Zachodnie zakole oazy

[Jasmin]

Ucieszyło jej, że Ua jej zaufała i zgodziła się na dłuższą drogę. Dzięki temu nie będzie musiała martwić się o jej zdrowie.
- Nieznajomi potrafią być niebezpieczni. Mogą nas napaść albo porwać. Dlatego samice nie powinny podróżować same, to mogłoby się źle skończyć. - Ua wydawała się nieświadoma tych wszystkich zagrożeń jakie czyhają na młode, bezbronne samice. To dobrze, że nie przekonała się nigdy o nich na własnej skórze. Teraz Jasmin czuła, że musi zadbać o białą lwicę i upewnić się, że w drodze nie stanie się jej nic złego.
- Proponuję odpocząć i wyruszyć wczesnym rankiem, przed wschodem słońca. Dzięki temu pokonamy pustynię zanim Ra dotrze do połowy swej dziennej podróży i zdążymy przed największym skwarem. - jeśli Ua się zgodzi, zamierzała zaprowadzić ją do swojego legowiska i upewnić się, że dobrze wypocznie.

/Może ZT i wyruszamy?/

[Ua]

Zastanowiłam się chwilę nad słowami lwicy.
- To… rzeczywiście mogłoby nie być zbyt miłe - przyznałam, choć trochę niepewnie. No bo rzeczywiście sam napad i porwanie nie brzmiał zachęcająco, ale ciąg dalszy, w którym dzielny wój przybywa nas wyswobodzić z łap dręczycieli, którzy, choć mają przewagę liczebną, nie mogą dorównać bohaterowi sprytem, więc ten, osłaniając nas własną piersią, zapewnia nam wolność, a potem z wdzięczności rzucam mu się na szyję, a ten, zauroczony mym wdziękiem, z miejsca prosi mnie o łapę, był zakończeniem wartym zniesienia kilku drobnych nieprzyjemności.
- Oh, oczywiście - zgodziłam się na plan Jasmin. Prawdę mówiąc nie spodziewałam się, że wyruszymy aż tak szybko, nie pogardziłabym kilkoma dodatkowymi dniami odpoczynku, ale cóż, nie mogłam o nie poprosić, gdyż lwica mogłaby pomyśleć, że moja misja nie jest dla mnie dostatecznie ważna. Skoro jednak dane mi było choć przez jeden dzień zająć się tylko i wyłącznie wylegiwaniem, zamierzałam jak najlepiej ów czas wykorzystać. Udałam się za lwicą do jej legowiska. A następnie pozwoliłam się poprowadzić w wielki świat, ku nieznanym lądom i nowym przygodom.

Z.t.x2, prowadź

[Shanteeroth]

Dotarła w końcu do terenów, gdzie miała nadzieję spotkać kogoś z dawnego stada. Jak się jednak okazało - po Królestwie Oazy nie było ani śladu, co przyjęła z pewnym ukłuciem żalu. Nie dość, że nie udało jej się spotkać Nabo, to jeszcze jej wycieczka na pustynne regiony zakończyła się niepowodzeniem. Westchnęła, schodząc powoli w stronę oazy. Skoro już tu była, to warto ugasić pragnienie, nim ruszy dalej.

Poza tym wypadałoby chociaż nieco odbudować zapasy medyczne. Teraz, gdy miała super wypasioną torbę, z całą pewnością mogła poszaleć. Udała się zatem do miejsca, gdzie - jeśli pamięć ją nie myliła - znalazła ongiś niewielkie źródło aloesu. Jak się okazało - roślina nadal rosła w tej okolicy. Uśmiechnięta zerwała uncję.

/ + 1 x aloes ze źrodła

[Shanteeroth]

Wsadziła roślinę do torby. Będzie musiała dokładnie pomyśleć nad organizacją, bo teraz, kiedy miała super wypasioną torbę nie powinna wrzucać wszystkiego byle jak! A potem zastanowiła się, czy w pobliżu nie rosło coś jeszcze; coś równie użytecznego.
- Czarci pazur! - rzuciła w eter, marszcząc lekko brwi. Tak, o ile dobrze pamiętała, czarci pazur preferował pustynne regiony. Postanowiła więc rozejrzeć się za charakterystycznie zakrzywionymi owocami.

Shanteeroth wyrzuca 3d100:
12, 20, 23

3 sukcesy

Jak się okazało miała dzisiaj sporo szczęścia! Nie tak bowiem daleko od aloesu dojrzała fioletowe kwiaty, ku którym natychmiast pogalopowała. Sprawnie wykopała nie jedną, lecz dwie bulwy! Los się do niej uśmiechnął! Zgrabnie wsadziła dwie uncje lekarstwa do torby.

/ + 2x czarci pazur, źródło

[Shanteeroth]

A skoro już tu była - postanowiła odwiedzić swój dawny dom.

/zt.