Wesoła Jaskinia

[Mistrz Gry]

Kolejne słowa lamparcicy jedynie pogarszały sprawę. On dobrze zdawał sobie sprawę z mankamentów swojego ciała, z krzywej sylwetki, nagiej, pokrytej paskudnymi bliznami skóry. Miał nadzieję, że lamparcica to zaakceptuje zamiast udawać ślepo, że tego nie widzi.
- Nie chcę już r-rozmawiać. - powiedział cicho, z opuszczoną głową. Nie chciał, żeby Ureyza przez niego płakała i czuł się z tym źle. Ale lepiej będzie dla niej jeśli go zostawi i wróci na powierzchnię. Zrobił kilka kroków do tyłu i schował się za kamienieniami gdzie ukrywał się wcześniej. Może lamparcica zezłości się na niego i odejdzie by nie musieć go więcej oglądać.

[Ragir]

Szedł ostrożnie aby nie pokaleczyć się. Może przez to nie poruszał się tak szybko jakby sobie tego życzył ale tak bywa. Do tego starał się również utrzymać uwagę na otoczeniu aby to nie zostać zaskoczonym za bardzo. W końcu dotarł do tego nie dużego wejścia.
Rozejrzał się za orłem.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Ptak sfrunął ze skalnej półki, na której przycupnął czekając na Ragira.
- Jesteś wreszcie! Nie pokaleczyłeś się? - obszedł lwa dokoła, sprawdzając czy nie brakuje mu palców ani kawałków grzywy. Chyba był cały.
- To tutaj, chodźmy. - ptak, kiwając się na boki, poczłapał przed siebie. Wkroczył do przestronnej jaskini, w której dało się zauważyć pozostałości legowiska i ślady, że ktoś tu niegdyś mieszkał. O ile tuż przy wejściu wnętrze było oświetlone, to im dalej w głąb, tym było ciemniej. Drugi kraniec jaskini całkowicie ginął w mroku.
- Hmm... nie widzę tu żadnego stwora. Ani skarbu. - Kron rozejrzał się pobieżnie po wnętrzu jaskini.
- Masz jakiś pomysł? - zapytał Ragira.

[Ragir]

-Jak widać- Odparł mu i wszedł za nim do wnętrza. Było tutaj ciemno ale nie było mu to straszne. Widział raczej znośnie. Chociaż wzrok musiał przywyknąć do bardzo ciemnego miejsca. Zdawało się, ze ktoś tutaj już mieszkał ale czy mieszka dalej? Zaczął węszyć, chcą sprawdzić czy może coś wyczuje.

Ragir wyrzuca 3d100:
39, 63, 38

-Chodźmy w głąb, przekonamy się co jest tam- Jeśli skarbu nie będzie to trudno. Samiec coś sobie przywłaszczy moze i tak.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Orzeł spojrzał w stronę mrocznego krańca jaskini i nastroszył pióra. Nie żeby bał się ciemności, był przecież najodważniejszym ptakiem w krainie. Po prostu czuł się w niej nieswojo. Do tego ciasne jaskinie, w których nie mógł rozprostować skrzydeł, a tym bardziej latać budziły w nim pewnego rodzaju dyskomfort.
- Hm.. skoro tak mówisz to chodźmy. - powiedział w końcu.
Po przejściu przez otwór na końcu jaskini, wkroczyli do ciemnego korytarza. Nie widać było jak jest długi ani gdzie się kończy. Pod sufitem błyskały maleńkie oczka, należące zapewne do obserwujących ich nietoperzy. Kron nie przepadał za nimi. Sądził, że są jak szczury, które udają ptaki.

[Ragir]

Zaczął iść. Nietoperze były ciekawe ale nie one mogły być tym stworem.
-Nie martw się, jestem tutaj- Chciał podtrzymać go tym samym ani duchu. Dla ptaka takie miejsce z cała pewnością nie jest niczym przyjemnym. W końcu nie może latać. Postanowił wymijać go aby w razie czego samemu stanąć morda w mordę z przeciwnikiem.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Z każdym krokiem korytarz obniżał się i schodzili coraz niżej pod ziemię. Ciemności były coraz bardziej przejmujące. Po pewnym czasie jednak przed nimi pojawił się słaby blask. Ściany jaskini porośnięte były dziwnym mchem, który emanował bladym światłem. Chociaż światło powinno zapewniać poczucie bezpieczeństwa w ciemnej jaskini, jego złowieszczy zielonkawy kolor przyprawiał o ciarki na plecach. Po krótkiej wędrówce stanęli nad rozlewiskiem. Woda spływała z dziury w suficie jaskini i zajmowała całą szerokość korytarza. Nie sposób było określić jak głęboka była. Oprócz szumu spływającej wody słychać było też pluskanie czegoś w wodzie. Kron podszedł bliżej by się przyjrzeć.
- Czy to piranie? - zapytał z przestrachem. Jaskinia nie była na tyle szeroka by mógł swobodnie przez nią przelecieć, a rozlewisko zbyt długie, żeby lew mógł je przeskoczyć.
- Jak przejdziemy na drugi brzeg? Szkoda, że stwór nie zrobił tu mostu.

[Ragir]

Szedł starając się zachowywać ostrożność i nie pchać się gdzieś, skąd mógłby mieć problem z wyjściem. Zatrzymał się i poruszył uchem.
-W takim miejscu?- Nie znał się na rybach, a piranie to ryby nie?
-Jeśli przechodził an drugą stronę, to nie mogą byc piranie- Nie znał się ale wrzucił kamyk aby sprawdzić czy ów rybki lubiące ciemności rzuca się an coś co wpadło do wody.


@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Orzeł przeczłapał wzdłuż brzegu, przyglądając się otoczeniu. Było dość mrocznie, ale wzrok powoli przyzwyczajał się do ciemności.
- Spójrz, część kamieni jest porośnięta mchem, a część nie. To wygląda jakby część jaskini się zawaliła. Pewnie nad nami płynie jakiś strumień i stamtąd się bierze ta woda. I ryby. - powiedział, odsuwając się szybko od brzegu. Rybki tutaj pewnie nie miały tyle jedzenia co w rzece i musiały być głodne. Kron patrzył jak Ragir rzuca kamyk. Woda natychmiast zakotłowała się wokół spadającego kamienia. Orzeł aż odskoczył. Teraz już był pewien, że to nie były miłe rybki.
- Myślę, że są głodne. - powiedział, odsuwając się jeszcze dalej.

@Ragir

[Ragir]

Spojrzał na górę i musiał przyznać mu rację. Tak trochę wyglądało. Ruszył ogonem i się zamyślił.
-Musiało to nastąpić nie tak dawno- Skoro są tutaj jakieś ryby, które sa głodne a nie typowe jaskiniowe czy tez zdechłe.
Może przeoczyli w tych ciemnościach jakiegoś innego przejścia. Sam nie był pewny co do tego jakie to są ryby. Nie znał się na tym.
Do tego jednak chciał określić odległość czy byłaby szansa przeskoczenia wraz z ptakiem czy nie warto się patyczkować. Nawet bez ryb wolałby sie nie zmoczyć. Nie przepadał za wodą.

@Mistrz Gry