Kamienne wzniesienie

[Ragir]

Moda nie chciała dać się zabić bez walki. To dobrze, takie to aj lubię najbardziej. Mięsko jest wtedy najlepsze. Zresztą co to za satysfakcja, jak ofiara się nie broni? Przeszkadzał mi w zakończeniu jej żywota ale nie sprawiało mi to problemu. Nie miałem zamiaru jej uwolnić. Trzymałem ja mocno i przygniatałem aby ta nie miała możliwości ucieczki. Jestem z cala pewnością cięższy od niej, więc tak łatwo jej by się to nie udało z cała pewnością. Chciałem łapami trzymać ją mocno zaś kłami nadal próbowałem dostać się do jej gardła czy tez karku aby zakończyć te zabawę. No jak będzie machać tą druga łapka za mocno to i te spróbuje uszkodzić.

[Tabiri]

Wyglądało na to, że Tabi ma wciąż jeszcze w sobie sporo życia... a przynajmniej, dużo woli przeżycia. Była w końcu lwiątkiem Oazy. A one na pustyni uczyły się, jak przetrwać.
Nawet, jeśli z boku wyglądało to tylko na przeciąganie nieuniknionego.
Podbudowała się faktem, że jej pazurki na trafiły na cokolwiek, i najwyraźniej rozproszyło to napastnika na tyle, że nie zdołał zadać ostatecznego ciosu. Wiedziała, że nie jest w stanie wyrządzić mu realnej krzywdy (ale niekoniecznie vice versa). Zaparła się wszystkimi łapkami, nawet tą uszkodzoną, ignorując gwałtowne ukłucia bólu, spinając mięśnie grzbietu, żeby jakoś zrzucić z siebie ciemnogrzywego, wywinąć się i odskoczyć. I znów podjąć ucieczkę.
Ból to nic takiego.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Test krzepy bo Tabiri próbuje zrzucić Ragira
Ragir (61)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
38, 28, 8

Tabiri (30)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
31, 8, 4

3 sukcesy Ragira, rana ciężka 10+

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
1

Choć Tabiri z całych sił próbowała zrzucić z siebie Ragira, na nic były jej starania. Nie była w stanie podważyć ciężaru jego cielska by się oswobodzić. Samiec wreszcie mógł wbić zęby w jej ciało chociaż wiercenie się lwicy nieco mu w tym przeszkadzało.
Tabiri -11 HP

[Ragir]

Drażniła mnie trochę ale co się dziwić. Nie znałem jeszcze nikogo, kto pogodziłby się z losem jaki został mu zesłany przez wielkiego ojca. Z cała pewnością nie zmarnuje się ale trzeba iść do rzeczy. Kiedy udało mi się ją chwycić nie miałem zamiaru już puszczać. Chciałem to zakończyć jak najszybciej w końcu każdy zasługuje an szybką śmierć, bez znęcania sie czy coś. No i nie miałem zamiaru puszczać, czy to cielskiem czy kłami.

[Tabiri]

Niewiele mogła zrobić w obecnym położeniu, przygnieciona do podłoża przez dużo cięższego i silniejszego samca, który za cel obrał sobie pozbawienie jej życia. To już był koniec, zdała sobie z całą jasnością Tabi. Wczepiała się pazurami w podłoże, orząc w żwirze głębokie bruzdy w próbie wyswobodzenia się - ale nie wierzyła już w powodzenie swoich wysiłków.
Wokół nie było nikogo, kto mógłby jej pomóc.
Czemu z resztą zawsze oglądała się na innych?
Zostawili ją tam, w oazie, i teraz też umierała sama.
- Wielki Ra cię ukarze - warknęła w stronę swojego oprawcy. Choć może bóg też akurat teraz nie patrzył w tę stronę.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Zręczność Ragira vs Tabiri(-15 za unieruchomienie i bolącą łapę)
Ragir(61)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
2, 9, 35

Tabiri(36)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
16, 20, 41

ponownie 3 sukcesy Ragira, automatycznie ciężka rana, 10% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
34

, 10+

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
10

Samiec wciąż trzymał Tabiri za kark, a ta z coraz mniejszą nadzieją próbowała wyślizgnąć się spod jego cielska. Choć lwica nie była zbyt silna, to młodzieńcze życie jeszcze nie opuszczało jej ciało. Silnie krwawiła z szyi, lecz nie były to jeszcze śmiertelne obrażenia. Można było odnieść wrażenie, że Ragir, wciąż próbujący podgryźć gardło ofierze, nie obawia się boskiej kary zapowiedzianej przez młódkę. Jedyne co było fortunne w położeniu Tabiri to fakt, że kiedy leżała na brzuchu przyciśnięta do ziemi i wyciągniętymi łapami, samiec miał trudniejsze zadanie by dobrać się do jej szyi i jednym ruchem pozbawić ją tchu.

Tabiri -20 HP

[Ragir]

Nie miałem jak odpowiedzieć jaj na te groźby. Zresztą... Nie znałem żadnego Ra i mało mnie to obchodziło. Mój Wielki ojciec już powiedział jaki będzie koniec. Zresztą. Każdy w końcu spotka się w jednym miejscu i tyle. Chciałem zakończyć jej żywot. Nie miałem zamiaru pastwić sie nad nią. Nie wypada bawić się jedzeniem i takie tam. Nie chciałem dac jej uwolnić się z mego uścisku.

@Mistrz Gry

[Tabiri]

Tabiri wciąż oddychała zatem, ale co to było za oddychanie, kiedy za każdym szarpnięciem dostawał się jej do pyska i nozdrzy gryzący pył i żwir. Poruszała się, ale co to był za ruch, skoro całe jej jestestwo dociskał do podłoża Ragir i jej wysiłki nie przynosiły żadnych rezultatów i nie owocowały ucieczką.
Żyła, ale była to już granica życia i śmierci.
Zaraz ją przekroczy.
Nie zdążyła się nawet pożegnać.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Tabiri już się nie broni, więc Ragir zadaje ranę krytyczną 20+

Mistrz Gry wyrzuca 1d20:
14

Wyczerpana z sił młódka przestała się wyrywać i próbować bronić, więc zęby bezwzględnego samca wreszcie trafiły w delikatną skórę jej gardła. Lwiczka nie czuła już bólu kiedy wykrwawiała się z głębokiej rany, a życie powoli z niej uchodziło. Choć dusza całkiem nie opuściła jeszcze jej ciała, to była nieprzytomna i skazana na okrutny los ze strony oprawcy.

Tabiri -34 HP
Ragir +14 PD do krzepy, +7 PD do zręczności

[Ragir]

Młoda jak widać pogodziła się z losem i nie stawiała. Wielki ojciec zaopiekuje się jej duszą. Ciałem zajmę się ją. Zagryzłem an gardle swoje kły aby odciąć dopływ powietrza, a kiedy uznałem, ze już po wszystkim postanowiłem zabrać się do pracy póki jeszcze ciepła. Położyłem swoją torbę obok niej. Wyciągnąłem z niej mój ostry kamień aby zrobić odpowiednie nacięcia na skórze. Trzymałem kamień w pysku i jak zaplanowałem tak też zrobiłem. ostrą stroną przecinałem skórę, stanowczo ale spokojnie. Nacięcie powędrowało od gardła aż na koniec podbrzusza. Zaraz po nim zabrałem się za kolejne na łapach, od wewnętrznej strony. Tutaj również zachowywałem szczególną ostrożność. Kiedy już to zrobiłem, zabrałem się za zdejmowanie skóry, póki ciało całkiem świeże i nie będzie to jeszcze aż tak trudne. Kamieniem z uwaga i ostrożnością oddzielałem drogocenna skórę od mięśni, kości i innych takich. Chciałem aby ta była wystarczająco dobra do wykorzystania później. Trochę mi to zajęło czasu. Ale byłem zadowolony z efektu. Wyczyściłem kamień dokładnie swoim haczykowatym jęzorem. Zabrałem się za pozyskiwanie ścięgien, które były nie małym wyzwaniem,miałem jednak już wprawę w takich czynnościach. Po tym wszystkim zająłem się konsumpcją. Robiłem to jednak również z ostrożnością. Chciałem pozyskać czaszkę jak i kości, tyle ile się da. Sam czaszka nie stanowiła dużego kłopotu. Zdjąłem z niej również skórę. Trochę to może być makabryczne ale może do czegoś się przyda. Lwiczka była dość zgrabna i młoda, więc nie byłą jeszcze tłusta a mięso było wystarczające. Po posiłku wyciągnąłem kościany nóż aby dokładnie oczyścić skórę, by była idealna. Zabrałem końcówkę ogonu, będzie ciekawa ozdobą, do tego sam skóra z ogona moze sie przydać, jest długa i w miarę cienka. No moze nie ciekną ale nie jest tak szeroka. Po pozyskaniu jej położyłem ja na ziemi i przeciąłem tworząc dwa nie grube i nie jakoś bardzo długie paski skóry.
Miałem teraz dwie małe skóry i postanowiłem wykonać torbę, sakwa przyda się na paciorki a torba an resztę. Tak to będzie idealna taktyka. Póki słońce jeszcze nie zaszło zabrałem się za tworzenie torby. Wszystko szło dobrze, a ja sam skupiłem się z uwagą aby była dobrze wykonana oraz aby dobrze leżała na mnie i byłą wygodna, nie krępująca moich ruchów, co było dla mnie bardzo ważne. Dopakowałem jeszcze naszyjnik oraz paciorki jakie znalazłem przy młodej.
Ten dzień był ciężki ale owocny bardziej, niż się tego spodziewałem.
Spędziłem z truchłem resztę dnia i całą noc. Rankiem spakowałem swoje "przyrządy i ruszyłem dalej.

zt.



Tabiri †
Ragir +5 paciorków i mała skóra od Tabiri