Rdzawe Groty

[Lyarra]

Lwica musiała przyznać, że była lekko rozczarowana. Niby dobrze, że szybko załatwiła sprawę, łatwo poszło i w ogóle, ale... no właśnie, jakoś tak zbyt łatwo. Wręcz nudno. Nawet nie wysilił się na żadną sensowną reakcję na jej wejście smoka. Phi.
- No i po co od razu z dwóch piłeś? Przecież i tak na raz tego nie uniosę - sarknęła, gdy gruby podał jej miski. No na prawdę, głupi jaki czy co? A tak, rzeczywiście, w sumie głupie pytanie.
- Zaraz wracam - rzuciła, żeby przypadkiem rudemu nie przyszło do głowy jej pomóc. Chwyciła ostrożnie największą miskę i powoli, uważając, by nie uronić ani kropli, wyszła z jaskini.

z.t.

[Nabo]

Wszystko co właśnie się wydarzyło, dla Nabo działo się jak we śnie. Grubas był w takim szoku, że od momentu wyjścia rudej nie ruszył się z miejsca. Tłuścioch wpatrywał się pustym wzrokiem w pobliską ścianę, a przez jego łeb przelewały się wspomnienia wywołując raz negatywne a raz bardzo negatywne emocje. Oczami wyobraźni widział teraz te wszystkie sytuacje, gdy ojciec wyładowywał na nim swoje frustracje, odczuwał strach i bezsilność, które temu towarzyszyły. Obrazy zapętliły się we łbie Nabo tworząc w ten sposób koszmar, z którego lew nie był w stanie się wyrwać.

[Mistrz Gry]

Przywołany duch podążał na Nabo, który wyraźnie go ignorował. Z każdą chwila biała mgiełka coraz bardziej upodabniała się do burzowej chmury.
- CZEGO?? - zagrzmiał ponownie duch, a jego głos rozbrzmiał echem w głowie Nabo. Ten głos nie był przyjemny, oj nie. Nie dość, że ten spaślak go tu przywołał, to jeszcze udawał, że go nie widzi.
- Po co mnie przyzwałeś? Pierwszy raz w życiu widziałeś samicę i musiałeś się pochwalić? - zadrwił duch. Dobrze wiedział, że żadna nawet by nie spojrzała na tą miekką kluchę.

[Lyarra]

Ledwo lwica wyszła, a już była z powrotem.
- No, to teraz możesz spróbować drugiej - zgodziła się łaskawie. Ewidentnie teraz była w jeszcze lepszym humorze niż jeszcze chwilę wcześniej. - Przez twoją głupotę dostaję dwa łyki mniej, niedoczekanie - dorzuciła jeszcze.
W międzyczasie, czekając, aż druga porcja również zostanie sprawdzona, zapatrzyła się na dziwny symbol wymalowany na głowie medyka.
- Urody to ci on nie dodaje - nie mogła powstrzymać się od komentarza. Ciekawe, co znaczył. Może uda jej się odtworzyć go na ścianie Hakiego i spyta brązowego, czy wie, o co chodzi.

[Nabo]

Krzyk ducha był na tyle głośny, że wyrwał Nabo z letargu. Te wszystkie upokorzenia jakich prze wiele lat doświadczał spowodowały, że jeszcze do niedawna ogarniający tłuściocha strach, przerodził się w gniew. Te wszystkie złe emocje, które od tak dawna w sobie gromadził, znalazły w końcu drogę, którą mogły ujść na zewnątrz.
-A żebyś wiedział, że jako najlepszy medyk w całej krainie otaczam się całym wianuszkiem samic!- wykrzyczał duchowi w złości.
-Przywołałem cię tutaj, żeby ci pokazać, że jestem już na tyle potężny, że potrafię zapanować nad duchami- powiedział gdy już nieco ochłonął.
-Ty nawet nie mogłeś pomarzyć o takiej potędze- dodał, po czym zdał sobie sprawę, że ruda wiedźma właśnie wróciła.
-O cześć -odparł wyraźnie zaskoczony. Ciekawe jak wiele usłyszała?
Nabo bez słowa pociągnął łyk z drugiej miski, po czym podsunął ją rudej.
-Proszę, nie umarłem- odparł, szczerząc przy tym zębiska w niewinnym uśmiechu. Grubas nie zamierzał wracać do rozmowy z duchem zanim nie zostanie w jaskini sam.
-A to, to jest do rytuału. Nie ma dodawać urody ale wzmacniać połączenie ze światem niematerialnym- odparł, kompletnie nie biorąc pod uwagę faktu, że lwicy może to nie interesować.


@Lyarra

[Mistrz Gry]

/przypominam, że tylko Nabo widzi ducha/

Duch roześmiał się tak mocno, że aż w grocie rozniósł się podmuch ciepłego wiaterku.
- Potężny to jest twój zad! Wyglądasz jak utuczony guziec. - duch wręcz pękał ze śmiechu słysząc przechwałki syna.
- Zapewniam, że nie panujesz nade mną ani odrobinę. Zwyczajnie mi się nudziło. I chyba zostanę tu na trochę, zabawnie na ciebie popatrzeć. - przepłynął wokół jaskini, oglądając wszystko wokół.
- Co za smród. A nawet nie mam nosa. - zbliżył się do wyjścia, żeby złapać trochę świeżego powietrza.
- Jesteś moim największym błędem w życiu. - pokręcił głową.

[Lyarra]

Brwi lwicy podjechały do góry. Ciężko było jej stwierdzić, czy krzyczenie na powietrze świadczy jednak o szkodliwości trunku, czy może raczej o ogólnym niedorobieniu rudego. Raczej stawiałaby na to drugie, ale i tak, dla bezpieczeństwa, da najpierw wypić Hakiemu. O, albo temu szczurowi, może na coś się przyda, skoro przekąska i tak byłaby z niego marna.
- Jeszcze - dodała mało optymistycznie.
Wytłumaczenie odnoście tajemniczego symbolu skwitowała jedynie krótkim, przesączonym pogardą "aha".
- No, to do następnego - rzuciła z wrednym uśmiechem. Co prawda nie planowała więcej nawiedzać grubasa, następnym razem, jeśli takowy będzie, spróbuje własnołapnie odtworzyć procedurę, ale w niczym nie przeszkadzało to, by trochę medyka postraszyć.
Już miała chwycić miskę i wyjść, gdy nagle coś przyszło jej do głowy.
- Potwierdzam! Dał się zastraszyć już drugiej lwicy w tym miesiącu, rzeczywiście, niesamowita potęga! - zawołała w powietrze, po czym szybko złapała miskę i krokiem na tyle żwawym, na ile pozwalało jej trzymane naczynie, wybyła z jaskini. Do kogokolwiek lwu wydawało się, że przemawiał, miała nadzieję, że wierzy w to na tyle mocno, żeby ostro zdenerwował się jej komentarzem. Nie zamierzała jednak tego sprawdzać, więc już po chwili jedyną pozostałością po "rudej wiedźmie" było echo jej śmiechu.

z.t.

[Nabo]

Widząc jak lwica przymierza się do opuszczenia jaskini Nabo odetchnął z ulgą. Jednej wiedźmy mniej...- zdążył pomyśleć, gdy nagle ta postanowił dodać coś jeszcze od siebie.
Grubas poczuł jak gotuje się w nim krew. Poczekał aż niebieskooka opuści jaskinię, po czym zawiesił spojrzenie na przyzwanej zjawie.
-Przyznaj się, że zaświatach mają już ciebie dość? - odrzucił duchowi, po czym wziął ostatnią miskę z marulówką i pociągnął z niej spory łyk. Napój wyszedł mu znacznie mocniejszy niż do tej pory. Przy odrobinie szczęścia tamta ruda wiedźma wypije za dużo, potknie się spadnie z jakiejś skały.
-Może za słabo się postarałeś- odgryzł się jednocześnie czując jak alkohol dodaje mu odwagi i pewności siebie.
-Byłeś wojownikiem i zdechłeś a ja zostałem medykiem i jestem zdrowy. I co, czyje teraz na wierzchu?- rzucił do ducha, po czym wypił kolejny łyk marulówki.

[Mistrz Gry]

Duch śmiał się do rozpuku, wskazując łapą na Nabo. Gdyby był żywy, to w tym momencie padłby trupem ze śmiechu.
- Ha! Samice cię biją! Wyborne! - jego syn okazał się dokładnie taką ofermą jak się spodziewał.
- W zaświatach było mi bardzo dobrze. Ale tak się przewracałem w grobie, widząc co wyrosło z mojej krwi, że nie mogłem wyleżeć. Jakbym się postarał, to utopiłbym cię za kociaka i zrobił sobie nowego syna. Ale matce było ciebie żal. - mówił, patrząc z obrzydzeniem na tłuste cielsko Nabo.
- To nazywasz zdrowiem? Gdzie twoje mięśnie? Chowają się pod czwartym podbródkiem? Zdrowy samiec jest silny i dobrze zbudowany. Na pewno nie wygląda... tak. - machnął łapą w stronę rudego.

[Nabo]

Wraz z narastającym gniewem Nabo odczuwał coraz większą bezradność.
Grubas nigdy nie był dobry w stawianiu się innym, więc w pewnym momencie zaczynał miec problemy z odgryzaniem się duchowi.
-Zostałem przedsiębiorcą i sam decyduję o własnym losie, nie to co ty. Całe życie na smyczy u króla Simby!- odciął się w końcu. Pomimo drobnych niedogodności tłuścioch w dalszym ciągu wierzył w powodzenie swojego planu.
-Jeszcze zobaczysz, za rok będę się pławić w bogactwach o jakich ty mogłeś tylko pomarzyć- dodał, po czym zaczął się zastanawiać nad kolejną ripostą.
-I zobacz co te twoje mięśnie ci dały. Zginąłeś już na pierwszej przeszkodzie. Ja ze swoim rozumem przetrwałem powódź, Wodza, demony, H'runów i w przeciwieństwie do ciebie nadal żyję!- ostatnie dwa słowa rudogrzywy wykrzyczał na całą jaskinię.