Legowisko

[Silver Hunter]

- No to już wiesz, gdzie mieszkam i zawsze będziesz tu mile widziana - uśmiechnął się do niej promiennie i wspólnie opuścili okolice wodopoju.

z/t

[Zawadi]

- Przyjmuję zaproszenie.
Po tych słowach, lwica ruszyła za nim do wyjścia.

/zt

[Visenya]

Nie do końca miała pojęcie, gdzie się znalazła, ale najważniejsze było dla niej to, że Lwia Skała była coraz bliżej. Oznaczało to, że nie pobłądziła i jest coraz bliższa swojego pierwotnego celu, również celu swojej matki. Jako młodzik nie do końca rozumiała niektóre kwestie, nie wszystkie były dla niej również zrozumiałe, a niektóre pojmowała w zły sposób, taki jaki jej wpojono przez Fedhę, Nuzirę, a także Arsę i Berenę, które nakłoniła do tego Lyanna, by wynieść z tego korzyści dla siebie samej. Visenya nie zdawała sobie sprawy z tego, że stała się czyimś pionkiem w grze, a tak naprawdę mogła zostać w tym momencie skazana na śmierć, by nie stanowić zagrożenia dla rządów Lyanny. Płynąca w jej żyłach krew Ragira i Berghi była dużym zagrożeniem dla przywódczyni Szkarłatnych, a ta nie była głupia i wykorzystywała w pełni młody wiek córki swojego kuzyna.
Zmęczona lwiczka znalazła opuszczone hienie legowisko i chcąc nie chcąc postanowiła je zająć przynajmniej na czas wypoczynku. Jej niewielkie rozmiary i delikatna budowa pomogły jej tylko w dostaniu się do głównego leża i wygodnym ułożeniu się w nim. Nie było to luksusowe miejsce na odpoczynek i drzemkę, ale z pewnością bezpieczniejsze niżeli goła przestrzeń na sawannie.

[Visenya]

Wypoczęta i pełna sił ocknęła się za sprawą niezbyt przyjemnego snu, którego można nazwać koszmarem, ale tylko poniekąd. Najgorszym momentem była scena własnej śmierci poprzez zrzucenie z Lwiej Skały, a poza tym wszystko wydawało się idealnym wręcz marzeniem. Wypełzła z legowiska i rozejrzała się po okolicy. Jej wzrok powędrował na kamienny masyw, a jej łapy ruszyły zaraz potem, radosnym krokiem.



z/t