Mała jaskinia medyczna

[Jasmin]

Upiła kilka łyków wody, kiedy Ukatili ją zawołał. Poszła za nim, oglądając się za dwójkę która została z tyłu. Słysząc ostre słowa skuliła się, kładąc uszy po sobie. Nie podnosiła wzroku na opiekuna.
- Przepraszam. Musiałam zapomnieć. Już nie będę. - odpowiedziała cicho, czując że jej głos mógłby się w tej chwili załamać. Naprawdę nie pamiętała żeby Ukatili to mówił, ale gdyby przyznała że go nie słuchała mógłby się jeszcze bardziej zezłościć.
- Dobrze, przepraszam już nie będę. - powtórzyła nie chcąc narażać się na karę. Czuła się winna temu, że musieli odejść od Berghi i przeprawiać przez pustynię. Teraz znów zrobiła coś źle i mogą mieć przez to kłopoty. Od teraz będzie uważać, żeby mówić tylko to co jej wolno.

[Ukatili]

Od razu zauwazyl, że Jasmin się przestraszyła. Nie miał przecież tego na celu, ale nie sam nie miał pojęcia jak do końca z młodzieżą gadać, pomimo, że sam jakoś stary nie był.
Wydawało mu się jednak, że i tak robi to dobrze, starał się najbardziej jak mógł, aby zadbać o Jasmin... o jej bezpieczeństwo.
Popatrzył jej w oczy. - Mała ja nie chcę ciebie karać, chce tylko abyś zaczęła trochę inaczej podchodzić do niektórych rzeczy. Uczę ciebie podejścia do pewnych sytuacji po dorosłemu. Zdaje sobie sprawę, że możesz czasami pomyśleć, że zwariowałem... ale robię to dla twojego dobra. Zresztą, przyda ci się takie podejście już niedługo. - Powiedzial starając się załagodzić sytuację.
I pamiętaj, wiem, że możesz robić błędy. To jest normalne, ja też nie jestem idealny, ja tylko zwracam tobie uwagę.
Odwrócił się do towarzystwa i powiedział na koniec do małej. - Chodź wracamy do nich. - Po czym wrócił na wcześniejszą pozycję.

[Jasmin]

Podniosła oczy na opiekuna i skinęła głową. Wiedziała, że nie chciał jej karać, więc to ona musiała się starać żeby nie dać mu do tego powodu. Jeśli Ukatili chciał by zachowywała się jak dorosła, to tak właśnie będzie.
- Rozumiem. - odpowiedziała tylko i znów zaczęła przyglądać się własnym łapom. Nigdy już nie powie nic o Lwiej Ziemi, nawet nie będzie o niej myśleć. Tak będzie lepiej.
- A może obejrzymy oazę dookoła? Możemy? - zapytała. Była jeszcze zmęczona, ale chciała pójść gdzieś dalej od Uy i Moya, żeby znowu nie powiedzieć czegoś głupiego.

[Ukatili]

Gdy usłyszał pytanie młodej, aż uniósł łeb z wrażenia. - Super pomysł. - Uśmiechnął się.
Podszedł do niej bliżej. - Dobrze a więc prowadź, tylko od razu mowie, że nie oddalamy się za daleko, aby sytuacja się nie powtórzyła. - Posłał do niej oczko
/zt?

[Moyo]

Uniósł wzrok zauważając przybycie Uy.
- Czas na powrót do domu. Naszego nowego domu ma luba.- powiedział zamyślony. Wszystko tu było jedną wielką pomyłką. Uniósł się nie potrzebnie. Przecież to jego przed chwilą oskarżyli za inny język. A teraz on zrobił to samo. Zauważył powracających towarzyszy i wstał. Najpierw skierował swe kroki ku małej. Ukłonił się i zniżył do poziomu jej pyszczka.
- Wybacz panienko. Uniósłm żem się bez potrzeby. Języki nasze niekompatybilne się zdają- zaśmiał się patrząc i na Ukatiliego.

[Jasmin]

Odwzajemniła uśmiech Ukatiliego.
- Dobrze. Nawet nie chciałabym iść dalej, mam już dość piasku. - odpowiedziała zadowolona, że opiekun już nie był na nią zły.
Już miała odchodzić kiedy podszedł do niej Moyo. Schyliła głowę, nie wiedząc do końca jak powinna zareagować na ukłon.
- Przepraszam, nie powinnam tyle mówić. - rzekła szybko, nawet nie zastanawiając się co może oznaczać słowo "niekompatybilne". Pognała szybko za Ukatilim i wyprzedziła go by prowadzić podczas spaceru.

ZT

[Moyo]

Wpatrywał się w oddalające się postacie, z iście stoicką miną. Po chwili na jego pysku wykwitł uśmiech. Obrócił się do Uy i popatrzył jej głęboko w oczy.
-A więc? Wyruszamy?- Spytał z miłością w oczach. Odnalazła się, a teraz będą już razem. Podziękują gospodarzom i wyruszą w drogę.

[Ua]

Co? Nie! Oni nie mogą tak po prostu sobie pójść! Co by powiedziała Nefthis, jeśli coś by im się stało, choć są pod moją opieką?
- Nasz dom nam zabrano! - prawie krzyknęłam ze łzami w oczach na Moya. Naprawdę musiał wszystko utrudniać?!
- Muszę ich znaleźć - mruknęłam zła zarówno na dwójkę przybyszów, jego i samą siebie. W zasadzie chyba było mi trochę wstyd mojego wybuchu. Nie patrząc na rudogrzywego ruszyłam że spuszczoną głową śladem swoich podopiecznych.

Z.t.

[Moyo]

Nagły wybuch lwicy zaskoczył Moya. Że to niby jego wina czy co? Ua musi się z tym pogodzić i żyć dalej. Zamurowało go.
- Myślisz że nie wiem?! Że mnie to nie rusza?Jam zdrajcą żem został cierpiałem katusze!- lecz lwica go już nie słuchała- Ua wracaj! - krzyknął po czym z jego ust wypłynęła niezbyt przyjemna wiązanka. Zerwał się i podążył za ukochaną.

Z.t