Nowe rządy [Danusia i Ven]

[Danuta]

Uważała gratulacje za całkowicie zasłużone. Wiadomo, że to ona musiała być królową. Miała przecież do tego naturalny talent!
- Dziękuję Ven. Mam nadzieję, że będę mogła na ciebie liczyć tak jak do tej pory. Potrzebuję doradców, a ty nadajesz się do tego jak nikt inny. - prawdę powiedziawszy po odejściu goryla nie miała innego kandydata na to stanowisko, ale to tylko szczegół.
- Większość albo wyniosła się z krainy, albo spędziła ten czas w ukryciu. Na szczęście życie powoli wraca już do krainy. Być może już niedługo będzie tu jak dawniej, tylko lepiej. - za wieloma rzeczami ze starej Lwiej Ziemi nie tęskniła. Najgorzej wspominała tą całą demokrację. Takie ładne hasełko, a sprowadzało się do decydowania o wszystkim przez Tiba i jego dwóch kumpli.
- Kręciłam się w okolicy i starałam się nie wychylać. - odpowiedziała zdawkowo.
- Wracając do tematu. Czy przyjmiesz stanowisko mojej doradczyni? - zapytała, zmieniając temat, bo ponownie zbliżały się do grząskiego gruntu, w który wolała się nie zagłębiać.

[Ventruma]

Wydawało jej się, że Danusia wcale nie chciała odpowiadać na wszelkie pytania, jakby miała jakiś konkretny cel w tej rozmowie, inny niż ogólna wymiana przeżyć...
Ale pewnie Ven się tylko zdawało.
Aż tu nagle powiedziała coś o roli doradcy?! A więc był to podstęp, była taka miła, żeby Venka się na to zgodziła!
Nieee, Danusia nigdy by jej nie próbowała zmanipulować, to tylko paranoja przez ten cały najazd.
Ale jak to rola doradcy?!
- Danusia... cieszę się bardzo z twojego nowego stanowiska i dziękuję za propozycję, ale.. - I tu sie zatrzymała na chwilę, żeby ocenić reakcje lwicy.
- Obie dobrze wiemy, że nie nadaje się na doradcę, nie trzeba kłamać. - Toż to papierkowa robota, łażenie w kółko za królową i gadanie z ludźmi, Ven bardziej nadaje się na obrońcę, ochroniarza?
- Nie sądzisz, że bardziej przydam się Lwioziemcom na jakimś innym stanowisku, nie wiem... jak gwardia królewska? - Miała nadzieję, że Danusia się z nią zgodzi w tej kwestii, bo bardzo chciałaby jej pomóc, ale bycie doradcą to męczarnie no i trzeba do tego myśleć.

[Danuta]

Nie spodziewała się odmowy od Ven. Rzeczywiście lwica zmieniła się od ostatniego spotkania. Musiała teraz nieco więcej się postarać, żeby ją przekonać. Już miała rozpocząć argumentację o tym jak wspaniała i dostojna to jest rola, kiedy Ven przedstawiła jeszcze lepszą propozycję. Uśmiechnęła się od ucha do ucha.
- Masz rację! Że też o tym nie pomyślałam. Oczywiście, że potrzebuję gwardii królewskiej. Z takimi dobrymi pomysłami byłabyś świetnym doradcą. - puściła oko do Ven.
- Ven, jeśli się zgodzisz, chciałabym abyś została dowódczynią Gwardii Królowej. - powiedziała poważnym tonem, aby podkreślić idący za tym zaszczyt.

[Ventruma]

Uśmiechnęła się i odetchnęła z ulgą, że jej pomysł faktycznie spodobał się Daturze. Aż sama zaczęła bardziej wierzyć w to, że ma racje, bo zwykle nie rzucała żadnych propozycji, bo jeszcze jej ktoś powie, że jest głupia i nie ma racji, więc to był naprawdę duży krok jak na nią.
Tylko, że gwardia królewska z daleka wydawała się super, a teraz gdy faktycznie miała możliwość uczestnictwa, poczuła ciężar takiego stanowiska... co jeśli taki Tib zdecyduje się znowu zaatakować Dature?! Ona nie pokona Tiba... musi więc zebrać więcej osób do gwardii, a to też trudne zadanie, co jeśli pomyli się i wybierze kogoś, kto się do tego nie nadaje i stanie się jakaś tragedia?
Dowódca musi być też mądry, prawie jak doradca, ale z tych dwóch rzeczy jednak wiadomo, że Ven wybierze tą pierwszą, choćby to było trudne zadanie.
Stanęła jakby na baczność - o ile na czterech łapach jest to możliwe - i odpowiedziała.
- To byłby zaszczyt, królowo. - I ukłoniła jej się delikatnie.
Chyba bardziej niż do bycia dowódcą gwardii musi się przyzwyczaić do Datury będącej królową, co chwila o tym zapomina, a dopiero się dowiedziała.
Zdecydowanie następne co Ven zrobi po tej rozmowie, to załatwienie sobie jakiegoś treningu, żeby być jeszcze bardziej w formie.

[Danuta]

Odpowiedziała na ukłon skinieniem głowy, gdyż królowej nie przystało kłaniać się przed poddanymi.
- Dziękuję, że mogę na ciebie liczyć Ven. Musimy teraz odnaleźć pozostałe lwioziemki. To samice są sercem i duszą stada, samce mogą stanowić najwyżej ozdobę. - przed oczami przemknął jej widok Nabo i natychmiast pożałowała swoich słów. - Przynajmniej niektórzy z nich. Pozostali są bezużyteczni. - wstała by przygotować się do dalszej drogi. Czekała ją jeszcze długa podróż.
- Miej oczy szeroko otwarte, a może uda ci się którąś odnaleźć. Tymczasem muszę ruszać dalej. Do zobaczenia wkrótce, generalini. Mam nadzieję, że spotkamy się na Lwiej Ziemi.

[Ventruma]

Nie wiedziała, czy się z tym zgadza, ale Danusia była w tym stadzie o wiele dłużej niż ona, więc pewnie wiedziała o czym mówi.
Powstrzymała się przed parsknięciem ze śmiechu, bo trochę nie wypada jak dopiero mówili o tak ważnych sprawach.
- Spróbuję sprowadzić tu jak najwięcej starych i nowych członków. - Powiedziała po czym pożegnała się i ruszyła w swoją stronę.

Koniec