Biały puch [Alfajiri] (zakończona)

[Mistrz Gry]

Kruczyca trzymała się szponami karku hieny, lecz im głębiej hiena wchodziła między gałęzie tym trudniej było ptakowi się utrzymać. Gdy hiena potrząsnęła głową, kruczyca z dużą siłą uderzyła w pień, natychmiast zwalniając uścisk i opadając na niższą gałąź. Nie tracąc czasu wzbiła się z powrotem do góry, lecz otaczające drapieżnika konary utrudniały atak. W tym czasie pan Kruk zamiast próbować zaskoczyć napastnika od tyłu, gdzie był dobrze chroniony, wylądował tuż przed Alfajiri i głośno skrzecząc próbował zamierzyć się dziobem w jej oczy.

[Alfajiri]

Jej plan podziałał. Już po chwili poczuła, jak nacisk na jej skórę zelżał, gdy kruczyca wreszcie ją puściła. Zranione miejsce szczypało, lecz na szczęście ptak nie zdążył naruszyć skóry w jakimś poważniejszym stopniu. Gęsta sierść na karku w końcu po to tam rosła, by stanowić ochronę. Co prawda będzie musiała się nagimnastykować, by to miejsce wylizać, lecz o tym zapewne będzie martwić się później. Teraz musiała skupić się na samcu, który wylądował tuż przed jej nosem. Widząc, jak ten obiera sobie za cel jej ślepia, po prostu wyszła mu naprzeciw, starając się chwycić go w zębiska. Jeśli zareagowała wystarczająco szybko być może nie uniknie zranienia, lecz dziób przynajmniej nie uszkodzi oczu. Zdecydowanie wolała rozciętą skórę, niż oślepienie. A jeżeli zdołałaby już zacisnąć szczęki na ciele przeciwnika... No cóż. Być może byłaby w stanie pozbyć się chociaż jednego problemu.

► Pokaż Spoiler

Test zręczności Alfajiri vs zręczność kruka
Alfajiri

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
9, 34, 16

Kruk

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
25, 20, 13

3 sukcesy

[Mistrz Gry]

Kruk pośród gęstego listowia poruszał się mniej sprawnie niż w powietrzu, które było jego żywiołem. Hienie nie dość, że udało się uniknąć zranienia, to jeszcze złapała nieszczęsnego ptaka w zęby i je zacisnąć.

► Pokaż Spoiler

Rana krytyczna

Mistrz Gry wyrzuca 1d20:
1

Kruk: -21 HP
Alfajiri, która wychodząc naprzeciw ojca piskląt opuściła osłonę z gałęzi, nie była już chroniona od góry. Oszołomiona wcześniej kruczyca, widząc jak jej partner pada ofiarą drapieżnika, nie tracąc czasu ponowiła więc atak. Wykorzystując, że hiena poświęca teraz całą uwagę krukowi, obleciała Alfajiri dookoła, by niepostrzeżenie uderzyć na nią z góry, celując tym razem w głowę.

[Alfajiri]

W chwilę później zębiska hieny dosięgły kruka. Warknęła groźnie, choć w gruncie rzeczy odczuła satysfakcję. Smak krwi na języku, gdy kły przecięły skórę ptaszyska obudził w niej nowe pokłady agresji. Potrząsnęła gwałtownie głową, zaciskając szczęki na swej ofierze, lecz wtem nad jej głową rozległ się trzepot skrzydeł, zwiastujący atak partnerki kruka. Niewiele myśląc wykonała kolejny gwałtowny ruch łbem, machając nim w kierunku, z którego nadlatywała samica, jednocześnie puszczając samca. Mało prawdopodobne, by ptaki zderzyły się w locie, lecz jeśli będzie miała szczęście, uda jej się zdezorientować kruczycę na tyle, by tym razem ją chwycić w szczęki.

► Pokaż Spoiler

Percepcja Alfariji(+10 za sprytny manewr) vs zręczność kruczycy
Alfajiri

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
29, 27, 28

Kruczyca

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
36, 39, 22

1 sukces

[Mistrz Gry]

Hiena źle oceniła kierunek nadlatującego ataku. Co prawda, wykonała widowiskowy rzut krukiem, który nie będąc stanie poderwać się do lotu ze względu na odniesione rany, wylądował wśród gałęzi gdzieś pod jej stopami i w najbliższym czasie nie mógł stanowić zagrożenia. Jednakże pierzasta broń nie trafiła w kruczycę, która zapamiętale wczepiła się w łeb Alfajiri dziobiąc ją raz po raz po pysku. Stosowała tą samą strategię co wcześniej je partner - próbowała trafić w oczy drapieżnika i odciągnąć go od gniazda.
Alfajiri -3 HP

[Alfajiri]

Samica znów warknęła głucho, widząc, że jej plan się nie powiódł. No, przynajmniej pozbyła się jednego z ptaszysk, przynajmniej na jakiś czas. W chwilę później ponownie zaskomlała cicho, gdy poczuła kolejny cios, po czym znów wróciła do warkotu, potrząsając wściekle łbem. Znów nie miała jak ugryźć napastnika, co znacznie ograniczało jej możliwości. Coraz bardziej ją to irytowało.
- Puszczaj mnie, upierdliwa cholero - warknęła przez zaciśnięte zęby, potrząsając łbem. Następnie spuściła go gwałtownie i uniosła jedną z przednich łap w stronę kruczycy, starając się zrzucić ją, uderzając kilkukrotnie.

► Pokaż Spoiler

Test zręczności Alfariji vs kruczyca
Alfajiri

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
42, 23, 22

Kruczyca

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
22, 17, 8

3 sukcesy

[Mistrz Gry]

Kruczyca raz za razem posyłała ciosy na pysk Alfariji, ale gwałtowne ruchy jej łba znacząco utrudniały wycelowanie dziobem w oczy. Ptak zaskrzeczał i zaczął wściekle machać skrzydłami, próbując utrzymać się na grzbiecie hieny. Nie przewidział jednak nagłego ruchu łba w wykonaniu drapieżnika, który sprawił, że musiał zaprzestać ciosów i skupić się na utrzymaniu równowagi. Kiedy hiena zaczęła uderzać kruczycę łapą, ta nie miała już dłużej możliwości utrzymać się w pozycji do ataku. Łapiąc balans przy pomocy skrzydeł spadła na gałąź przed hieną i szybko się od niej cofnęła.
- Oszczędź je - wyskrzeczała. Słychać było, że nie przywykła do porozumiewania się przy pomocy słów, gdyż ptaki między sobą porozumiewały się zazwyczaj przy użyciu śpiewu i dźwięków.
- Oddam ci wszystko co mam. - rzekła błagalnie, wbijając zrozpaczone spojrzenie w oczy Alfajiri.

[Alfajiri]

Pozbywszy się kruczycy, hiena wycofała się na powrót pod osłonę gałęzi, potrząsając wściekle łbem, by następnie obrzucić samicę rozgniewanym spojrzeniem. Następnie skierowała je na jej partnera, który wciąż leżał gdzieś na jakiejś gałęzi, wyraźnie oszołomiony. Przynajmniej na jakiś czas nie będzie jej przeszkadzać.
Zaskoczyło ją, gdy matka postanowiła się odezwać. Jakby nie patrzeć ptaki czyniły to raczej nieczęsto. Spodziewać by się mogło, że słowa samicy wzbudzą w niej całkowicie inne odczucia - czy to dodatkowo rozzłoszczą, czy też przeciwnie, wzbudzą wyrzuty sumienia. Lecz ją jedynie rozbawiły. Hiena momentalnie przestała trząść się ze złości, by zamiast tego wyszczerzyć zębiska w uśmiechu i parsknąć donośnym, skowyczącym śmiechem.
- Och, zamknijże dziób. To żałosne! - wykrzyknęła, wciąż rozbawiona. - Co niby mi oddasz, hę? Coś, czym się najem? Bo wiesz, na tę chwilę to jedyne, co mnie obchodzi.
Spoważniała, by następnie powoli podejść o kilka kroków do samicy, po czym zwiesiła łeb do jej poziomu.
- Jakbyś nie zauważyła, wlazłam na to cholerne drzewo tylko dlatego, że jestem głodna. I zamierzam się nażreć! Ale wiesz co? Może będę na tyle dobra, że pozwolę ci wybrać, czyje życie mam zakończyć. Twoje, twojego partnera, czy waszych piskląt - oznajmiła, a wraz z ostatnimi słowami na pysk powoli wpełzł szyderczy uśmieszek.

[Mistrz Gry]

Kruczyca cofnęła się jeszcze o kilka kroków, gdy hiena wybuchnęła śmiechem.
- Mam paciorki, wiem że uważacie je za cenne. - miała tu na myśli duże zwierzęta, które używały błyszczących kulek by wymieniać się towarami. Dla ptaków stanowiły one zazwyczaj ozdobę gniazda, a jedyną ich wartością była możliwość podarowania komuś pięknego prezentu.
- Możesz próbować mnie zabić, ale wiedz że zanim ci się to uda, sprawię że tego pożałujesz -w tej chwili w oczach matki nie było ani krztyny strachu. Była gotowa oddać swoje życie za bezbronne pisklęta.

[Alfajiri]

Wzmianka o paciorkach zainteresowała samicę, co dało się dostrzec po lekkim uniesieniu brwi. Odruchowo zerknęła w stronę gniazda, gdzie ptaki zapewne je ukryły. Zdobycie nieco paciorków było kuszące, lecz z drugiej strony niezbyt pomagałoby w kwestii zaspokojenia głodu. O ile ktoś byłby gotów odsprzedać jej kawał mięsa, co było mocno wątpliwe.
Ewentualnie mogła też próbować swego szczęścia, by zdobyć i jedno, i drugie. Być uda jej się oszukać kruczycę, przekonać, aby oddała jej swe paciorki, a następnie zaatakować, gdy nie będzie się tego spodziewać. Była gotowa poniekąd wysłuchać jej prośby i ocalić pisklęta, zamiast tego kończąc żywot jednego z dorosłych ptaków. Perspektywa ta, choć dla wielu z pewnością byłaby plamą na honorze i zwyczajnym okrucieństwem, była kusząca dla hieny.
Postanowiła spróbować zrealizować ten plan.
Przywołała na pysk zaintrygowaną minę i skinęła łbem.
- Hmmm... Zaczynasz brzmieć całkiem rozsądnie, jak na kupę pierza - rzuciła z udawanym zainteresowaniem.