Spotkanie [Nataka, Ragir]

[Ragir]

Przytaknąłem jej i ruszyłem za nią w cień groty. Wiele rzeczy chodziło mi po głowie, w końcu jednak pobiegłem wyprzedzając Natakę. Stanąłem przed nią grodząc jej drogę. Na mym jak do tej pory niewzruszonym pysku pojawił się lekki uśmieszek a w oku pewien błysk.
-Coś przyszło mi do głowy- Powiedziałem już o wiele bardziej pewnym siebie tonem. Czyży to natchnienie ojca? może temu nie dawał mi spać?

[Nataka]

Nataka zatrzymała się, kiedy Ragir nagle zagrodził jej drogę. Wyprostowała się i nadstawiła uszy zdziwiona. Przekręciła nieznacznie łeb i zmrużyła ślepia, przyglądając się Ragirowi z uwagą.
-Co się stało?-
Zapytała i machnęła ogonem. Najwyraźniej sama się trochę ożywiła widząc gwałtowność samca. Może to było zaraźliwe?
-Co Ci przyszło go głowy?-
Dodała szybko, poprawiając się.

[Ragir]

-Teraz wszystko rozumiem...- Rzekłem patrząc się na lwice- Wiem co chciał ojciec, to takie oczywiste jak mogłem tego nie zrozumieć od razu- Rzuciłem oskarżycielsko do siebie i obszedłem małe koło.
-Muszę przejąc Złą Ziemię... tak.. i poprowadzić ją ku nowej lepszej przyszłości... Jaki ja byłem ślepy aby nie dostrzec tego- Mówiłem znowu bardziej. Można by pomyśleć, ze postradałem zmysły albo może to te wulkaniczne opary w jaskini. To było to.. musiałem się zemścić na mordercach ojca, an rodzie Simby i Kovu, odzyskać tron an Lwiej Ziemi... Ale to potem.. nie moge mówić od razu wszystko.
-Natako, żyjemy w stagnacji, przywódczyni sam jakoś zaplątała się w ślady mojej babki- Ziry, w ślady głupiej nienawiści i przestała widzieć, ze stado potrzebuje przywódcy stanowczego, pełnego siły- patrzyłem an nia z determinacją- Czy staniesz ze mną w tej... rewolucji- Nie wiedziałem jak to poprawnie nazwać, bo królobójstwo to nie ładne słowo.
-Nie mogę patrzeć na to gdzie podąża moja rodzina...