcze szansa ich dogonić. Jednakże cały plan szlag trafił, bowiem ten starszy zauważył je zanim jeszcze na dobre się rozpędziły i zarządził odwrót. Vespera zaklęła szpetnie pod nosem, widząc jak spieprzają aż się kurzy. Cholerni tchórze.
Kiedy zorientowała się, że raczej już ich nie dogoni zaczęła powoli zwalniać, przechodząc do truchtu, następnie do marszu, a potem po prostu się zatrzymała, czekając aż przyjaciółka do niej dołączy.
- Bez sensu za nimi biegać. Prędzej, czy później i tak się zmęczą i gdzieś zatrzymają, a wytropienie ich to raczej nie problem - powiedziała, patrząc wymownie na oczywiste ślady pozostawione przez uciekającą dwójkę. Po co tracić teraz energię, skoro tamci mieli znaczącą przewagę. Lepiej zrobią, jeśli uśpią ich czujność. Tak samo, jak miała to w zwyczaju czynić zwierzyna łowna, nie widząc pościgu pewnie dojdą do wniosku, że zgubili ogon. Vespera była całkiem wytrwała w dążeniu do wyznaczonego sobie wcześniej celu, była więc gotowa tropić ich choćby i przez pół krainy i ponawiać próby dorwania samców aż do skutku. Prędzej, czy później popełnią jakiś błąd. Zwłaszcza, że sprawiali wrażenie takich, których łatwo nastraszyć. A jak wiadomo strach nie jest najlepszym doradcą.
Zresztą, skoro tak pędzili na oślep przez ostre kamienie, to może po drodze się pokaleczą, co ich spowolni. Ten młodszy chyba już się pociął, bo biegnąc jakoś tak dziwnie stawiał łapy. Tak więc mogą opaść z sił szybciej, niż sądzili.
Ruszyła po śladach samców miarowym marszem, w przeciwieństwie do nich omijając przeszkody i pilnując, by i @Xantria się nie pokaleczyła.
- W międzyczasie powiedz mi, co się z tobą przez ten czas działo - zagadała do białej. Póki nie zbliżyli się zanadto do tamtych nie musiały przecież iść w kompletnej ciszy. Zresztą, wiedziała, że przyjaciółka należy do raczej małomównych, tak więc jej historia zapewne do długich nie będzie należeć. Sama w międzyczasie opowie jej o swoich przygodach, przytaczając kilka zabawnych anegdotek, by poprawić białej humor. Wbrew temu, że nie udało im się od razu dorwać tamtych, czerwonooka wciąż miała całkiem dobry humor.
W końcu znów były razem.

/zt.

[Xantria]

Rozpędzona lwica z początku nie dostrzegła, że Vespera zwolniła. Dopiero jak ją wyprzedziła zaczęła hamować oglądając się na przyjaciółkę. Adrenalina buzowała w jej głowie, uwielbiała takie akcje jak bić się i gonić ofiarę. Szumiało jej od tego w uszach a serce mocniej waliło, przez co sens pierwszego zdania do niej nie dotarł.
- Aha. - rzuciło krótko z lekkim zawodem w głosie. Ale rozumiała, wyczerpana byłaby niezdolna do niczego. A skoro Ves mówi, że ich dopadną, tylko to bardziej odłożone w czasie to ją usatysfakcjonowało.
Otarła się łbem o towarzyszkę, gdy ta ją wyminęła ruszając tropem samców a potem zrównała się z nią maszerując obok. W końcu miały do pogadania.
- Rozwałka. Chaos wszędzie. Brałam w tym co mogłam. - No nie była nigdy rozgadanym typem. A panika i strach jaki panował w krainie był jej na łapę. - Nikt nie chciał się ze mną zadawać. - I tu nie było nic dziwnego, była spora rozmiarami, a zmierzwione i brudne futro dodawało jej dodatkowo groźnego wyglądu. - Szukałam ja ciebie, cały ten czas. - Chciała policzyć na opuszkach palców ile to było minionych pełnych księżyców ale przy piątym straciła rachubę.
z/t