Pod okiem przodków [Bjorn]

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Bjorn (Zręczność 55 + 10 (za dogodną pozycję):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
3, 47, 4

Bandzior (Zręczność 60):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
43, 45, 6

Typ rany (40% szans na ranę ciężką):

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
21

Życia, które traci Bandzior (+10):

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
9

I po raz kolejny Bjorn udowodnił, że jeśli chodzi o zdolności bojowe to znacznie przewyższa przeciwnika. Chwyt udał się zaskakująco dobrze, tylna prawa łapa zakapiora została brutalnie przeorana pazurami białofutrego. Bandzior rzeczywiście wczepił się w podłoże trzymając kurczowo i mocno szarpnął, wyrywając się z uścisku niedoszłej ofiary, ale za to pogarszając jeszcze bardziej stan kończyny. Bjorn musiał jednak przyznać, że napastnik był zdeterminowany i twardy, gdyż poza skrzywieniem się i krótkim jęknięciem nie dał po sobie poznać, że właśnie oberwał. Ba, mimo jednej niesprawnej łapy, wciąż miał wolę do walki. Nieznajomy przerzucił ciężar ciała na pozostałe kończyny i lekko przykucnął tym razem samemu czekając na atak.

[Bjørn]

Dał mu nauczkę. Po rozprawieniu się z jedną z tylnych łap powinien znacząco osłabić przynajmniej zwinność opryszka.
Cofnął się o dwa kroki, oblizał kamienny pysk z krwi przeciwnika mierząc wzrokiem, kiedy ruszył powolo niby to w celu okrążenia go. Wykonał nagły zryww bok, chyba głównie po to by sprawdzić jak tamten sobie teraz poradzi z takimi manewrami. Jeśli tylko zauważy że zachwiał się, stracił na sekundę równowagę zaatakuje błyskawicznie i trzasnie go w pysk łapą uzbrojoną w pięć ostrych ostrzy.
Musiał się z nim rozprawić, osobnik tego pokroju nie może swobodnie kręcić się po okolicy i czatować na cudze dobra.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Bjorn (Zręczność 55):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
30, 37, 31

Bandzior (Zręczność 50, osłabienie):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
18, 19, 21

Bjorn wygrywa, typ rany (40% szans na ciężką):

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
96

Obrażenia (+2):

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
5

W rzeczy samej świeża rana była zbytnim problemem dla oprycha, by mógł nadążyć za szybkim zwrotem białofutrego. Zamiast tego zareagował odsuwając się krok w tył, przez co zarobił jedynie niewielką szramę na boku. Na jego nieszczęście skumulowane obrażenia dawały się mu bardzo we znaki i Bjorn dostrzegł w jego oczach, błysk zrozumienia że przegrywa. Bandzior skinął łbem w stronę białego.
- Świetnie walczysz przyjacielu, mam na co zasłużyłem - zaśmiał się lekko -Kończ waść wstydu oszczędź. Pora bym spotkał się z przodkami.
Po tych słowach oprych siadł na ziemi tuż przed Bjornem i widocznie rozluźnił mięśnie.

[Bjørn]

Bandzior dostał nauczkę, ale czy faktycznie zamierzał się poddać? Czy mógł ufać szczerości jego wypowiedzi? Ktoś kto napada przechodnia by ograbić go z majątku, bądź tego co najcenniejsze miały zwierzęta- życia, z pewnością moralnością podciera sobie pysk tylko w celu zwodzenia innych. Dlatego mimo że ten się poddał Bjørn postanowił wymierzyć mu jeszcze jeden cios skoro nie zamierzał się bronić i głównie po to by sprowadzić samca do parteru.
- Powinienem Cię zabić.- Surowy ton wypowiedzi był niezwykle emocjonalny jak na niego. Prawdą jednak było że niezbyt kwapi się do tego mordu. - Ale żywy, nawet taki lew jak ty może być przydatny, kwestią pozostaje tylko czy wolisz przed przodkami stanąć upokorzony i pokonany teraz, czy jeszcze podychać pracując dla mnie. - Bacznie go obserwował by doszukać się w zachowaniu lwa zdradzieckiego fałszu, mógł chcieć go zaatakować, albo też okłamać.

[Mistrz Gry]

Bandzior skrzywił się kiedy oberwał ponownie od Bjorna, ale nie próbował się zbytnio bronić. Jedno trzeba było mu przyznać mimo braków w uczciwości i umiejętnościach bitewnych, skubany był całkiem wytrzymały.
- Wbrew pozorom mam swoją godność przyjacielu, zależy jakiego rodzaju pracy ode mnie oczekujesz. Oczywiście nie jestem głupi i wolałbym przeżyć, ale czasem lepiej paść po przegranej uczciwie walce niż harować w upokarzający sposób. Więc w jaki sposób mógłbym ci się przysłużyć -odezwał się zakapior, ale jak na gust Bjorna był zbyt czymś ucieszony jak na kogoś kogo życie właśnie wisiało na włosku. Wyglądał wręcz tak jakby miał jakiegoś asa w rękawie, a może po prostu z jakiegoś powodu nie bał się śmierci.